"Mijn wang kunnen ze vergeten en mijn vuist zullen ze niet in hun gezicht krijgen, ik ga subtieler te werk: naast het verplichte Nederlands had ik destijds chemie als bijvak."
In De Leraar neemt Koubaa ons mee naar het binnenste van een
zieke geest die uiteindelijk
verkrachter, kannibaal en seriemoordenaar blijkt te zijn.
En daar zit meteen één van de grootste problemen van het boek: het is nogal veel. Waar 'de Kraai' begint als een cynische leraar met hier en daar wat duistere trekjes, eindigt het in een ongecontroleerde bende waar plotseling veel te veel bijgehaald wordt. Uit het niets komt ook een hele passage waarin onze hoofdpersoon
vergeleken wordt met Albert Fish en volgt een overbodige uitleg over wat dan precies mogelijke overeenkomsten zouden zijn. Voor wie is dat gedeelte in het boek? En welke stem horen we daar? Onnodig wat mij betreft.
Daarnaast vind ik dat er te vaak en te overduidelijk gehint wordt naar de clou. Foreshadowing is prima, maar er zijn grenzen. Op deze manier wordt het te snel duidelijk dat de Kraai
een leerling in zijn kelder verstopt heeft en overduidelijk seriemoordenaar is.
Van de andere kant steekt het boek in essentie wel goed in elkaar: de schrijfstijl toont namelijk meerdere overeenkomsten met de protagonist en diens beroep. Het onderwijs bestaat uit veel frustratie, herhaling en onbegrip. Koubaa maakt dan ook veel gebruik van deze kenmerken en laat dit terugkomen in zijn werk. Dit kan echter ook te ver worden doorgetrokken: het constante herhalen van 'dat gebeurt wellicht op andere scholen, maar op die scholen werk ik niet', hing me op een gegeven moment flink de keel uit.
Al met al blijf ik als lezer niet tevreden achter al zie ik ook wel duidelijk sterkere elementen in het verhaal, en met name de schrijfstijl, naar voren komen. Liever had ik meer inzicht in de Kraai gekregen of een kleiner verhaal gelezen waarbij de frustratie en de onmacht van een leraar die vastzit in zijn baan, zijn leven, centraal was blijven staan. Helaas worden er te veel elementen op een hoop gegooid en wordt de clou al ruimschoots voor de helft van het boek weggegeven waardoor er weinig meer overblijft dan een matige
thriller. Een zeer magere 3*.