menu

The Gathering Storm - Robert Jordan en Brandon Sanderson (2009)

Alternatieve titels: De Naderende Storm | The Weel of Time #12 | Het Rad des Tijds Boek 12

mijn stem
4,58 (12)
12 stemmen

Engels
Fantasy

784 pagina's
Eerste druk: Tor, New York (Verenigde Staten)

Rhand Altor probeert het gebroken netwerk van naties en allianties te verenigen in de voorbereiding op de laatste slag. Terwijl hij tracht om de Seanchanen tegen te houden - hopend op een tijdelijke wapenstilstand - kijken zijn medestanders met angst toe hoe de schaduw toeneemt in het hart van de herboren draak.

zoeken in:
avatar van CorvisChristi
4,0
Het gebeurt niet vaak dat een boekenreeks na het overlijden van de schrijver zo’n geweldige ‘boost’ met zich meekrijgt. Eentje die de serie ook wel nodig had.

Aan niemand minder dan Brandon Sanderson werd de uitdagende taak toevertrouwd om de serie, met behulp van aantekeningen en opnames van Robert Jordan, tot een goed einde te brengen.
Het laatste deel van de serie, A Memory of Light, bleek echter zo omvangrijk, dat er besloten werd om dit laatste deel in drie delen uit te brengen, waarvan deze, The Gathering Storm, de eerste is.
En het moet gezegd, Brandon Sanderson heeft uitstekend werk afgeleverd.

Niet alleen ademt dit boek het onbetwiste en levendige gevoel uit, dat je daadwerkelijk een Wheel of Time-roman aan het lezen brengt. Brandon heeft alle personages in eren weten te houden. Sterker nog, niet eerder kwamen de personages zo geloofwaardig over als in dit deel. De acties, de emoties en de gebeurtenissen waar ieder personage mee te kampen heeft, voelen gewoon goed aan.
Het voelt ook gewoon écht prettig aan, want m.u.v. kleine nuances waarin het verschil ligt in de schrijfstijl tussen Robert en Brandon, is dit gewoon op en top een Wheel of Time-roman.
De verschillen zitten ‘m vooral in het feit dat de focus bij Brandon vooral ligt op de personages en niet zozeer op de omgeving. Daardoor voelt e.e.a. wellicht wat minder gedetailleerd aan, maar dat was dan ook één van de aspecten die er voor zorgden, dat het met het verhaal eigenlijk niet echt opschoot. Hoe levendig en wonderlijk Robert Jordan de wereld ook omschreef, het leek uiteindelijk wel belangrijker te zijn dan de personages. Personages die ook nog eens teveel bleven hangen in situaties waarin in veel gevallen, met alle respect, bijna niets gebeurde.
Gelukkig was Robert wel weer op de goede weg met Knife of Dreams, waarin verschillende verhaallijnen werden afgerond. Echter leed ook dat deel nog te veel in geneuzel, wat veel van de gebeurtenissen toch een beetje ontsierde.

In The Gathering Storm wordt hier praktisch over de gehele linie korte metten mee gemaakt. Er gebeuren daadwerkelijk weer eens dingen. Sterker nog, er gebeurt meer in dit deel dan in een hoop van de vorige delen, bij mekaar. Sommige gebeurtenissen zijn zelfs op z’n zachtst gezegd schokkend te noemen.
Niet dat in de vorige delen nauwelijks wat gebeurde, echter werd er wel vaak toegewerkt naar een climax, daar waar je je eerst door honderden nietszeggende bladzijden heen moest worstelen.
Ook is het weer eens fijn dat de focus eens wordt gelegd op slechts een paar personages die ook daadwerkelijk actie ondernemen, daar waar in de vorige delen teveel aandacht werd besteedt aan personages die uiteindelijk niets meer deden dan thee drinken uit kopjes gemaakt van Zeevolk-porselein, meerdere malen rukken aan een vlecht (Nynaeve) en mannen afdoen als eigenwijze wolkoppen. Wellicht wat banaal opgemerkt, maar vaak was dat wel zo.

De verhaallijnen hier focussen zich voornamelijk rond die van Egwene en Rhand. Hun verhaallijnen zijn meeslepend, schokkend, emotioneel en redelijk indrukwekkend te noemen.
Mart staat opvallend minder centraal, alhoewel zijn verhaallijn er wel eentje is, die opvalt. De moeilijkheden waarin hij in verzeild raakt, zijn vrij grimmig en bevreemdend en lijken gek genoeg zo uit een Stephen King-boek geplukt te zijn.
De rest van de personages komen er wat bekaaid vanaf, zoals Perijn. Maar goed, hij had in het vorige deel genoeg te doen. Elayne komt voor het eerst zelfs helemaal niet voor in dit boek, wat persoonlijk eigenlijk een opluchting is, aangezien haar verhaallijn me niet heel veel doet.

De reden waarom dit boek verder gewoon zo goed is, is omdat het tempo hoog ligt en er daadwerkelijk schokkende ontknopingen inzitten die nog lang bijblijven nadat je dit boek gelezen hebt.
Het maakt me alleen maar meer benieuwd naar waar het uiteindelijk naar toe gaat. Duidelijk is echter wel, dat het einde nu écht in zicht is.

Conclusie is dat The Gathering Storm een heel fijn boek en zeker de beste is sinds The Shadow Rising.

Op naar The Towers of Midnight!!

Gast
geplaatst: vandaag om 11:17 uur

geplaatst: vandaag om 11:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.