menu

Los Pasos Perdidos - Alejo Carpentier (1953)

Alternatieve titel: Heimwee naar de Jungle

mijn stem
4,00 (4)
4 stemmen

Spaans
Avontuur / Reis

336 pagina's
Eerste druk: Ediapsa, Mexico Stad (Mexico)

Een componist ontvlucht met zijn maîtresse zijn lege bestaan in New York en gaat op reis naar één van de weinige gebieden op aarde die nog niet door de beschaving zijn aangetast - de hoogste regionen van een grote Zuid-Amerikaanse rivier. Los Pasos Perdidos beschrijft zijn zoektocht, zijn avonturen en de opmerkelijke beslissing die hij neemt in een dorp dat werkelijk buiten de tijd lijkt te staan.

zoeken in:
avatar van eRCee
3,5
Sterke roman van Carpentier over het verlangen én het onvermogen om het moderne leven te ontvluchten. Heimwee naar de jungle kent een ik-perspectief en hoewel de protagonist niet uitgesproken sympathiek is plaatst dit je als lezer wel heel duidelijk aan zijn zijde. De opbouw van Carpentier is voortreffelijk en hoe verder het boek doordringt in de mysterieuze wouden van Zuid-Amerika hoe lyrischer de schrijfstijl wordt. Heimwee naar de jungle leest daardoor zeer fijn. Ik denk wel dat het boek het leven in de natuur teveel verheerlijkt, een valkuil waarvoor de moderne mens sowieso gevoelig is volgens mij, en de liefdesgeschiedenis die Carpentier opvoert lijkt me nogal gemakkelijk en komt teveel over als de ultieme mannelijke fantasie. Gelukkig blijft het verhaal daar niet in hangen en de ontwikkeling aan het einde is typisch voor de roman als kunstvorm, denk ik, omdat de roman in principe opkomt tegen de status quo. Fraai boek dus van een van de grondleggers van de Latijns-Amerikaanse literaire renaissance.

avatar van Ataloona
4,0
Kan mij behoorlijk vinden in het voorgaande bericht. Wat mij vooral aanspreekt in deze novelle is de structuur. Het boek is geen eenvoudig reisverhaal en er is echt goed over nagedacht. Dat blijkt natuurlijk uit het enorm wollige taalgebruik die naarmate de reis door de jungle richting de allereerste primitieve beschaving steeds lyrischer wordt. Carpentiers Los pasos perdidos is het ultieme machismoboek van de jaren 50. De hoofdpersoon heeft een wetenschappelijk verstand van muziek (goed hij zijt componist), van architectuur, van wereldliteratuur en epische poëzie, van geschiedenis, van talen, van kunst, van religie en ga zo door. Daarnaast is ook het liefdesverhaal doordrenkt in machofantasieën waarin de ik-persoon van de ene vrouw opzoek gaat naar een nog primitievere versie van de onderdanige vrouw die zich compleet schikt naar de man. Zoals Carpentier het al ergens in het derde of vierde hoofdstuk min of meer beschrijft; ''niet je echtgenoot, maar je vrouw, je bezit. Een volmaakte definitie van de situatie.''

Wat dit boek ook zo ontzettend boeiend maakt, is daar het ontsnappen aan de civiele beschaving en deze inruilen voor een eenvoudiger leven zonder beschaving in de jungle waarin je enkel gebruikmaakt van de dingen die je echt nodig hebt op een dag tot dagbasis als een groot paradox wordt omschreven. Hoezeer de ik-persoon ook verlangt naar een eenvoudiger leven en genoeg heeft van zijn elitaire wereld in de grote stad, des te meer hij tegen wordt gewerkt door de natuur naarmate hij dieper in de jungle komt. Ook rekent de natuur in zekere zin af met de ongeremde snobistische - en toonbeeld van westerse, haast vooroorlogs Weense culturen - vriendin van de ik-persoon, en uiteindelijk ook met de ik-persoon die net zo min een plaatsje heeft in aloude culturen van de jungle. Ofschoon hij wordt overmand door gevoelens dat hij thuis is gekomen, dat dit zijn 'volk' is, hun cultuur werkelijk de zijne is, wijst moeder natuur ook hem af en bestempeld ook hem met zijn goede bedoelingen als buitenstaander, neen erger nog; een indringer.

Dat komt ook op intrigerende wijze aan bod door de structuur van het boek. We beginnen in de grote stad (vermoedelijk New York City), het toonbeeld van westerse civilisatie, naar een Latijns-Amerikaanse stad, naar dorpen en langzamerhand de rivier af naar steeds kleinere, bedreigde, primitievere nederzettingen die allen steeds dichterbij de natuur staan. Terwijl het een lastig boek kan zijn indien je je niet wilt vergewissen van iedere betekenis van iedere zin, ben ik wel van mening dat het boek zich dubbel en dwars uitbetaald in de zin van dat het een mens bezighoudt. Het is ook gewoon een goed boek als je het zo bekijkt. Heel goed.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:57 uur

geplaatst: vandaag om 22:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.