Tsveti Zapozdalje - Anton Tsjechov (1882)
Alternatieve titels: Late Bloei; Laatbloeiers | Цветы Запоздалые
mijn stem
7 stemmen
Russisch
Psychologisch
88 pagina's
Eerste druk: Oskolki,
Moskou (Rusland)
'Late Bloei' is het verhaal van een verarmde landgoedbezitster die verliefd wordt op de plaatselijke dokter, de zoon van een lijfeigene. De dokter ziet haar echter niet staan, trouwt een rijke koopmansdochter en leidt een materieel goed verzorgd leven. Dan wordt de vrouw ernstig ziek (tbc). Kort voordat ze sterft, verklaart ze de dokter haar liefde. Deze ziet hierdoor in wat hij in zijn leven heeft gemist en bekeert zich van zijn materialisme.
0
geplaatst: 21 augustus 2011, 16:11 uur
Mijn eerste Tsjechov, meteen mijn eerste Russische schrijver.
Vooropgesteld lijkt deze kleine roman, zoals Tsjechov het zelf noemt, geen slechte op mee te beginnen. De schrijfstijl is aangenaam, de beschrijvingen en gedragspatronen van de personages op het theatrale af. Het verhaal is niet heel bijzonder maar wel vol overtuiging geschreven. Wel is het even wennen dat Tsjechov de lezer soms rechtstreeks aanspreekt of stuurt en dat zijn voorkeur overduidelijk naar het hoofdpersonage uitgaat, die hij bijvoorbeeld 'onze heldin' noemt.
Ik heb een uitgave uit 2002, de eerste Nederlandse vertaling van deze kleine roman. Deze wordt besloten met een beschouwing van Late Bloei, wat ook zeer de moeite waard is.
Vooropgesteld lijkt deze kleine roman, zoals Tsjechov het zelf noemt, geen slechte op mee te beginnen. De schrijfstijl is aangenaam, de beschrijvingen en gedragspatronen van de personages op het theatrale af. Het verhaal is niet heel bijzonder maar wel vol overtuiging geschreven. Wel is het even wennen dat Tsjechov de lezer soms rechtstreeks aanspreekt of stuurt en dat zijn voorkeur overduidelijk naar het hoofdpersonage uitgaat, die hij bijvoorbeeld 'onze heldin' noemt.
Ik heb een uitgave uit 2002, de eerste Nederlandse vertaling van deze kleine roman. Deze wordt besloten met een beschouwing van Late Bloei, wat ook zeer de moeite waard is.
0
geplaatst: 10 oktober 2012, 14:49 uur
Alleraardigst kortverhaal van Tsjechov. Mooie beschrijvingen, vooral van de natuur en de seizoenen, leuke beeldspraak, behoorlijk uitgewerkte personages waar je ook om gaat geven. Het verhaal zelf stelt niet veel voor, maar het is enkel een kapstok voor wat kluchtmomenten en om het een en ander eromheen te vertellen. Dat werkt wel. Daarnaast prettig geschreven, zonder al te lange zinnen, en daardoor goed als leuk tussendoortje te lezen.
Bedoelt Tsjechov nog iets hiermee? Ik betwijfel het, het is puur als stukje vermaak bedoeld en dat het het ook. 4* derhalve. (En dat nawoord is inderdaad de moeite waard)
Bedoelt Tsjechov nog iets hiermee? Ik betwijfel het, het is puur als stukje vermaak bedoeld en dat het het ook. 4* derhalve. (En dat nawoord is inderdaad de moeite waard)
0
geplaatst: 25 oktober 2014, 18:39 uur
Eenvoudig maar desalniettemin hartverscheurend. En bovenal schitterend geschreven (op een leeftijd van 22 jaar; hemellief...). Zoals mjk87 zegt stelt het verhaal op zichzelf niet zoveel voor, maar Tsjechov weet een schitterend melancholische sfeer neer te zetten en gebruikt het narratief voornamelijk om een handvol meesterlijke karakterschetsen neer te zetten. Ik twijfel tussen de 4* en 4,5*. Wellicht dat een herlezing het verhaal nog meer ten goede komt.
0
geplaatst: 25 oktober 2014, 18:57 uur
NYSe schreef:
Eenvoudig maar desalniettemin hartverscheurend. En bovenal schitterend geschreven (op een leeftijd van 22 jaar; hemellief...). .
Eenvoudig maar desalniettemin hartverscheurend. En bovenal schitterend geschreven (op een leeftijd van 22 jaar; hemellief...). .
En een debuut, ook oude meesters schreven ooit hun eerste boek op jonge leeftijd. Daarom hou ik zo van jonge schrijvers die dit nu ook doen en geef hen de kans. Niet allen zijn meesters, en weinigen gaan het maken, dat staat vast. Maar ooit komt talent bovendrijven, zo was het vroeger en zo zal het in de toekomst zijn.
Amen
1
geplaatst: 17 september 2017, 19:57 uur
Vaak genoeg blijf ik na een verhaal van Tsjechov een beetje onbevredigd achter - het verhaal is me vaak niet 'af' genoeg. Laatbloeiers is een uitzondering. Het verhaal mag dan niet heel veel voorstellen, maar het is genoeg. De personages zijn raak beschreven en het einde deed me ook echt iets.
Ik zou graag willen geloven dat Tsjechov iets wilde zeggen over de 'roeping' van artsen - hij was immers zelf arts. Hij mag dan meestal niet moralistisch zijn, maar misschien dat hij als jongeman toch iets wilde zeggen over dokters die lijken te zijn vergeten waarom ze ooit dokter zijn geworden. Zoals Toporkov zich tegen het einde realiseert: "Hij had die zware weg toch niet alleen voor die vijfroebelbiljetjes en die dames afgelegd?"
mjk87 schreef:
Bedoelt Tsjechov nog iets hiermee? Ik betwijfel het.
Bedoelt Tsjechov nog iets hiermee? Ik betwijfel het.
Ik zou graag willen geloven dat Tsjechov iets wilde zeggen over de 'roeping' van artsen - hij was immers zelf arts. Hij mag dan meestal niet moralistisch zijn, maar misschien dat hij als jongeman toch iets wilde zeggen over dokters die lijken te zijn vergeten waarom ze ooit dokter zijn geworden. Zoals Toporkov zich tegen het einde realiseert: "Hij had die zware weg toch niet alleen voor die vijfroebelbiljetjes en die dames afgelegd?"
* denotes required fields.
* denotes required fields.