Het Derde Huwelijk - Tom Lanoye (2006)
mijn stem
46 stemmen
Nederlands
Politiek
337 pagina's
Eerste druk: Prometheus,
Amsterdam (Nederland)
Maarten Seebregs, een ontslagen locatiescout, kan de liefde van zijn leven niet vergeten. Hij heeft Gaëtan op diens sterfbed achter moeten laten. Cynisch maar met een glimlach leeft hij van zijn laatste centen. Dan doet een wildvreemde hem een profijtelijk voorstel: huwen met zijn Afrikaanse verloofde. De man zelf wordt immers, na twee huwelijken met buitenlandse meisjes, in de gaten gehouden door de Dienst Vreemdelingenzaken. Zodra het meisje de Belgische nationaliteit heeft verworven, kan Maarten van haar scheiden, met behoud van haar bruidsschat. De onbekende man stelt maar één restrictie: 'Je trouwt met haar, je woont met haar, je leeft met haar. Maar raak haar aan en ik sla je morsdood.'
0
FlyingPenguin
geplaatst: 31 maart 2007, 12:08 uur
Een domper is het wel, dit boek. Toen ik het debuut van Tom Lanoye, Alles Moet Weg, las was ik er volledig verslingert aan. Ik las het in 1 adem en was uiterst tevreden met het verhaal en de manier waarop Lanoye me meesleepte. Maar dit boek is, hoewel even meeslepend geschreven, toch absoluut niet hetzelfde. Het verhaal spreekt me niet aan, denk ik. De schrijver lijkt te veel te willen shoqueren door alle details te vertellen over het liefdesleven van het homoseksuele hoofdpersonage. Maar niettemin is het dus weer knap te zien hoe de schrijver u meesleept en voornamelijk het allerlaatste hoofdstuk is daar een schitterend voorbeeld van. Wat ook origineel was aan het boek was dat het opgevat als een soort film, doordat het hoofdpersonage verbonden was aan de 'vaderlandse filmindustrie'.
3,5*
3,5*
0
FlyingPenguin
geplaatst: 2 april 2007, 22:41 uur
Ik heb mijn stem van 3,5 naar 3 laten zakken, wat ik nog steeds te veel vind voor dit boek. Ik heb net een andere Gouden Uil-kandidaat gelezen (Art.285b) en die is velen beter. Daarbij verbleekt dit boek!
3*
3*
0
geplaatst: 23 augustus 2007, 10:03 uur
Ik vind het verhaal wel nog meevallen, maar taalgebruik is veel te bombastisch. Metafoor op metafoor. Net iets te veel van het goede. Ik heb genoten van de vorige Lanoye boeken, maar deze is niet aan mij besteed.
0
Michael1992
geplaatst: 16 augustus 2009, 15:39 uur
'Het Derde Huwelijk' is voor mij de eerste tegenvaller van Lanoye.
Na de geweldige monster-trilogie heb ik het gevoel dat hij het kunstje nog eens 'snelsnel' over wilde doen en daarin is hij niet geslaagd.
Het boek is een aaneenschakeling van enerzijds heerlijk-Lanoye proza en anderzijds maar al te vaak saaie en te lang uitgesponnen bladvullerij (het tramincident!).
En ook het bombastische taalgebruik zoals reeds vermeld staat op den duur tegen.
Daartegen staat wel dat 'Het Derde Huwelijk' het mooiste einde van alle werken van Lanoye heeft.
3.0*
Na de geweldige monster-trilogie heb ik het gevoel dat hij het kunstje nog eens 'snelsnel' over wilde doen en daarin is hij niet geslaagd.
Het boek is een aaneenschakeling van enerzijds heerlijk-Lanoye proza en anderzijds maar al te vaak saaie en te lang uitgesponnen bladvullerij (het tramincident!).
En ook het bombastische taalgebruik zoals reeds vermeld staat op den duur tegen.
Daartegen staat wel dat 'Het Derde Huwelijk' het mooiste einde van alle werken van Lanoye heeft.
3.0*
0
geplaatst: 2 maart 2011, 21:23 uur
Tom Lanoye, het "nieuwe" Vlaamse schrijftalent...
In mijn ogen lijkt het wel meer een pervert dan wat anders, maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen
Deze man houdt duidelijk van zeer precieze beschrijvingen van de seksuele daad en het naakt mannelijk lichaam.
Ik moet wel toegeven dat Lanoye KAN schrijven!
Het Derde Huwelijk was mijn eerste kennismaking met Lanoye, misschien wel een verkeerde keuze... het boek dan. Ik bedoel hier niet mee dat het geen goed verhaal is, het ligt me gewoon niet zo.
Die voortdurende kritiek op de hedendaagse maatschappij sprak me in het begin wel aan, tot hij het tot vervelends toe gaat herhalen, zijn vriendje, die kamerjas, die dolfijnen, Tamara's gebreken, zijn verwerker, de dienst vreemdelingenzaken...
Ik heb mezelf eerlijk gezegd een beetje moeten verplichten om die laatste pagina's nog te lezen.
Blij dat ik het gedaan heb want het absolute einde kon ik dan weer wel smaken; de kortfilm van zijn leven; het hele boek even recapituleren in 2 tot 3 pagina's en dan... THE END
Ik zal het geen slecht boek noemen maar de boeken van Lanoye laat ik voorlopig wel in de bib achter.
In mijn ogen lijkt het wel meer een pervert dan wat anders, maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen
Deze man houdt duidelijk van zeer precieze beschrijvingen van de seksuele daad en het naakt mannelijk lichaam.
Ik moet wel toegeven dat Lanoye KAN schrijven!
Het Derde Huwelijk was mijn eerste kennismaking met Lanoye, misschien wel een verkeerde keuze... het boek dan. Ik bedoel hier niet mee dat het geen goed verhaal is, het ligt me gewoon niet zo.
Die voortdurende kritiek op de hedendaagse maatschappij sprak me in het begin wel aan, tot hij het tot vervelends toe gaat herhalen, zijn vriendje, die kamerjas, die dolfijnen, Tamara's gebreken, zijn verwerker, de dienst vreemdelingenzaken...
Ik heb mezelf eerlijk gezegd een beetje moeten verplichten om die laatste pagina's nog te lezen.
Blij dat ik het gedaan heb want het absolute einde kon ik dan weer wel smaken; de kortfilm van zijn leven; het hele boek even recapituleren in 2 tot 3 pagina's en dan... THE END
Ik zal het geen slecht boek noemen maar de boeken van Lanoye laat ik voorlopig wel in de bib achter.
0
geplaatst: 8 juni 2011, 19:24 uur
"Het derde huwelijk" wordt film en toneelstuk
De roman "Het derde huwelijk" van Tom Lanoye wordt in Nederland bewerkt voor theater en film. Acteur Jeroen Willems speelt in beide producties de hoofdrol.
Willems is bekend van zijn rollen in onder meer "Stellenbosch", "Tatort" en "Ocean's twelve". Het toneelstuk zal in het seizoen 2012-2013 te zien zijn in de Nederlandse theaters. Wanneer de film in de bioscoop komt, is nog niet bekend. Theu Boermans zal zowel het toneelstuk als de film regisseren.
In "Het derde huwelijk" gaat de ontslagen locatiescout Maarten Seebergs een schijnhuwelijk aan met een Afrikaanse vrouw, om geld te verdienen. Het boek werd genomineerd voor De Gouden Uil en de Libris Literatuurprijs.
---------------------------
[email protected]
De roman "Het derde huwelijk" van Tom Lanoye wordt in Nederland bewerkt voor theater en film. Acteur Jeroen Willems speelt in beide producties de hoofdrol.
Willems is bekend van zijn rollen in onder meer "Stellenbosch", "Tatort" en "Ocean's twelve". Het toneelstuk zal in het seizoen 2012-2013 te zien zijn in de Nederlandse theaters. Wanneer de film in de bioscoop komt, is nog niet bekend. Theu Boermans zal zowel het toneelstuk als de film regisseren.
In "Het derde huwelijk" gaat de ontslagen locatiescout Maarten Seebergs een schijnhuwelijk aan met een Afrikaanse vrouw, om geld te verdienen. Het boek werd genomineerd voor De Gouden Uil en de Libris Literatuurprijs.
---------------------------
[email protected]
0
geplaatst: 22 juni 2011, 22:34 uur
Er bestaat ook al een soort "audio-film".
Het is net als een film maar dan zonder beeld.
Ik heb hem gehoord en ik vind het wel leuk, misschien wel leuker dan het boek.
hier een filmpje:
YouTube - Het Derde Huwelijk (Making Of) - AUDIOFILM
Het is net als een film maar dan zonder beeld.
Ik heb hem gehoord en ik vind het wel leuk, misschien wel leuker dan het boek.
hier een filmpje:
YouTube - Het Derde Huwelijk (Making Of) - AUDIOFILM
1
geplaatst: 16 maart 2018, 18:20 uur
@nothingness
Ik ben het mee eens. De verhaallijn zit goed in elkaar maar zijn schrijfstijl is inderdaad nogal moeilijk.
Het boek is eerder bedoeld voor mensen die van ingewikkelde en inderdaad bombastische formuleringen houden. Achter zijn woorden zit er meestal een boodschap verborgen en niet iedereen is daar fan van, aangezien lezen ontspannend zou moeten zijn.
Het derde huwelijk is inderdaad niet voor een heel brede publiek bedoeld.
Zoals ik al eerder zei, men moet een bepaalde smaak hebben om het boek beter te kunnen begrijpen en meegesleept te worden in de emoties van de personages.
(GS)
Ik ben het mee eens. De verhaallijn zit goed in elkaar maar zijn schrijfstijl is inderdaad nogal moeilijk.
Het boek is eerder bedoeld voor mensen die van ingewikkelde en inderdaad bombastische formuleringen houden. Achter zijn woorden zit er meestal een boodschap verborgen en niet iedereen is daar fan van, aangezien lezen ontspannend zou moeten zijn.
Het derde huwelijk is inderdaad niet voor een heel brede publiek bedoeld.
Zoals ik al eerder zei, men moet een bepaalde smaak hebben om het boek beter te kunnen begrijpen en meegesleept te worden in de emoties van de personages.
(GS)
0
geplaatst: 3 maart 2021, 14:00 uur
@FlyingPenguin
U zei dat u het boek meeslepend geschreven vond, maar naar mijn mening vond ik dit niet. Er waren veel storende hoofdstukken, die niet bij het verhaal hoorde, die de focus van het hoofdverhaal afhaalde. Daarnaast zei u ook dat u het origineel vond dat het boek opgevat werd als een soort film doordat het hoofdpersonage verbonden is aan de 'vaderlandse filmindustrie'. Ik nam het verhaal niet op als een soort film, maar als een passie van Maarten die hij veel te vaak liet merken tijdens het verhaal.
U zei dat u het boek meeslepend geschreven vond, maar naar mijn mening vond ik dit niet. Er waren veel storende hoofdstukken, die niet bij het verhaal hoorde, die de focus van het hoofdverhaal afhaalde. Daarnaast zei u ook dat u het origineel vond dat het boek opgevat werd als een soort film doordat het hoofdpersonage verbonden is aan de 'vaderlandse filmindustrie'. Ik nam het verhaal niet op als een soort film, maar als een passie van Maarten die hij veel te vaak liet merken tijdens het verhaal.
0
geplaatst: 3 maart 2021, 20:52 uur
@Michael1992
Voor mij was 'Het derde huwelijk' net een heel meeslepend boek. U hebt het over het over 'bladvullerij' met als voorbeeld het tramincident, maar daar ben ik het niet helemaal mee eens. Voor mij was deze passage eerder een aandachtspunt voor hoe er met homoseksuelen wordt omgegaan in onze samenleving. Lanoye heeft volgens mij in dit boek heel veel gevoelige onderwerpen mooi boven gebracht zonder er een taboe van te maken. Het einde daarentegen vond ik niet echt geweldig. Ik vond het zelf net iets te voorspelbaar, wat voor mij persoonlijk een minpunt is, maar in het algemeen ben ik van mening dat dit een heel mooi werk is van Lanoye.
Voor mij was 'Het derde huwelijk' net een heel meeslepend boek. U hebt het over het over 'bladvullerij' met als voorbeeld het tramincident, maar daar ben ik het niet helemaal mee eens. Voor mij was deze passage eerder een aandachtspunt voor hoe er met homoseksuelen wordt omgegaan in onze samenleving. Lanoye heeft volgens mij in dit boek heel veel gevoelige onderwerpen mooi boven gebracht zonder er een taboe van te maken. Het einde daarentegen vond ik niet echt geweldig. Ik vond het zelf net iets te voorspelbaar, wat voor mij persoonlijk een minpunt is, maar in het algemeen ben ik van mening dat dit een heel mooi werk is van Lanoye.
0
geplaatst: 8 mei 2021, 09:09 uur
Na Leven & Lot, een Russische pil van bijna duizend bladzijden, was Het Derde Huwelijk een welkome afwisseling. Het boek leest namelijk heel vlot weg en het verhaal is absoluut niet moeilijk om volgen.
Maarten Seebregs wordt aan het einde van zijn leven gevraagd om tegen betaling met een Afrikaanse te trouwen. Het idee is dat zij na een tijdje scheiden en Tamara dan als Belgische met haar echte geliefde, de heer Vandessel door kan. Maarten lijkt de ideale match voor dit plan. Als globetrotter is het best mogelijk dat hij Afrikaanse vrienden heeft en hun dochter in ons land wou helpen, om er vervolgens verliefd op te worden. Bovendien is hij homo, dus is het gevaar op overspel quasi nihil.
Dat is alvast een eerste thema dat Lanoye naar mijn gevoel mooi uitwerkt. Als een homo man zich niet tot een vrouw kan aangetrokken voelen, waarom opent het boek dan met Vandessel waarschuwing om haar niet aan te raken? En gaandeweg zie je dat mensen best wel genegenheid voor elkaar kunnen voelen, ondanks het ontbreken van een seksuele component. Of was het zelfs liefde?
Net wanneer je denkt dat dit de set up van het boek is, komt er een derde man (knipoog naar de titel) in het spel. Maarten is jaloers maar Tamara beweert dat de man haar broer is, een uitgeprocedeerde vluchteling. Phillip trekt vervolgens ook bij Maarten in en daar ontstaat alweer een nieuwe kijk op de zaak wanneer Maarten zich seksueel aangetrokken voelt tot de weliswaar afstandelijke en emotioneel beperkte Phillip.
Aan het einde komt nog een mooie beschrijving van de zelfmoord/verdrinkingsdood van Maarten maar daarmee zijn de pluspunten van het boek wel opgenoemd.
Tom Lanoyes taalgebruik is zeker rijk en flamboyant maar stoort mij niet. Het gaat me echter om de wat dunne plot, die naar mijn mening al te makkelijk afgehaspeld wordt. Daardoor komt dit aangename werk voor mij niet boven de middelmaat.
3*
Maarten Seebregs wordt aan het einde van zijn leven gevraagd om tegen betaling met een Afrikaanse te trouwen. Het idee is dat zij na een tijdje scheiden en Tamara dan als Belgische met haar echte geliefde, de heer Vandessel door kan. Maarten lijkt de ideale match voor dit plan. Als globetrotter is het best mogelijk dat hij Afrikaanse vrienden heeft en hun dochter in ons land wou helpen, om er vervolgens verliefd op te worden. Bovendien is hij homo, dus is het gevaar op overspel quasi nihil.
Dat is alvast een eerste thema dat Lanoye naar mijn gevoel mooi uitwerkt. Als een homo man zich niet tot een vrouw kan aangetrokken voelen, waarom opent het boek dan met Vandessel waarschuwing om haar niet aan te raken? En gaandeweg zie je dat mensen best wel genegenheid voor elkaar kunnen voelen, ondanks het ontbreken van een seksuele component. Of was het zelfs liefde?
Net wanneer je denkt dat dit de set up van het boek is, komt er een derde man (knipoog naar de titel) in het spel. Maarten is jaloers maar Tamara beweert dat de man haar broer is, een uitgeprocedeerde vluchteling. Phillip trekt vervolgens ook bij Maarten in en daar ontstaat alweer een nieuwe kijk op de zaak wanneer Maarten zich seksueel aangetrokken voelt tot de weliswaar afstandelijke en emotioneel beperkte Phillip.
Aan het einde komt nog een mooie beschrijving van de zelfmoord/verdrinkingsdood van Maarten maar daarmee zijn de pluspunten van het boek wel opgenoemd.
Tom Lanoyes taalgebruik is zeker rijk en flamboyant maar stoort mij niet. Het gaat me echter om de wat dunne plot, die naar mijn mening al te makkelijk afgehaspeld wordt. Daardoor komt dit aangename werk voor mij niet boven de middelmaat.
3*
* denotes required fields.
* denotes required fields.