menu

San Manuel Bueno, Mártir - Miguel de Unamuno (1931)

Alternatieve titel: San Manuel Bueno, Heilige en Martelaar

mijn stem
3,83 (6)
6 stemmen

Spaans
Sociaal / Psychologisch

76 pagina's
Eerste druk: La Novela de Hoy, Madrid (Spanje)

In een Spaans bergdorpje leeft een heilige - althans, een man die door de dorpelingen als een heilige op handen gedragen wordt: pastoor Don Manuel. Zijn zalvende woorden, wijze raad, en schijnbaar onwankelbaar geloof verschaffen de dorpelingen de troost en vroomheid die hen in staat stelt om het leven van alledag met optimisme tegemoet te treden. De kerkdiensten worden goed bezocht en in het dorp heerst harmonie. Maar dan keert Lázaro Carballino terug naar het dorp, na jaren in de Verenigde Staten te hebben gewoond. Hij beschouwt de dorpelingen als onbehouwen boerenpummels; religie ziet hij als de opium voor het volk. Op de jubelende verhalen over Don Manuel reageert hij dan ook sceptisch. Als de twee elkaar ontmoeten, zijn de dorpelingen ervan overtuigd dat ook Lázaro weldra betoverd zal raken door Don Manuels heiligheid. Maar Lázaro ontdekt al gauw dat Don Manuel zelf een vreselijk geheim met zich meedraagt.

zoeken in:
avatar van Paalhaas
5,0
Een overdonderend boekje over een priester die door zijn parochie op handen gedragen wordt, maar heimelijk zelf een geloofscrisis doormaakt. De Unamuno's stijl is puntig, economisch (slechts 76 pagina's) en sober, en misschien dat juist daardoor het trieste verhaal diep weet te ontroeren. Daarnaast bevat het een aantal prachtige filosofische wijsheden van Don Manuel. San Manuel Bueno, Martír is het perfecte literaire equivalent van de cinema van Robert Bresson, al is duidelijk dat ook Ingmar Bergman voor zijn Avondmaalsgasten inspiratie heeft geput uit dit werk.

avatar van Ataloona
4,0
Een dergelijke pessimistische boodschap las ik niet zozeer; meer mensen een algemeen geluk laten nastreven, of zij daar nu externe hulp of geruststelling zoals het geloof en religie voor nodig hebben of niet. En ze daarvoor in hun waarde laten, want Don Manuel heeft zich allang gerealiseerd dat geloof geruststelling en daaruit geluk met zich meebrengt voor de mensen uit zijn congregatie. En dat dit de grootste deugd of zelfs doel in een mensenleven is. Ik vond dat een hoopvolle benadering, maar dat leidt ook tot een triest contrast met de Heilige Manuel.

Zijn strijd tegen de depressie en de daaruit voortkomende geloofscrisis (of is het andersom?) is tragisch en emotioneel. Zijn barmhartige en constante daden voor de parochie trachten hem af te leiden van zijn geestestoestand, maar de populariteit die zijn barmhartigheid hem brengt, duikelt hem juist dieper onder in zijn isolement. Een wrede ironische paradox. De komst van Lazaro (Lazarus) blijkt op dat punt al geen verschil meer te maken; sterker nog, deze persoon blijkt ondanks zijn progressieve denkwijzen diep van binnen hetzelfde in elkaar te steken en ondergaat eenzelfde lot.

Het slotwoord van Angela (machtig sympathiek personage) voelt voor mij ook als een analogie met het evangelie en Lijdensverhaal. Het vermoeden dat god hen noodlottig geen geloof heeft geschonken om zodoende de congregatie juist onberispelijk te helpen geloven, een noodzakelijke offering zoals ook Jezus Christus onvermijdelijk werd opgeofferd.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:04 uur

geplaatst: vandaag om 03:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.