Tokyo - Mo Hayder (2004)

Dit was m'n derde van Mo Hayder. Ook deze keer heeft ze mij niet teleurgesteld.
Het boek is doorspekt van de lange volzinnen voorzien van de nodige beeldspraken en vergelijkingen. Desondanks leest het heel vlot en kan de lezer zich perfect inleven. (M'n waant zich als het ware echt in Tokio.)
Bij momenten heeft het boek misschien een beetje de neiging om wat saai te gaan worden, maar net als in haar andere boeken heeft Mo een spetterend einde in petto. Ik was na het lezen alleszin danig onder de indruk van dit originele, bizarre verhaal. Het boek is reeds vijf dagen uit , maar nu nog waan ik mij soms in de straten van Tokio.
Laat de dubbele verhaallijn u alleszins niet afschrikken; mij heeft het alleszins niet gestoord, en op het einde lopen ze trouwens perfect samen!

4 sterren

Een topper. Maar pas op niet geschikt voor zwangere vrouwen, het is te luguber om voor te stellen wat de achtergrond is van het verhaal. Een ijzersterk verhaal.

Sorry, maar ik vind dit zeer teleurstellend. De spanning is goed en alle ins en outs over Tokio zijn zeer interessant. Maar het plot, volstrekt ongeloofwaardig en tja...het rammelt aan alle kanten. Helaas een 2*
Nee dan de twee voorgaande boeken, Vogelman en De Behandeling, stukken beter.

Briljant boek, in één ruk uitgelezen. Gebaseerd op ware gebeurtenissen, de uitgezette lijnen komen goed samen, prachtige schijfstijl.

5*

Heerlijk verhaal.
Het boek in één ruk uitgelezen.

De verhaallijn van vroeger is op een erg mooie manier verweven met het verhaal in het heden.

Mijn eerste kennismaking met Mo Hayder. Goed boek maar ik vond het plot wat ver gezocht. Wel erg pakkend geschreven. Dit boek nodigde zeker uit om meer van haar werk te lezen.

Dit was ook mijn eerste kennismaking met Hayder. Toen ik dit boek uit had heb ik gelijk de rest van haar boeken aangeschaft.

De onderwereld in Tokyo en ook een beetje de oorlogsmisdaden van Japan tijdens WO2 worden samengebracht in 1 verhaal. Beide thema's interesseren me.

Erg spannend. Geweldig boek.

In eerste instantie kon ik er moeilijk doorkomen en dat ging vooral om het stukje wat betreft de oorlog in nanking. echter later in het boek kon ik niet wachten op hoofdstukken die over nanking gingen. dit boek vangt je echt, super !! Overigens heb ik nog geen boek van mo hayder gelezen wat niet goed is.

Net als Vermeerf en Starbuck vond ook ik het plot ietwat ver gezocht, maar los daarvan zit het verhaal goed in elkaar. Bij vlagen spannend, andere momenten kakt het ietwat in.

Mo Hayder's schrijfstijl vind ik niet bepaald geweldig. Soms staat er opeens een prachtige poetische zin maar komt dat geforceerd over, want over het algemeen is het stilistisch vrij magertjes. Sowieso schrijft Hayder geen hoogstaande literatuur, maar hier en daar staan er erg ergelijke zinnen tussen. Of dat ligt aan een slordige vertaling, daar kan ik niet over oordelen.

Intrigrerende thriller die me in het begin niet helemaal wist te pakken, maar later in het verhaal kon ik het boek nauwelijks meer wegleggen. Wat een prachtig geschreven boek, al zijn de zinnen af en toe nogal melo-dramatisch. Maar goed, dat mag de pret niet drukken! Het blijkt dat Hayder zichzelf erg goed ingeleefd heeft in de Japanse wereld met al die kleine details die ze opgepend heeft. Het verhaal is eigenlijk te gruwelijk voor woorden, maar dat besef je pas als je het boek uit hebt. Erg goede thriller. Dit was mijn tweede Hayder, maar zeker niet de laatste. Voor mij: 4,5 *

Tof boek.

Het boek wist mij eigenlijk wel meteen te pakken en wilde deze dan ook het liefste in een ruk uitlezen. Tokio word hier geweldig beeldend beschreven, wat ik alleen maar waardeer want vind Tokio dan ook een fascinerende stad met al zijn neon en licht.
De spanning zit er ook goed in en kreeg gedurende het boek een onderhuids gevoel van dat er elk moment iets ontzettend gruwelijks kan gaan gebeuren.
De personages zijn ook erg goed: de Yakuza rolstoel baas, de professor, de Marilyn Monroe club eigenaresse, Grey en Jason.
Allemaal eigenaardige aparte figuren die een soort geheim met zich meedragen.
Stilistisch gezien bovengemiddeld maar niet denderend.
Het einde valt een beetje tegen, had niet allemaal zo veel met elkaar te maken moeten hebben.
Er is ook veel over Japan zijn cultuur en gewoonten in terug te vinden wat het wel interessant maakt.
Zitten ook genoeg gruwelijkheden in verweven die het boek nog even wat intenser maken.

Gewoon geslaagd, een aanrader!

3.5

Dit is misschien wel zo, toch heb ik het boek pas net uit, al vergevorderd in mijn zwangerschap. (Wist ik veel dat Tokyo uiteindelijk hier op uit kwam )
Overigens denk ik dat het moeilijk blijft voor iedereen, en zeker voor vrouwen, omdat het toch iets is dat alleen een vrouw kan meemaken. Het laat maar weer zien hoe ziek de mensen kunnen zijn, bedenkend dat ook zíj eens zo'n klein onschuldig iets zijn geweest. Ik vond het in ieder geval een erg aangrijpend boek, wat even moet doordringen. Héél anders dan ik normaal van Mo Hayder gewend ben, maar zeker niet minder spectaculair. Heb het boek in 2 dagen uitgelezen. De 2 verschillende verhaallijnen komen uiteindelijk samen tot een gruwelijke climax, waardoor je het van 2 kanten "meemaakt".
Aanrader!

En dan doet Mo Hayder in haar derde boek tabula rasa en schrijft ze (binnen het genre) een compleet ander boek als de twee eerste, en bevestigt ze wéér.

Dit boek stelt op geen enkel punt teleur. Het is niet overdreven beschrijvend, leest vlot, grijpt geregeld naar de keel, bouwt de spanning goed op, en zet aan tot enige zelfreflectie.

Iets minder luguber als de eerste twee (maar nog steeds erg hard soms). De verpleegster had zich bijvoorbeeld perfect geleend tot enkele gortige scenes zoals ze in de vorige werken zijn opgedoken, maar ik heb het gevoel dat ze zich nog enigszins ingehouden heeft.

Of Mo zich heeft ingehouden weet ik niet. Ik weet wel dat ze haar gory stuff beperkt heeft tot het in detail beschrijven van wat er op de video gebeurd.
Dat jij dat minder gruwelijk schijnt te vinden, kan, maar mij viel dat veel zwaarder om te lezen dan de gore die zich bijvoorbeeld in Vogelman bevindt. (Én het bleef nog enkele dagen in mijn hoofd spoken) Wat ze in dit boek beschrijft, is zo ziek, en vooral kil, dat het een heel ander "level" van "gortige scenes" opleverd. Ik denk dat het verschil zit in de psychologische factor, en dat Mo er een beetje mee wou experimenteren.
Sommige stukken deden me enigzins denken aan de kilheid van bv Philosophy of a Knife, maar of die vergelijking terecht is , weet ik niet

Dat is weer van een heel andere orde

Wat precies?

Heb de film op mijn harde schijf en de mate van expliciete horror zal ik maar zeggen

Ah oke. Ik zag mijn quote eerder niet verschijnen. Hahaha, ja, het is ook niet écht vergelijkbaar natuurlijk. ^^ Ik bedoelde meer de kille, afstandelijke sfeer die enigzins geschept wordt in de delen die over China gaan. Zoals bijv het stuk waarin de hond onder de rupsbanden wordt verpletterd , dat kwam allemaal nogal kil en op de een of andere manier sober over. Maar het was ook maar een verre vergelijking die mijn hersenen maakten hoor Overigens vind ik alle horror erg nep bij POAK , en dat is denk ik maar goed ook. Ik zou de film niet willen herzien in een 2011 versie

Sterk boek. Einde wat minder

Einde juist het sterkste punt!
Ik kwam hier minder goed doorheen dan bij de 2 voorgangers Vogelman en de Behandeling. Deze was inderdaad minder luguber dan de voorgangers, al zit hier weer een grote kern van waarheid in.

De samenhang van de 2 verhalen, wat ik in het begin als storend ervaarde, pakte toch goed uit.

"Melodramatisch" las ik hier eerder, dat probleem had ik ook bij dit boek. Mij stoorde de schrijfstijl/manier van vertellen dermate dat ik na krap 100 pagina's besloten heb dat de dik 300 pagina's die mij nog resten niet meer hoefden. Toch jammer, had er veel van verwacht.

Prachtig boek, in het midden zakt het wel wat in, het einde is zeer goed.
Mooi hoe alles bij elkaat komt.

Meesterlijk verhaal, tweeluik werkt heel goed, er wordt op de juiste momenten geswitcht. Het personage van de verpleegster is een geweldige, tikkeltje horror-achtige toevoeging. Top!