Jacoba, Dochter van Holland - Simone van der Vlugt (2009)

Dit is een mooi en meeslepend boek. je ziet dekracht die Jacoba moet hebben om zich staande te meoten houden in de mannenwereld waarin ze zich bevind. Onder al haar vechterslust en haar sterke karakter leer je ook een vrouw kennen die snakt naar liefde en erkenning.
Het is zeker een aanrader voor mensen met een voorliefde voor geschiedenis er word een geschiedgetrouwe roman neer gezet die ook nog de sfeer van die tijd laat zien.
het mooiste voor beeld vind ik wel de uitspraak van Jacoba tegen een van haar edelen: "Ik mag dan wel als vrouw emotioneel en wispulturig zijn. Maar ik kan nog wel nadenken.

Ik moet nu ook een paar kleine na deel puntjes geven, ik was vroeger helemaal wild van haar jeugd historische romans. deze komt vergeleken daarmee veel slechter op gang en ze maakt veel grotere sprongen waardoor het soms verwarrend is.

Maar toch is het een goede roman waar je helemaal ingezogen word en veel bewondering krijgt voor deze sterke vrouw.

*5

Nooit eerder wat gelezen van S. vd Vlugt maar begreep hier dat ze nogal wat historische jeugdromans op haar naam heeft staan. Dit boek dat tot het volwassen segment zou moeten behoren deed mij wat kinderlijk aan. Het verhaal leest gemakkelijk en als tussendoortje is het prima te doen maar verder eigenlijk niet.
Het kan zich zeker niet meten met historische romans van bijv Hella S. Haasse ( Het woud der verwachting) of Jacqueline Park ( Het geheime boek van Grazia dei Rossi)

En hoewel de serie "Een groene bloem" van Floortje Zwigtman tot de jeugboeken zou behoren is de trilogie velen malen beter dan dit werk.

Jacoba, dochter van Holland vind ik minder geslaagd dan Rode Sneeuw in December, misschien komt het doordat SvdV bij de laatste roman gebruik heeft gemaakt van fictieve hoofdpersonages, naast de historische figuren.
Jacoba, dochter van Holland leest inderdaad gemakkelijk maar blijft aan de oppervlakte.
SvdV geeft in haar dankwoord aan dat zij dit boek niet had kunnen schrijven zonder geschiedkundig werk dat door anderen is gedaan. In de boekenlijst onder andere Het Woud Der Verwachting van Hella Haasse.
Door de vele bronnen lijkt het verhaal wat op een kleurplaat. Met eigen kleuren is SvdV netjes binnen de lijnen gebleven, dat wel.

Krappe 3*

Recent zag ik in het Dordrechts Museum een schilderij met een voorstelling van Jacoba van Beieren bij het lichaam van Willem van Arkel. De beschrijving suggereerde dat Jacoba gevoelens voor haar vijand had opgevat en dus ‘gewonnen maar ook verloren’ had. Dat klonk als een verhaal waar ik wel meer van wilde weten. Ik had natuurlijk op zoek kunnen gaan naar een biografie maar ik houd nu eenmaal veel meer van historische fictie. Tot mijn plezier vond ik een boek over Jacoba van de hand van Simone van der Vlugt, een schrijfster die ik als kind graag las.

Het eerste dat me opviel is dat deze roman voor volwassenen nauwelijks verschilt van de jeugdromans van Van der Vlugt (althans, hoe ik ze me herinner). Dit boek is niet diepgravender of complexer of schokkender dan ik als 10-jarige had aangekund. Nu is dat an sich geen probleem (ik heb de afgelopen jaren meerdere boeken van Thea Beckman met plezier herlezen) maar omdat dit boek wel expliciet voor volwassenen bedoeld is viel het me toch wat tegen.

Desondanks beviel de eerste helft van het boek me prima. Jacoba is een vrouw met een sterke wil, in een machtspositie waar men niet zomaar een vrouw accepteert. Ik heb nooit veel van de Hoekse en Kabeljauwse twisten geweten, maar Van der Vlugt weet het simpel uit te leggen – hoewel ik denk dat de meeste moderne lezers meer sympathie zullen voelen voor de Kabeljauwse standpunten, terwijl Jacoba Hoeks was. Hoe dan ook, het zijn tumultueuze tijden en dat levert genoeg stof op voor wat dramatische ontwikkelingen. De schrijfster gaat er soms wat snel overheen, maar het is in ieder geval spannend.

Maar dan… Jacoba vertrekt naar Engeland en het verhaal zakt volledig in. Lange tijd zit ze maar een beetje te wachten tot de mannen om haar heen bepalen hoe het verder gaat. Nu begrijp ik dat dat een heel realistisch scenario is voor vrouwen in die tijd, maar ik snap niet waarom de schrijfster hier alle tijd voor neemt terwijl ze Jacoba’s politieke acties alleen maar zijdelings benoemt. Het zou minder erg zijn als Humprey een interessant personage was geweest, maar omdat dat niet het geval is ergerde ik me nogal aan Jacoba’s beurtelingse hunkering naar hem en roze wolk met hem. Later in het boek verdwijnt hij ook vrijwel vanuit het niks van het toneel en dat heeft ongeveer geen consequenties voor het verhaal.

Wat ik het onbegrijpelijkst vind, is dat de epiloog interessanter is dan de pakweg 150 pagina’s ervoor. Het is mij een raadsel waarom het verhaal stopt na Jacoba’s ontsnapping uit Gent terwijl er, getuige de epiloog, daarna nog veel meer gebeurde dat ontegenzeggelijk vele malen interessanter is dan Jacoba’s tijd in Engeland. Ik had graag historische fictie gelezen over Jacoba’s huwelijk met Frans van Borssele, dat al dan niet in het geheim gesloten werd en tegen het zere been van Filips de Goede stootte, om maar een voorbeeld te noemen. Ik had trouwens ook graag beter uitgewerkte antagonisten gehad. En ik had graag iets meer gezien van Willem van Arkel (de hele reden dat ik dit boek wilde lezen). Eigenlijk had ik gewoon liever gehad dat er iemand een goed boek over het leven van Jacoba van Beieren had geschreven (als iemand een suggestie heeft…).

Als je weinig hebt met geschiedenis is dit misschien een toegankelijk boek. Dat kan ik met enige moeite bedenken als reden om dit te gaan lezen. Van der Vlugt schrijft verder vlot en toegankelijk, en zeker in de eerste helft van de boek is het ook nog wel eens spannend. Ik verwachtte er alleen meer van. Alles bij elkaar net genoeg voor 2.5 ster.