Pluk van de Petteflet - Annie M.G. Schmidt (1971)

Het kinderboek der kinderboeken.

…of ik kan het niet genoeg herhalen: het voorleesboek der voorleesboeken.
Geen letter te veel, het ritme exact juist, je hoeft echt niks op te leuken: het staat er allemaal perfect zoals het is. Een meesterwerk.

Wie kan het over zijn hart verkrijgen om dit stukje jeugdsentiment een onvoldoende te geven?

dat is het niet eens voor mij. (of toch niet helemaal) ik was wel een flink pak jonger dan nu, maar ik las het voor aan mijn kinderen. Met plezier. Zo leuk is het geschreven, zo onwaarschijnlijk goed. Geschreven om voorgelezen te worden.

Puur uit interesse, ags50: waarom vind je dit boek zo slecht?

Bij Wiplala - Annie M.G. Schmidt (1957) schreef ik al:
In 1957 waren wij geabonneerd op een op mooi stevig, glanzend papier gedrukt jeugdblad dat "Kris Kras" heette. Wie kent dit blad ook? Zie hier.
Hierin werd "Wiplala" voor het eerst (?) in afleveringen gepubliceerd, telkens twee tegenover elkaar liggende pagina's (als ik me niet vergis) met afbeeldingen. Vanaf het begin daarvan vond ik het verhaal verschrikkelijk.
Later heb ik nog een paar pogingen ondernomen met andere titels van Annie M.G. Schmidt, maar het is tussen ons nooit goed gekomen. Mijn eerste indruk (film, boek, persoon) is over het algemeen doorslaggevend en standvastig.

Pluk van de Petteflet is dan zo'n titel die ik heb gelezen om mijn mening al dan niet te staven en ja, ik vind boeken van Annie M.G. Schmidt niets aan. Die kunnen mij niet boeien, in tegenstelling tot zo veel andere jeugd- of kinderboeken. AMGS roept bij mij enkel weerzin op (maar daarin staat zij wat mij betreft niet alleen).

Dank voor jouw antwoord, ags50! Dat kan natuurlijk. Ik vind trouwens lang niet al haar werk even boeiend. (Wiplala vind ik bijvoorbeeld ook niet denderend.) Echter valt haar invloed op de kinder- en jeugdliteratuur niet te ontkennen: Annie M.G. Schmidt is de eerste die kinderen echt serieus nam en in haar gedichten partij koos voor de stoute en ondeugende kinderen.
Verder heeft ontzettend veel geschreven naast de welbekende poëzie en boeken voor kinderen: de musicals die zij met Harry Bannink maakte, zijn ook zeer de moeite waard. De musical Foxtrot is erg goed. Destijds deed die musical wat stof opwaaien door de controversiële onderwerpen: het ging namelijk over homoseksualiteit (Sorry dat ik besta, Wat ik nou toch heb gelezen), abortus (Over tijd), nazisme (Foxtrot), zelfmoord (To be or not to be), et cetera.
Ik vind Annie M.G. Schmidt zeker een zeer goede tekstschrijfster. De Annie M.G. Schmidtprijs voor het beste kleinkunstlied is niet voor niets naar haar vernoemd.

Ik probeer jou uiteraard niet te overtuigen of zoiets, ik wilde alleen laten zien dat Schmidt een zeer divers oeuvre op haar naam heeft staan en meer te bieden heeft dan enkel haar bekende werk voor kinderen.

Driedubbele pret, dit boek.
Toen ik het las toen ik klein was, toen ik het mijn oudste dochter voorlas en toen ik het mijn jongste dochter voorlas. Sowieso een hoop Annie MG Schmidt voorgelezen, Jip & Janneke is hier letterlijk stukgelezen, sommige verhaaltjes zijn bij ons thuis regelrechte klassiekers. Ondanks dat het duidelijk in de jaren 50 speelt is het toch op een bepaalde manier tijdloos.

Ik lees deze ook voor aan de kinderen van mijn klas. Ze zijn er dol op! En ik ook

Toevallig heb ik deze vorig jaar aan mijn oudste dochter voorgelezen. Erg van genoten samen.

Veel leesplezier samen met je klas!

Toevallig heb ik dit boek ook pas geleden voorgelezen aan mijn dochter van vier. Allebei zwaar genoten!