I, Robot - Isaac Asimov (1950)

Later verfilmd met Will Smith in de hoofdrol?

Nee, de verfilming heeft behalve het thema echt helemaal niets te maken met dit boek.

Ah oke, dan was het dus toch alleen de titel die voor verwarring zorgde (heb de film ook niet gezien namelijk.

Eigenlijk was ik op zoek naar De Totale Robot van Asimov. Daar heeft Heleen van Royen zich door laten inspireren in haar nieuwste boek.

Het betreft een uitgave uit 1984, maar sommige verhalen staan ook in deze bundeling.

Oorspronkelijk was het ook het plan om die verhalen in deze bundel als uitgangspunt te nemen, maar tig scriptschrijvers later bleef er niet veel meer over dan een belediging naar het werk van Asimov.

Geen aanrader dus.



The Complete Robot is gewoon weer de zoveelste bij elkaar geraapte verhalenbundel met verhalen van Asimov.

Wanneer je een science-fiction liefhebber bent, dan kun je het gewoon niet maken om geen werk van een handvol schrijvers in je kast te hebben staan. Dan denk ik aan een Philip K. Dick of een Arthur C. Clarke, maar vooral ook aan Isaac Asimov. Die wordt toch zowat als de peetvader van de robot science-fiction gezien en in I, Robot komt hij voor het eerst met de 3 wetten der robotica op de proppen. Mooi begin dus om zijn oeuvre te ontdekken.

Het boek bestaat uit 9 kortverhalen van telkens zo'n goede 20 bladzijden, maar het verbaast me eerlijk gezegd dat er blijkbaar collecties bestaan waarin maar een aantal van deze kortverhalen in wordt verzameld. In mijn ogen kun je de 9 verhalen niet los van elkaar zien doordat ze echt wel allemaal met elkander zijn verbonden op de één of andere manier. Soit, het zijn erg vermakelijke verhalen in ieder geval. Asimov neemt je mee doorheen de geschiedenis van de robotica zonder het echt te droog te maken (al vond ik The Evitable Conflict, het laatste verhaal, duidelijk het minste doordat het op den duur teveel van hetzelfde is en het te lang blijft kabbelen zonder echt tot een climax te komen) en maakt er een leuke mix van spanning, originaliteit en humor van. De verhalen hebben allemaal eenzelfde niveau, maar Liar! waar Susan Calvin te maken krijgt met een telepathische robot is denk ik toch wel mijn favoriet uit deze bundel.

Een erg vlotte schrijver in ieder geval, die Asimov. Heb hier nog wel wat van hem in de kast liggen en als dat allemaal van eenzelfde niveau is, dan staat me nog een leuke tijd te wachten. Ik zou I, Robot dan ook als startpunt voor zijn oeuvre willen aanraden. Beetje jammer van het laatste verhaal dat van een minder niveau is, maar voor het overige weinig op aan te merken.

4*

Dit wordt het boek van Nederland Leest 2017.

Zie Nederland Leest | Geef je mening, krijg een boek bij de bieb! - nederlandleest.nl.

Wat is : 'Nederland leest' ?

Gratis boeken voor bibliotheekbezoekers, ter stimulering van het leesgedrag in NL.

Toffe keuze, ik ga het zeker lezen in het najaar!

Nederland Leest is altijd in november en is een actie van de bibliotheek waar je als bibliotheeklid gratis een boek bij de bieb krijgt die je mag houden.

Ik vind het heel knap van Asimov dat hij dit heeft bedacht en de logica zo consequent toepast, maar ook dat hij kan bedenken wat voor onverwachte dingen er kunnen gebeuren in een wereld vol robots. Hij schrijft op zo’n manier dat ik elke keer word meegesleept in het verhaal.

Nederland leest: Ik, robot – Isaac Asimov | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

Vandaag opgehaald bij de bieb. Ben benieuwd.

Gister meegenomen bij de biep, ben ook benieuwd.

En bij de tweedehandsboekenvoorhetgoededoelwinkel nam ik Dammen met ome Hajo van mijn oud streekgenoot en huidig stadsgenoot (toch?) Meindert Talma mee, verhalen van een heel ander gehalte maar ook wel zin in. Overigens nam ik daar (ge-enthousiasmeerd door Boekmeter) ook het tweede deel van Een stadje in het westen (op zoek naar Montana) van Larry McMurtry gekocht. Nu deel 1 nog opsnorren, want de biep alhier heeft hem niet. Maar dat alles terzijde en sorry voor het off topic gedeelte.

Ook ik heb I, Robot gelezen in het kader van ‘Nederland Leest’. Anders denk ik niet dat ik het ooit gelezen had – en dat zou toch jammer zijn, weet ik nu. Ik heb maar erg weinig science fiction gelezen, en wat ik las was meestal deprimerende dystopische science fiction. Zoiets verwachtte ik ook van I, Robot, maar gelukkig bleek dat niet waar.

Ik weet niet of Asimov een echte agenda had met zijn verhalen, maar wat zijn standpunten ook mogen zijn, ze liggen er niet dik bovenop. Het boek bestaat uit een serie verhalen over mensen en hun verhouding met robots – of andersom. De verhalen krijgen samenhang door de persoon van Susan Calvin, robotpsychologe. Zij is meer een constante factor dan een hoofdpersoon. Ze verandert ook nauwelijks gedurende het boek, het is meer dat zij de wereld om zich heen ziet veranderen. En dat werkt. Asimov loodst ons heel soepel door de evolutie van de robots heen. Van een niet-sprekende nanny tot robots die de wereld besturen lijkt een enorme weg, maar blijkbaar past het binnen een mensenleven. Binnen het boek vind ik het nergens ongeloofwaardig.

De grootste verrassing van I, Robot is dat het minstens zoveel psychologie is als science fiction. Er valt wel eens een technische term (positronbrein of zo) maar voor het verloop van het verhaal hoef je die niet eens te begrijpen. De verhalen zijn veel meer gegrond in de drie wetten van de robotica. Kort gezegd: mensen beschermen, mensen gehoorzamen en jezelf behouden – in die volgorde. Waar die wetten in conflict komen, ontstaan de problemen én de verhalen. Dan krijg je een ‘dronken’ robot of een robot die liegt dat het gedrukt staat omdat hij mensen niet kan kwetsen. Het oplossen van die conflicten tussen de drie wetten is wat het verhaal spannend maakt – in plaats van de dreigende verwoesting van de mensheid na een massale robotopstand (wat ik verwacht had van dit boek).

Daarnaast heeft Asimov een fijne schrijfstijl waardoor je voor je het weet weer een hoofdstuk uit hebt.
Al met al is I, Robot mij een heel stuk beter bevallen dan verwacht. Niet dat ik me nu meteen op de science fiction stort, maar het genre heeft er voor mij in ieder geval een betere reputatie door gekregen.

Goeie keuze voor 'Nederland Leest'. De verhalen zijn gewoon leuk om door te nemen. Vooral knap hoe Asimov de diverse problemen die er kunnen ontstaan tussen mens en robot geloofwaardig maakt en uitwerkt, ondanks de op het oog onaantastbare veiligheid die de Wetten der Robotica zouden moeten garanderen. Wel heeft hij soms wat uitleggerige dialogen nodig. Daarbij slaat de samenhang die wordt gepoogd aan te brengen door middel van de inleiding en de cursieve stukjes doorheen de bundel nergens op, totaal overbodige en ook slecht gelukte poging tot een raamvertelling.

In het kader van deze nieuwe uitgave is er overigens een tiende verhaal achteraan geplakt. Dit is deels geschreven door een robot, tot zover geen probleem, leuk zelfs, maar wel in samenwerking met Giphart, dus ik ben er nog niet aan durven beginnen.

Wanneer je afhaakt op Giphart en niet op de robot...!

Inspirerend werk waarbij ik het kan aanraden om tijdens het lezen het album Die Mensch-Maschine (1978) van Kraftwerk op te zetten.

Ik moest tijdens het lezen ook enorm aan de VPRO serie Robo Sapiens denken met Jelle Brandt Corstius die afgelopen seizoen was uitzonden. Het is bijzonder interessant om te speculeren over wat de impact zal zijn op ons dagelijks leven door de verdere automatisering en de komst van robots die onvermijdelijk enorm veel arbeidsplaatsen zal overnemen. Het voorbeeld in de serie over de autofabrieken in Detroit, een Amerikaanse stad die ooit twee miljoen inwoners kende en nadien in verval is geraakt, is een voorbode voor wat komen gaat in China in het komende decennium. Het werk aan de lopende band zal worden uitbesteed aan robots die in 'dark factories' het werk efficiënter en goedkoper zullen uitvoeren. Maar dit zou nog enkel het begin zijn; 'in de komende twintig jaar zal de wereld meer veranderen dan de afgelopen drie eeuwen.'

Ik beschouw dat het lezen van I, Robot, een boek van bijna zeventig jaar oud, ons kan helpen om een vertrouwelijke voorstelling te geven op de nabije toekomst. Jammer genoeg verloor het boek na de eerste vrij spannende zes hoofdstukken enigszins mijn aandacht en had het slot voor mij sterker gemogen.