De Genezing van de Krekel - Toon Tellegen (1999)
Nederlands
Natuur / Psychologisch
117 pagina's
Eerste druk: Querido,
Amsterdam / Antwerpen (Nederland)
Op een dag merkt de krekel dat hij een vreemd, groot, onwrikbaar gevoel in zijn hoofd heeft. Geen aangenaam gevoel, een somber gevoel. De krekel laat zijn hoofd zakken en kijkt naar de grond... Al vlug noemen de dieren hem 'de sombere krekel', maar ook dat gaat voorbij. Zo spreekt toch ook niemand meer van 'de langzame slak'? Treurig sjokt de krekel door het bos. De dag voor zijn verjaardag schrijft hij aan alle dieren dat zijn verjaardag niet doorgaat. En hij bakt een kleine, treurige taart, voor het geval iemand de brief niet zou lezen. Het komt zover dat de krekel dingen gaat doen die absoluut niet bij hem passen: hij gaat bijvoorbeeld naar de eekhoorn toe om aan de lamp boven diens tafel te kunnen slingeren...
Hulde voor Tellegen en zijn manier van dingen beschrijven. Prachtig zoals hij met simpele metaforen zo iets ingewikkelds als depressie kan beschrijven (een hoofd waar opeens een zwaar zwart gevoel in zit
)Ik denk dat ik de korte verhalen nog beter vind, maar dit boek is ook zonder meer 5 sterren waard
. Zijn dierenverhalen worden overal te pas en te onpas bij gesleurd en dat is zelfs een beetje zonde geworden, maar ze zelf lezen blijft een zuiver genot. Dit is het enige dierenboek dat echt een verhaal vertelt en daarom tegelijk het meest aangrijpende en het minst verrassende, al is ook dat tweede geenszins een minpunt: verrassend gaat bij Tellegen zo ver dat ook dit boek meer fantasie bevat dan het gros van de literatuurproductie.
De verhalen over de olifant en zijn bomen vind ik nog steeds het allerbeste dat hij ooit heeft bedacht (niet waar, maar toch bijna
) en zijn de perfecte afwisseling met de donkere somberheid die over de rest van het boek ligt en waar je je onmogelijk tegen kunt verweren als lezer. Net zomin als je er de schoonheid van kunt ontkennen. En dat verhaaltje over de zon op het einde is ook absoluut prachtig .