menu

De Allestafel - Thomas Heerma van Voss (2009)

mijn stem
3,57 (29)
29 stemmen

Nederlands
Psychologisch

142 pagina's
Eerste druk: Augustus, Amsterdam (Nederland)

Al ruim vijftien minuten houdt Mark Oldings drie paar sokken in zijn handen. Het gaat tussen witte sportsokken, een paar gewone witte sokken en een paar zwarte. Hij moet bekennen dat de zwarte het zachtst aanvoelen, maar bij zwarte sokken voelt hij zich nooit op zijn gemak; onrustig, oncomfortabel. Witte sokken daarentegen zijn fijn, die geven hem een vitaal en sterk gevoel. Niet zo sterk dat hij er de wereld mee aankan, wel zo dat als hij de wereld ooit aan zal kunnen, het alleen met witte sokken mogelijk zal zijn.

zoeken in:
avatar van psyche
4,0
psyche (crew)
Ik heb de Allestafel gelezen en nog een herlezen. Waarom viel ik eigenlijk van mijn stoel bij het debuut van Thomas Heerma van Voss?

Allereerst is daar een krachtig begin, THvV sleept me direct in de binnenwereld van hoofdpersoon Mark Oldings naar het even sterke eind vanzijn roman. Daartussen onderga ik verschillende emoties met betrekking tot de hoofdpersoon en het verhaal.

Mark Oldings is niet alleen hiphoprecensent, hij is ook romanschrijver in wording:
Aanvankelijk wilde hij een autobiografie schrijven, hij was er zelfs al mee begonnen, maar Yvonne had hem vriendelijk doch ernstig gevraagd of hij niet een ander onderwerp dan zichzelf wist voor zijn debuutroman.
Omdat Oldings niet anders dan akkoord kon gaan met het verzoek van zijn vriendin, hij houdt zaken en privé het liefst gescheiden, begint hij aan een driedelige roman 'De Gymles', over het getraumatiseerde leven van een naamloze jongen tot aan zijn sterbed toe. De naamloze jongen heeft één zaadbal en twee adamsappels. Een dergelijk boek was nog niet bekend in de literatuur. Nu wel: de voortgang van 'De Gymles' en Oldings latere overwegingen zijn zo kostelijk dat ik meermaals hartelijk moet lachen.

Behalve dat THvV humor in zijn werk weet te leggen, beschrijft hij heel goed de groeiende afstand tussen Oldings binnenwereld en mensen en gebeurtenissen buiten hem.
Werkelijk aandoenlijk vind ik de trappenhuisscène, waarin de hoofdpersoon met verjaardagstaart in zijn armen een gesprek tussen zijn vader en vriendin Yvonne afluistert. Yvonne die steeds verder van haar vriend verwijderd raakt versus Marks wens zijn vriendin te redden van de ondergang.Want bij de ambitie een roman te schrijven blijft het voor Mark Oldings niet. Hij is speciaal en hij heeft een missie: niet alleen Yvonne te behoeden voor het verderf, de hele wereld moet gered worden.
Bijna ongemerkt neemt met het onbegrip van de wereld de onrust in het hoofd van Oldings toe. En dat gaat ver. Oldings realiseert zich enerzijds dat het Jezus niet was gelukt voor iederéén een belangrijke rol te vervullen, het zou hem evenmin lukken; tegelijkertijd kan of wil hij zich niet bij dit gegeven neerleggen. Wat hierna volgt roept afschuw bij me op en mededogen met Yvonne. Ik heb een bijna kinderlijke hoop dat ze uiteindelijk letterlijk door iemand gered zal worden.
Tot zover het verhaal waarbij de titel op meerdere manieren de lading dekt. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik het onwaarschijnlijk knap vind van een zo jonge auteur, psychologisch zo diep te gaan met zijn hoofdpersoon. Daarmee bedoel ik niet dat ik De Allestafel goed vind van vanwege THvH's leeftijd.
Wel dit: als het debuut van THvH nu al deze kwaliteit heeft belooft zijn werk met het groeien van zijn levenservaring wat voor de toekomst.
Ik kan haast niet wachten.
4*

avatar van liv2
3,5
De complexe hoofdpersoon zit gevangen in een verwrongen wereldbeeld. Volgens hem verloedert de wereld en is hij het die moet ingrijpen en in één moeite door zijn vriendin Yvonne van de ondergang redden. Zijn sleutelwoorden hiervoor zijn: zelfbeheersing, controle, neutraliteit, principes en regels, strikte regels die zijn houvast zijn, 'het vlot'...
Omdat het verhaal verteld wordt vanuit het standpunt van de hoofdpersoon zit je als lezer dus mee in zijn roller-coaster, een angstaanjagende rit....
Mooi en intens geschreven en een zeer sterk debuut van een toch wel zeer jonge schrijver.
Stemt hoopvol voor de toekomst...

avatar van mjk87
3,0
Zie ik deze ineens liggen bij de Sprinters in de bieb (tweede druk blijkbaar, nooit geweten dat dat sprinters werden), en ondanks dat twee andere werken van Voss me niet echt bevielen, heb ik hem toch nog een kans gegeven. En zowaar, dit is wel zijn beste werk wat ik gelezen heb. Schreef ik bij De Derde Persoon dat Voss veel woorden gebruikt en nodig heeft om sfeer te creëren maar het daardoor nooit lukt, nu probeert hij dat juist niet en laat dit voortkomen uit de personages en situaties en dat werkt een stuk beter. Om bij hiphoprecensies van de hoofdpersoon te blijven, Kendrick Lamar probeerde dat ook, om zijn laatste plaat een meesterwerk in geluid en thema's te maken, maar komt daardoor minder oprecht over dan zijn vorige album, wel een meesterwerk. De stijl is sowieso lekkerder, met wat meer ritme en zinnen die beter lopen waardoor dit prima te lezen is. Ook komt er af en toe een leuke observatie langs. Daarnaast zijn enkele losse scènes die goed werken en juist zo'n mooi beeld schetsen (met die taarten in het trappenhuis).

Het jammere is dan wel de hoofdpersoon zelf. Die hoofdpersoon zelf zegt overigens steeds iets unieks te willen schrijven, iets dat Heerma van Voss zelf weer niet doet. Een wat verwrongen hoofdpersonage waarvan nooit helemaal duidelijk wordt dat hij wat heeft, behalve dat hij niet helemaal goed is en zich geen staande weet te houden in sociale situaties: dat kennen we van wel meer (vaak zelfverklaarde) schrijvers. En ik heb daar dan ook niet zoveel mee. Vooral omdat nooit helemaal duidelijk wordt wat die persoon heeft, als het al een echt ziektebeeld is. Iemand als Raskolnikov had overduidelijk hoogmoedswaanzin, wat deze Olding heeft: geen idee. Ik vind het eerder een psychopathische lapzwans. Maar wat het ook zij, ik kan daar gewoon moeilijk in meegaan en stoor me er ook licht aan. Niettemin door de goede aspecten wel een voldoende: 3,0*.

avatar van Shaky
4,5
De Allestafel, een heftige achtbaan waar we pas uit mogen stappen als Mark het zegt.

Mark Oldings is muziekrecensent, maar zijn ambitie is om wereldveranderende literatuur te schrijven. Hij woont samen met zijn vriendin Yvonne, maar die lijkt hem maar niet te willen begrijpen. Niemand kan hem begrijpen.

Heerma van Voss toont op indrukwekkende wijze hoe iemand met een verwrongen wereld- en zelfbeeld vast komt te zitten binnen zijn eigen waanzin. Niemand snapt het, Mark heeft gelijk en waarom kan niemand dit zien? Alle personen die uit zijn leven zijn verdwenen hebben dat gedaan omdat zij fout zitten, niet Mark. Mark weet namelijk pas echt hoe het werkt. Deze mate van superioriteit moet gewoon onderkent worden want dan, en alleen dan, wordt de wereld een stukje beter.

Mark vertoont een aantal klassieke symptomen van narcisme gecombineerd met enkele cluster A persoonlijkheidsstoornissen. Het probleem zit erin dat niemand dit herkent, wil herkennen of actie onderneemt. Zo zijn er bijvoorbeeld Greet, Maarten en vader die allen wel een zwakke poging tot actie proberen te ondernemen, maar meer op de goedbedoelde maar weinig effectieve manier van 'een vinger aan de pols blijven houden'. Mark kan hierdoor steeds verder wegglippen in zijn ziektebeeld en wordt enkel bevestigd in zijn bevindingen door een combinatie van de reactie van zijn naaste omgeving en zijn eigen a-typische gedachten.

Naar het einde toe ontspoort het boek een beetje en daar had het van mij óf op hetzelfde tempo en dezelfde intensiteit mogen doorgaan óf echt volledig uit de bocht moeten vliegen. Nu is er gekozen voor een licht overdreven einde waarbij Mark te ver gaat bij Yvonne, maar wel nog op een veilige manier waarbij de schrijver geen grens over hoeft te gaan en wij als lezer ook niet. Dit maakt net wat te weinig impact, zeker in vergelijking met de rest van dit verhaal.

Hoe dan ook; wat een prachtig debuut van een negentienjarige (!) schrijver. 4,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 23:38 uur

geplaatst: vandaag om 23:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.