Het Gouden Ei - Tim Krabbé (1984)
Nederlands
Psychologisch / Thriller
98 pagina's
Eerste druk: Bert Bakker,
Amsterdam (Nederland)
Op weg naar hun vakantiebestemming aan de Middellandse Zee stoppen Rex Hofman en zijn vriendin Saskia bij een benzinestation om even te rusten. Saskia gaat even iets te drinken halen en Rex maakt een foto van haar. Rex denkt terug aan hun vakantie van drie jaar geleden. Plots vielen ze stil in een donkere tunnel. Hij had haar toen moeten achterlaten om brandstof te halen. Saskia was echter helemaal overstuur bij zijn terugkomst. Als kind had ze een nachtmerrie gehad, waarin ze opgesloten zat in een gouden ei. Tijdens haar verblijf in de auto was deze nachtmerrie weer naar boven gekomen. Inmiddels wacht Rex al een hele tijd op haar, maar Saskia komt niet terug. Hij gaat naar de servicewinkel om haar te zoeken, maar ook de medewerkers kunnen hem niet helpen ...
Marte Jacobs is een stúk beter.
Dit boek (naast andere boeken) behandel ik al een aantal jaren op het vmbo (klas 4 kader/TL)
In ongeveer vier lessen lees ik het verhaal voor en de reacties van de klassen zijn over het algemeen erg positief! Met een toets sluiten we de lessen af.
Na het lezen van dit verhaal zijn termen als chronologisch/niet-chronologisch, terugblikken, open plekken, open einde etc. concreter geworden voor de leerlingen. Een prima boek om literatuur/fictie te introduceren!
Vriendelijke groet,
Mark Kramer
docent Nederlands
Maar voor een thriller wil het nooit echt spannend worden, enkel in het eerste gedeelte. Daarnaast is het taalgebruik simpel en niet heel mooi. Ook is meeleven met de personages niet mogelijk. Ze worden niet uitgewerkt, en enige emotie erbij is dan ook niet te vinden. Vervelend, voor een thriller, want zonder medeleven ook geen spanning.
Het einde, in de doodskist slaande op de titel, vond ik wel weer sterk.
Blijft voor mij dus altijd een speciaal boek.
Dit boek heeft mij jaren terug, ik schat zo'n 15 jaar geleden, weer helemaal aan het lezen gebracht. Na de lagere school tijd was ik afgehaakt en gelukkig door Krabbé een oude hobby weer hervonden.
Blijft voor mij dus altijd een speciaal boek.
Voor mij heeft het ook nostalgische waarden. Het is niet eens zo'n goed boek. Maar voor mij was het dan 10 jaar geleden dat ik het op school heb gelezen. Het grappige is dat ik me zo goed als heel het verhaal nog herinner.
Aardig boek, je doet er een half uurtje over, je verbaast je nog wel even over het nare einde en dat was het. Hap, slik, weg. Dat kan nooit de bedoeling zijn wat betreft literatuur...
Dat gaat dan sneller dan het tempo waarin ik het heb gelezen. Een lang avondje had ik er toch zeker wel voor nodig.
Ik kan het ermee eens zijn dat het geen heel ingewikkeld boek is, maar ik vind 't toch goed in al zijn eenvoud. Ik kan me alleen ook wel vinden in het argument dat het al duidelijk is dat Lemorne er iets mee te maken heeft als hij in het boek ineens als tussenpersoon wordt opgevoerd. Maar om daar maar wat tegenin te brengen: hoe had Krabbé hem anders moeten introduceren en zijn gedrag moeten verklaren?
Van mij in ieder geval 4 sterren.
Absurd. Evenals het einde.
2* en dan ben ik nog gul.
Ik kende het verhaal al van de film dus het boek wordt daardoor natuurlijk helemaal niet meer spannend. Maar toch was het fijn om eens gelezen te hebben, ik dacht dat het misschien nog wat meer had dan de film maar blijkbaar niet.
Het boek leest heel snel, ik had het uit in een klein 2 uurtjes. Is gewoon simpel vermaak en dus eens leuk voor in het zonnetje op het terras te lezen.
3.5*
Verhaal op zich was oke. Goed geschreven ook. Over het algemeen vond ik het een redelijk goed boekje.
Ik heb ook de film gezien. Geen aanrader.
Nieuws: Het gouden ei populairste boek bij leerlingen - Tzum literair weblog
Trouwens, mjk87, het is een beetje oude koeien uit de sloot halen, maar laat Krabbé niet horen dat je een boek van hem als thriller omschrijft, dat vindt ie niet leuk.
Zeer goed geschreven alleen wat jammer van de overbodige details in hoofdstuk 2.
Deze dragen niet bij aan het verhaal. Maar voor de rest kan ik er niets op aanmerken.
Ook zeer leuk om de verschillende kanten van een misdaad te zien. Dit zorgt voor extra spanning.
Het boek leest zeer vlot, een echte aanrader dus.
Niets bijzonders.
Ik denk dat dit het resultaat is van twee aspecten van het verhaal. Ten eerste, zoals ik al eerder heb gezegd, de droom:een gouden ei die door de ruimte vliegt en nooit zijn wederhelft terugvindt Het voorspelt al mooi de begravingsdood van Saskia en Rex. Ten tweede vind ik de dualiteit tussen beide hoofdpersonages erg sterk. Beide heren(Lemorne en Hofmann) hebben in wezen dezelfde motivatie: onwetendheid. De één wil sterven om erachter te komen hoe zijn vriendin gestorven is, de andere wil weten of hij in staat is iemand te doden. Het ongemak van onwetendheid zou je mijns inziens als een thema van dit boek kunnen zien.
Mijn nieuwsgierigheid naar dit verhaal werd aangewakkerd.
Dus...Gereserveerd bij de biep en net gelezen.
Ik hou wel van korte verhalen, en ook dit korte verhaal is me erg goed bevallen. Mysterie, knagende onwetendheid over het lot van Saskia, un homme étrange en dan... de ontknoping. Leest vlot weg, goede opbouw, prachtige apotheose.
Persoonlijk vond ik dit een ondermaats boek, zowel qua verhaal als stylistisch.
Weinig tot geen spanning en eerder saai, op het vlakke af beschreven wat me wat op mijn lauweren liet wachten op iets meer.
Boek toch maar uitgelezen voornamelijk vanwege weinig aantal pagina's.
Ik vond juist dat de simpliciteit van de onthullingen, deze beter maakten. Het feit dat de relevaties niet voorspelbaar waren, maakte het boek wat mij betreft spannender. Volgens mij, ligt uw negatieve mening niet aan het boek, maar wel aan uw hoge verwachtingen.
Net in anderhalf uur dit tussendoortje uitgelezen en meer dan dat was het ook niet eigenlijk. Middelmatig plot, personages en stijl;.het kon me maar matig boeien. Wel enige credits voor het einde en de opbouw.
Marte Jacobs is een stúk beter.
Misschien bent u simpelweg geen grote fan van thrillers want dit boek was echt fantastisch. In het feit dat er een middelmatig plot was geef ik u wel gelijk, maar dat is vaker zo bij thrillers. Het belang ligt echter aan de spanning en niet aan de boodschap.