1) Prachtige novelle, in een mooie, zeer goed leesbare stijl, waardoor het zo uit is! En dan toch zo'n compleet en gedetailleerd verhaal! Ongelooflijk goed gedaan; ergens wel jammer dat het dan zo vlug uit is…
2) Ik heb de vertaalde versie uit de reeks ‘Verboden boeken’ van de Volkskrant. Leek me gezien de inhoud wel logisch, dat deze verboden zou zijn; totdat ik zag dat in mijn exemplaar als eerste druk een uit 1942 met als uitgeverij ‘Fischer Verlag’ werd genoemd. Dat vond ik wel zeer vreemd: zo’n beroemde uitgeverij die zo’n gevoelig boekwerk uit zou geven ten tijde van het nazibewind? Dan konden alle exemplaren gelijk de boekenbrandstapel op. Dat blijkt dus een foutje te zijn; het is, in het Duits, in het zelfverkozen Braziliaanse ‘ballingschap’ van Zweig in het naburige Argentinië uitgegeven, zoals hierboven aan de boekpagina ook te zien is. Maar ik had BoekMeter niet bij me op vakantie
3)
Konrad schreef:
De twee schakers symboliseren de figuren van die tijd. Het Nazi duitsland en het vrije westerse wereld. De confrontatie tusssen de twee spelers symboliseerd de botsing tussen bruutheid en beschaafdheid.
Ik ben in de bovenstaande berichten, op dit bericht na, nog niet in detail zulks tegengekomen, noch elders (of ik zoek/lees niet goed genoeg): Trekken meerdere lezers tevens de volgende gelijkenissen / beeldspraak?
De Slavische wereldkampioen regeert, zoals de nazi’s aan de macht zijn; de Oostenrijker is bescheiden, wint aanvankelijk, maar moet het toch ontgelden, gek gemaakt en wegvluchtend op het eind, zoals Zweig uiteindelijk vluchtte voor de nazi’s. De wereldkampioen is onbehouwen, niet intellectueel, is slechts uit op geldelijk gewin, en gaat alle gesprekken die zijn gebrek aan intellect zouden aantonen uit de weg; dit in tegenstelling tot de intellectuele Oostenrijkse tegenstander. Net zoals dat de nazi’s boeken verbrandden / 'niet lazen', geen tegenspraak duldden. Misschien dat de Oostenrijker niet per se Zweig is, maar gewoon de nationalistische, monarchistische tegenstanders van de nazi’s in Oostenrijk in het algemeen verbeelden moet. Grappig dat de Engelse vertaling 'The Royal Game' heet, aangezien je de strijd van monarchisten tegen de nazi's dus in het spelverloop verbeeld kunt zien.
Ik vond dat interessante parallellen, en heel mooi subtekstueel gedaan!
Maar waarschijnlijk zeg ik niets nieuws hiermee; ik denk dat dit werk al behoorlijk geanalyseerd is door velen!