Schermutseling - Tom Lanoye (2007)
mijn stem
2 stemmen
Nederlands
Verhalenbundel
Ideeënliteratuur
291 pagina's
Eerste druk: Prometheus,
Amsterdam (Nederland)
"Als polemist is hij misschien nog het briljantst." schreef een recensent jaren geleden over duizendpoot Tom Lanoye. En die stelling klopt nog steeds. Of het nu gaat om Theo van Gogh of Filip Dewinter, Ayaan Hirsi Ali of het hoofddoekenverbod, het manke Europa of het uiteenspattende België, Arnon Grunberg, Pim Fortuyn of Buster Keaton, - Lanoye gaat geen onderwerp uit de weg; humoristisch, goed gedocumenteerd en schietend op man én paard.
0
geplaatst: 21 januari 2010, 14:28 uur
Lanoye heeft een van de mooiste prozastijlen van ons taalgebied, en een aanzienlijk talent voor vingers en zere plekken.
Iedereen die meer van hem heeft gelezen, kent zijn stokpaardjes inmiddels wel, net als zijn manier van vastbijten in de oude linkse principes die misschien wat achterhaald zijn, en zijn valse humor.
Niet alles in deze bundel is ook even interessant voor iedereen, wat betreft het uitgraven van alle morele implicaties van kleine incidenten in de politiek en literatuur, benadert Lanoye af en toe een Jeroen Brouwersachtig obsessieniveau. Die en die heeft toen en toen dat en dat gezegd... who cares?
Maar de meeste stukken zijn goed, het essay over Shakespeare en Zuid-Afrika is zelfs uitstekend. Op zijn best zijn de polemieken informatief én uitdagend. Mensen die niet goed weten hoe ze de discussie moeten aangaan met de Filip Dewinters en Geert Wildersen van deze wereld, moeten zeker Lanoye gaan lezen.
Iedereen die meer van hem heeft gelezen, kent zijn stokpaardjes inmiddels wel, net als zijn manier van vastbijten in de oude linkse principes die misschien wat achterhaald zijn, en zijn valse humor.
Niet alles in deze bundel is ook even interessant voor iedereen, wat betreft het uitgraven van alle morele implicaties van kleine incidenten in de politiek en literatuur, benadert Lanoye af en toe een Jeroen Brouwersachtig obsessieniveau. Die en die heeft toen en toen dat en dat gezegd... who cares?
Maar de meeste stukken zijn goed, het essay over Shakespeare en Zuid-Afrika is zelfs uitstekend. Op zijn best zijn de polemieken informatief én uitdagend. Mensen die niet goed weten hoe ze de discussie moeten aangaan met de Filip Dewinters en Geert Wildersen van deze wereld, moeten zeker Lanoye gaan lezen.
* denotes required fields.
* denotes required fields.