The Discomfort Zone: A Personal History - Jonathan Franzen (2006)
Alternatieve titel: De Onbehaaglijkheidsfactor: Een Persoonlijke Geschiedenis
Engels
Autobiografisch
222 pagina's
Eerste druk: Farrar, Straus and Giroux,
New York (Verenigde Staten)
Jonathan Franzen was een nakomertje in een gezin met alleen zoons in de staat Missouri, in het Midden-Westen van Amerika. In dit boek staat zijn eigen leven centraal. Hij beschrijft vele aspecten van zijn leven: de explosieve dynamiek van een christelijke jeugdvereniging in de jaren zeventig; de ingewikkelde stunts die hij met zijn vrienden uithaalde vanaf het dak van zijn middelbare school; zijn zelfopgelegde kwellingen bij het verkopen van het huis van zijn moeder na haar dood; en het web van verbanden tussen zijn alles verterende huwelijk, het broeikaseffect en de lering die je kunt trekken uit het observeren van vogels.
Over Franzen's leven zoals hij het in dit boek heeft beschreven kan ik moeilijk beweren dat het buitengewoon boeiend is gebleken, maar zijn ongewone vaardigheid als schrijver maakte dat ik tijdens het lezen toch een tijd lang aan het twijfelen ben geweest. Hij gebruikt zijn observatievermogen en vertelvaardigheid om (onder meer) te verhalen over zijn avonturen als kwajongen op het dak van zijn school, zijn tijd bij een christelijke jeugdgroep met aan het hoofd een zeer charismatische groepleider, en zijn overpeinzingen tijdens het bekijken van vogels. Wonderbaarlijk genoeg lukt het hem vrij goed om vogels kijken aantrekkelijk te laten lijken en zelfs de christelijke jeugdgroep weet hij als On The Road te presenteren.
Maar daar vinden we meteen het grote knelpunt van The Discomfort Zone; Franzen schrijft over zichzelf als christen, als kwajongen en als vogelspotter, hij lijkt daarbij echter te vergeten wat hij het beste kan: het neerzetten en (in overdrachtelijke zin) uitkleden van realistische personages, schrijven over mensen.
De twee essays over Jonathan Franzen de mens die worstelt met zijn gevoelens (over zijn moeder en vriendin) en zijn plek binnen de (schrijvers)wereld zijn zeer de moeite waard, de rest kan je gerust overslaan. Tenzij je wilt weten hoe tof Peanuts is, of hoe een goed geschreven scène uit een highschool-boek er uit zou zien.