menu

Il Principe - Niccolò Machiavelli (1532)

Alternatieve titels: De Heerser | De Vorst | Il Principe en Andere Politieke Geschriften

mijn stem
3,83 (73)
73 stemmen

Italiaans
Politiek / Ideeënliteratuur

216 pagina's
Eerste druk: Antonio Blado d'Asola, Rome (Italië)

In dit boek zet de Florentijn Niccolò Machiavelli zijn ideeën uiteen. Het is een soort handleiding en bevat raadgevingen voor vorsten over hoe ze hun staat moeten besturen. De voornaamste bezigheid van de vorst moet volgens hem het bemachtigen, consolideren en in stand houden van zijn macht zijn. Hij is vol bewondering voor grote staatsmannen, omdat ze eenheid, orde, vrede en voorspoed brengen voor de bevolking. Hij maakt een onderscheid tussen de heersers en het volk; tussen degenen die willen heersen en degenen die niet beheerst willen worden. Machiavelli geeft richtlijnen voor het beleid van de heerser die zijn zetel ongestoord wil behouden. Daarbij geeft hij voorbeelden van het goed of verkeerd toepassen van gedragsregels, die ten dele amoreel zijn, en niet vrij van een grote dosis cynisme.

zoeken in:
Dustyfan
De oudst bekende uitgave (in Nederland althans) is een versie in het Latijn uit 1595, waarvan de uitgever onbekend is. De oudst bekende Italiaanse uitgave, de oorspronkelijke taal van het boek, komt uit 1825 en die is uitgegeven door 'Parigi', plaats onbekend, maar zal vast Rome of Bologna zijn, de belangrijkste Italiaanse boekensteden in die tijd.

De uitdaging: het vinden van een geschikt plaatje van een oude, in lederen omslag gehulde band.

Dustyfan
Twee dappere lezers die dit werk doorgeworsteld hebben? Vertellen jullie er wat over?

avatar van Catweazle
4,5
Ik ben er nu mee bezig..

Doorgeworsteld is niet het goede woord hoor, dit werkje leest echt als een trein. Mits de materie je boeit, uiteraard.

Ehm, ik kom hier later nog wel even op terug .

avatar van BlueVelvet
Is nu niet het moment daar?

avatar van -JB-
4,0
Machiavelli's 'il Principe' is het handboek voor de alleenheerser. Het handelt over aan de macht komen, de macht behouden en wat je als heerser juist wel juist niet moet doen. Machiavelli benoemt hierbij tal van voorbeelden uit zijn eigen tijd (renaissance) en de oudheid (vnl. romeinen), maar zijn theorieen zijn veel algemener bruikbaar dan alleen in deze tijden.

De plot die hier bij dit boek staat, klopt niet. Machiavelli draagt het boek op aan Lorenzo de Medici, niet de eerste, maar de tweede. Bovendien neemt hij Lorenzo niet als voorbeeld. Als hij al iemand als voorbeeld neemt zou dit Cesare Borgia zijn.

Voor mij was het een plezier dit boek te lezen, maar ik kan me voorstellen dat het doorworstelen is voor mensen die minder geinteresseerd zijn in de renaissance. Het is geen roman of verhaal, maar een verhandeling over macht.

Sinds een maand is dit boek opnieuw uitgegeven in de Perpetua reeks. Deze versie is zeer aan te raden omdat hierbij een uitgebreide inleiding (50 pagina's) is meegeleverd over geschiedenis en politiek in de renaissance. Bovendien bevat deze versie een kaartje, uitgebreide registers en een nawoord van Arnon Grunberg.

avatar van Zelva
-JB- schreef:

De plot die hier bij dit boek staat, klopt niet. Machiavelli draagt het boek op aan Lorenzo de Medici, niet de eerste, maar de tweede. Bovendien neemt hij Lorenzo niet als voorbeeld. Als hij al iemand als voorbeeld neemt zou dit Cesare Borgia zijn.


Correcties zijn altijd welkom...

avatar van -JB-
4,0
Zelva schreef:

Correcties zijn altijd welkom...


Correctie toegevoegd.

avatar van Pythia
5,0
Als alle handleidingen zo onderhoudend geschreven waren zou iedereen ze lezen VOOR hij ergens aan begon.

Het apparaat van de macht is in 500 jaar niet verouderd dus de handleiding geldt nog.

4,0
Ik heb de vertaling gelezen van Paul van Heck (Ambo), die leest erg prettig. Leuke van deze uitgave is dat er ook andere politieke geschriften van Machiavelli in op zijn genomen

4,0
Allicht niet het beste, maar misschien wel het leukste boek over politiek en macht met nadruk op de Renaissance waarin Machiavelli leefde en werkte. Prettig ingedeeld en met aplomb beschreven, en dat gold in mijn versie ook voor de inleiding van vertaler van dienst Frans Dooren. Dit heeft inderdaad niet zo veel met doorworstelen te maken, bijzonder leesbare stof.

avatar van mjk87
4,0
Leuk werkje van Machiavelli, dat beter 'Handleiding tot het veroveren en beheersen van gebieden' had kunnen heten. Helder en bondig legt Machiavelli uit hoe je een land verovert, en hoe je vervolgens de baas blijft. Vaak getuigt dit van sterk psychologisch inzicht in de heerser en ook de onderdanen. Verwacht geen militaire verhandelingen, maar wel tips om je volk rustig te houden of tips wanneer je moet aanvallen. Grappig is dat maar al te vaak de tips zijn dat je wel degelijk wreed moet zijn, nooit de neutraliteit moet kiezen en soms ook open deuren als dat je geen huurleger moet hebben (overigens wel keurig uitgelegd waarom). Het is redelijk geschreven verder, al is het geen pageturner. Wel zijn de korte 25 hoofdstukken ook los prima te lezen en er dus even bij te pakken. Dat het werk tegenwoordig nauwelijks waarde meer heeft is overigens wel het vermelden waard, want de wereld is zo veranderd dat de regels van Machiavelli vaak niet meer op gaan. 4,0*.

p.s. Grappig trouwens dat Machiavelli als tip geeft dat een leider wel advies moet inwinnen maar nooit ongevraagd advies moet aannemen, en ondertussen is de boekje een soort van cadeau aan de heerser in die tijd. Een grapje van Machiavelli?

avatar van arnoldusk
2,0
Toch zeer gedateerd op heel veel vlakken. Van het werken met landheren en het veroveren van gebieden met huursoldaten tot de gevolgen voor de staatsman van het weinig laten betalen van belastingen. Heden ten dage leven we vooral in gerationaliseerde democratische systemen die de onrust van de 16e eeuw zo goed als hebben opgeheven (uiteraard uitzonderingen daargelaten zoals het huidige agressieve Rusland of de situatie in Centraal-Afrika en het Midden-Oosten).
Verder is er geen sprake meer van veroveringen en zijn vele lijnen juist vanaf die 16e eeuw getrokken en kunnen we spreken van een bepaalde politieke rust die eindelijk is neergedaald na de vele godsdienstige oorlogen en koloniale veroveringen die plaats hebben gevonden.
Daarnaast niet erg overtuigend in de zin dat hij zich vooral heeft gefocust op de Italiaanse situatie van weleer, natuurlijk: een man is een resultaat van zijn tijdsgeest, maar een politieke beschouwing als deze dient vooral óók (meer) te kijken naar de andere, grote verloren beschavingen en dat was (nog) niet mogelijk in zijn tijd.
Zijn er schrijvers die deze draad hebben opgepakt en dit goede concept beter hebben uitgewerkt dankzij voortschrijdend inzicht?

avatar van misterfool
4,0
Macht is een vies woord, maar desondanks wil menigeen het graag hebben. Als men eenmaal de macht heeft verkregen dan wil men het, verdorie, ook nog eens behouden. Dat is nu zo en in de 16de eeuw al helemaal! Machiavelli schreef hier een boek over. Dit boek staat met name bekend om de pragmatische wijze waarop het onderwerp wordt aangevlogen. De term 'Machivelliaans' is hierdoor welhaast synoniem geworden met sluw en gewetenloos.

Il Principe' is nochtans met name interessant vanuit een historisch perspectief. Machiavelli werkt netjes uit hoe verschillende prinsdommen ontstaan en hoe het gezag over deze prinsdommen kan worden behouden. Dit soort verhandelingen zijn leuk, maar niet het interessantste onderdeel van dit boek.

Machiavelli schrijft namelijk ook over hoe een prins zich dient te gedragen. Hier wordt mijn interesse wel volledig gewekt. Een goed gemotiveerd verhaal over: waarom je nooit mooipraters moet vertrouwen, waarom burgers een prins moeten vrezen doch niet moeten haten, waarom je nooit de kant van een sterkere partij moet kiezen en waarom je als prins moet kunnen brullen als een leeuw en zo sluw als een vos moet kunnen zijn.

Kortom, een intrigerend boek dat misschien nog wel eens van pas kan komen als ik Jordy van zijn troon stoot en mijn rechtmatige rol inneem als alleenheerser van boekmeter.

3,5
Dionysos schreef:
Doorgeworsteld is niet het goede woord hoor, dit werkje leest echt als een trein. Mits de materie je boeit, uiteraard.


De materie boeit mij zeker, maar ik vind het nogal overdreven om te stellen dat het 'leest als een trein'. De gedateerde manier van vertellen zal niet iedereen bekoren, maar nochtans kun je er prima doorheen komen en het beperkte aantal pagina's helpt natuurlijk ook mee.

Bij het lezen moest ik grappig genoeg meteen denken aan Civilization, de legendarische game waarbij je een succesvolle beschaving dient op te bouwen. Il Principe lijkt rechtstreeks van invloed te zijn geweest op de strategieën voor verovering, behoud en verdediging van steden en gebieden in dat spel.

Machiavelli gaat (semi-)wetenschappelijk te werk en trekt interessante parallellen van de klassieke oudheid naar zijn tijd om zijn punten te onderbouwen. Hier en daar is er cynisme te bespeuren, niet in het minst met betrekking tot religie en idealisme. Machiavelli lijkt de Pauselijke Staat van destijds te beschouwen als slechts één van de vele machtsbolwerken en hij is sarcastisch over diens heilige pretenties.

Daarnaast een erg interessante historische context dankzij de roerige periode van de Hoge Italiaanse Renaissance, de tijd van de dynastieën van De Medici en Borgia en kunstenaars als Da Vinci en Michelangelo. Met bijrollen voor de bloeiperiode van katholiek Spanje en de eerste Ottomaanse sultans.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:41 uur

geplaatst: vandaag om 18:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.