Catching Fire - Suzanne Collins (2009)

Nog geen berichten? Het vervolg van De Hongerspelen is naar mijn gevoel nóg spannender dan het eerste deel. Het onmogelijke gebeurt en deze keer zit je vanaf het begin in het verhaal. Ik was om 4 uur 's nachts nog aan het lezen omdat ik simpelweg niet kon stoppen. Het einde maakt nieuwsgierig naar het 3e en laatste deel. Dit boek heb ik, net als De Hongerspelen, meerdere keren gelezen en het blijft iedere keer steengoed. Dit is één van de weinige boeken waar ik me totaal niet aan het ikperspectief + tegenwoordige tijd erger. Alles zit in deze serie: spanning, humor, romantiek... en het verhaal kan nog alle kanten op. Een echte aanrader, nadat je het eerste deel gelezen hebt. 5*

Ik erger me bij momenten dood aan de schrijfstijl van het boek (het kan ook aan de vertaling liggen, hoor) en de dramatiek die erin voor komt. Maar ik merkte toch dat ik niet kon stoppen met lezen en dat zeker het volgende deel wil lezen:-)
Dus toch nog 3,5*

Normaal gesproken heb ik ook een hekel aan boeken die in het ikperspectief geschreven zijn, maar in het geval van de Hongerspelen-serie maakte het mij niets uit. 'Vlammen' is minstens net zo spannend als 'de Hongerspelen' en toch weer zo totaal anders. De romantiek tussen Katniss en Peeta vind ik nog steeds een van de sterkste punten van het boek, daar kan ik geen genoeg van krijgen. Dit is misschien wel het beste deel van deze serie.

Toch wel het minste van de deel vond ik, mede door de absurde eis om weer te Spelen en de cliffhanger

Ietsje minder dan het eerste deel, maar nog steeds heel goed.

Ik vind persoonlijk dat dit boek een heel fijne schrijfstijl heeft. Het leest vlot (zonder dat je het gevoel hebt dat je aan het lezen bent). Je wordt helemaal meegetrokken in het verhaal.
Super goed boek (hoewel ik mss toch ook kan toegeven dat het eerste deel beter was)

Goed boek, maar minder dan het vorige deel omdat ze alweer de arena in stappen en het nieuwe er toch wel af is. Doch dit boek leest weer enorm snel en sommige passages zijn zeer sterk.

Dit boek heeft werkelijk alles, een sterk verhaal, veel actie en spanning, romantiek.. Er zaten een hoop dingen in die ik niet aan zag komen. En het leest heel makkelijk weg. Heb het boek in een paar dagen uitgelezen en nu kan ik niet wachten om aan deel 3 te beginnen.

Ik vond deze veel minder dan deel 1, namelijk omdat het bijna hetzelfde is en daardoor niets nieuws. Het is wel weer spannend en er gebeuren weer typische dingen die deze schrijver als de beste kan omschrijven. Echter was ik minder enthousiast omdat ik het idee had dat ik het allemaal al eerder gelezen had. Het einde is wel spannend en daardoor ben ik toch nog wel benieuwd naar deel 3.

Hoewel ik de introductie van het idee van District 13 wel een beetje zag aankomen en ook het opnieuw meedoen aan de Spelen natuurlijk in de verwachtingen lag liep het toch spannend en afwisselend genoeg om mijn aandacht volledig te vatten. De romantiek tussen Katniss, Peeta en Gale is wel wat vermoeiend bij vlagen, maar mag de pret niet drukken.

Aardig om te lezen, het begin wat traag en langerekt. Eigenlijk pasde laatste 100 pagina's pakkend. De schrijfster weet het gebruik van de cliffhanger goed te benutten..... Toch namelijk geinteresseerd in het volgende deel.

Dit tweede deel maakte minder indruk dan het eerste. Nadat de Hongerspelen op een mooi open punt in de vriendschap tussen Katniss, Peeta en Gale eindigde, pikt Vlammen de draad daar meteen weer op. In tegenstelling tot het eerste deel komt het verhaal hier wat langzaam op gang, maar misschien ook omdat ik die driehoeksverhouding tussen deze 16-jarigen niet het leukste onderdeel van dit universum vindt. Maar ook daarna wordt het niet meer zo meeslepend als het eerste deel. Misschien omdat het deels een herhaling van zetten is (ik had niet gedacht dat ze opnieuw in de arena zouden belanden), misschien omdat het niet altijd even geloofwaardig is (Katniss blijft zich wel erg lang onbewust van haar sleutelrol in de opstanden, wellicht ook omdat haar bondgenoten om niet geheel duidelijke redenen een spel met haar spelen), of misschien omdat tegen het einde duidelijk wordt dat de gebeurtenissen in dit boek toch vooral een inleiding zijn voor de ontknoping in het derde deel. Dan is het te hopen dat de beloften daar worden ingelost. 3*

Ik hield een beetje een dubbel gevoel over bij het eerste Hunger Games boek. Vermakelijk geschreven, interessant plot - hoewel het wel schatplichtig is aan Battle Royale en anderen - maar die klassiekerstatus die het nu al heeft gekregen is in mijn ogen overdreven. Dat neemt echter niet weg dat ik best wel zin had om te weten te komen hoe het nu eigenlijk met Katniss en Peeta ging vergaan nadat ze hun Hunger Games hadden weten te overleven. Een paar dagen geleden dan eens in de sequel begonnen.

Er zit maar een jaartje tussen beide boeken en dat merk je doordat je voelt dat dit perfect in elkaar overloopt. Het lijkt wel alsof schrijfster Suzanne Collins gewoon meteen met het volgende boek is begonnen toen ze de laatste pagina van The Hunger Games neerschreef en dat is sowieso al een pluspunt. De stijl blijft zijn vermakelijkheid behouden en het interessante deze keer is dat er minder focus is komen te liggen op de Games zelf maar meer op al hetgeen dat zich daarrond afspeelt. Dat Katniss en Peeta opnieuw de arena gaan moeten betreden was wel te verwachten, maar Collins kiest er gelukkig voor om Katniss deze keer meer met anderen te laten communiceren. Het gebrek aan persoonlijkheid bij de Tributes uit het eerste boek stak me wat tegen en daar is hier minder van te merken. Toegegeven, het zijn maar een paar personages die er echt tussenuit springen maar dat zijn er al heel wat meer dan in de voorganger. Beetje jammer dan ook dat Collins dat niveau niet over de gehele lijn weet vast te houden. Het plot blijft de interessante kant opgaan, maar het einde is overduidelijk een knieval naar het volgende deel waardoor Catching Fire wat met een anti-climax achter blijft.

Krijg in ieder geval wel zin om binnenkort aan het derde deel te beginnen. Hopelijk wordt dat een perfecte mix tussen de twee voorgangers en verdwijnen alle kleine minpuntjes. De voorspelbaarheid zal waarschijnlijk wel blijven, maar om de een of andere reden geraakt Collins daar mee weg. Ben in ieder geval benieuwd hoe dit gaat eindigen en vooral of Collins zich opnieuw gaat weten te overtreffen. Ik vind Catching Fire in ieder geval al beter dan zijn voorganger.

4*