Drie Oorlogen: Een Kleine Geschiedenis van de 20e Eeuw - Maarten van Rossem (2007)

Informatief, goed geschreven boek over de internationale politieke en militaire strijd van de 20e eeuw.

Fijne geschiedschrijving, al is het deel van de Koude Oorlog net iets te lang.

Van Rossem noemt de belangrijkste gebeurtenissen in de kleine 20e eeuw inzake de oorlogen. Hij komt met informatie over het verloop van de oorlogen, de slagen, af en toe met militaire tactiek, maar voornamelijk met politiek. Dat laatste is best interessant, maar vooral vanaf de jaren 70 gaat Van Rossem daar te diep op in. Tot dan was het verhaal nogal aan de oppervlakte en langzaamaan gaat hij dieper erop in. Is niet heel erg, maar had dat liever ook van eerdere perioden meegekregen, en juist die jaren 70 en 80 vind ik niet heel interessant. Al moet ik zeggen dat ik er weinig van wist en dus veel heb bijgeleerd.

Hij geeft duidelijk aan waar zijn gedachten naar uitgaan (Duitsland is de schudlige van WO I bijvoorbeeld naar zijn mening) waardoor je als lezer ook zelf een idee kan vormen en nergens wordt zijn mening als waarheid neergezet. Het geheel leest erg soepel weg, en is even een mooie kennisupdate van wat ooit op de middelbare school werd geleerd in ruim 2 jaar. Daarnaast krijg je af en toe wat nieuwe (voor mij onbekende) zaken en gebeurtenissen mee. Dus ook nog eens informatief. 3,5*

Dit is wat mij betreft het beste werk in één band bijeen gebracht van de historicus. De analyses van de eerste wereldoorlog, het portret van Hitler en het filmverslag van de tweede wereldoorlog zijn bijzonder knap en boeiend geschreven. Van Rossem beschikt over een brede feitenkennis, scherp politiek inzicht en kan overtuigend aantonen hoe de gebeurtenissen elkaar, als bijna noodzakelijk, hebben opgevolgd.

Opmerkelijk, omdat de door de auteur opgegeven literatuurlijst achterin het boek eigenlijk heel beknopt is. Voor de tweede wereldoorlog kan van Rossem het kennelijk doen met slechts 12 geraadpleegde studies.
Dat geeft ook aan dat hij al direct is gaan selecteren en vooral de hoofdlijnen in het oog wilde houden. Het blijven wel zijn keuzes natuurlijk. De historicus is ook een mens met een mening.

Het laatste deel, over de koude oorlog, beslaat meer dan de helft van het boek. Dat maakt de bundel een tikje onevenwichtig. Temeer, omdat de historische reflectie op de recente geschiedenis nog lastig is.
De auteur telt in zijn conclusie de zegeningen bij de val van het sovjet-imperium. De eeuw van oorlog, die uitbrak in juli 1914, kwam tot een einde in 1991. Op een vernietigingsoorlog hoeven we niet meer te rekenen, zo meent de schrijver. Met de kennis van nu, kunnen we dat toch slechts duiden als een pauze in het grote spel der machten. Zo lijkt het. Voor conclusies is het nu nog veel te vroeg.

Een prachtig boek, met vaart geschreven. Maarten had het in die tijd nog niet zo druk met televisie-optredens, denk ik en kon zich helemaal concentreren op zijn vak.