Stiletto Libretto - Bavo Dhooge (2009)

mijn stem

3,38 (8)

8 stemmen

Nederlands
Thriller

320 pagina's
Eerste druk: Manteau, Antwerpen (België)

Jimmy Hendricks is niet Jimi Hendrix. Jimmy is wel een kleine crimineel die een nieuw leven wil beginnen. Waarom niet als schrijver? Al met al zal Wally, zijn celgenoot die in California Stat Prison in Corcoran bruutweg werd vermoord, niet veel meer hebben aan de memoires die hij heeft geschreven. Maar wanneer Jimmy het boek onder het pseudoniem John C. Hickels laat verschijnen, beginnen de problemen pas. In het werk wordt immers een boekje opengedaan over een paar personages die helaas echt bestaan. Zoals een meedogenloze wapenhandelaar, een ex-flik die op eigen houtje verder opereert en een vent die graag signeert met een… stiletto. Tot overmaat van ramp blijkt het boek een succes te zijn, onder meer door toedoen van Sonja, die voor de krant werkt. Jimmy leert al snel de leuze: geen woorden, maar daden. Zeker wanneer Roland Knox, de tweederangsoplichter voor wie hij vroeger werkte, zich ook in het verhaal mengt en de spookschrijver dreigt te ontmaskeren.

Links

zoek naar dit boek op bol.com

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

<1 >

3,5

Rius

geplaatst: 5 juni 2010, 08:03 uur

De hoogste score - de zeldzame 5 sterren - in de VN detective en thrillergids. Nou is het een prima leesbaar boek, vermakelijk, eigenlijk meer humoristisch dan spannend, maar 5 sterren op boekmeter vind ik het niet waard.

3,0

Donkerwoud

geplaatst: 11 december 2010, 16:02 uur

Misdaadroman die zich, ironisch genoeg, afspeelt rond de publicatie van een misdaadroman. Fysieke confrontaties vinden dan ook plaats op de meest onwaarschijnlijke plekken, zoals bijvoorbeeld een boekhandel waar de hoofdpersoon zijn werk signeert. Of hoe de gebeurtenissen uit romans rare sprongen kunnen nemen en het leven van de karakters gaat beheersen. En dit gegoten in een lekker leesbaar verhaal dat in humor en geweld niet onder doet voor Elmore Leonard of George Pelecanos. Wat mij dan wel tegenstaat is dat de Vlaamse schrijver echt de feel met de omgeving mist. Hij heeft niet de kennis om echt door te dringen tot zijn Amerikaanse karakters en maakt er nu een soort clowneske stripfiguren van. Maar toch is Dhooge een flinke aanrader voor mensen die de misdaadfictie een warm hart toedragen. Hij creëert een fijne synergie tussen pulp en de grote literaire thema's, en doet dat op een speelse en taalkundig zeer humoristische wijze.

2,0

Shaky

geplaatst: 26 juli 2018, 16:10 uur

Vanaf de eerste paar bladzijdes stoorde de schrijfstijl van Dhooge me behoorlijk. Hij wil een soort Amerikaanse straattaal gebruiken, maar raakt vaak kant nog wal met zijn zinnen. 'Ze zijn je aan het neuken', komt vrij vaak voor in het boek... sja.. in het Engels werkt die zin ja..in het Nederlands is het toch beduidend minder geslaagd.

Wat Donkerwoud hierboven schrijft

Hij heeft niet de kennis om echt door te dringen tot zijn Amerikaanse karakters en maakt er nu een soort clowneske stripfiguren van.

kan ik alleen maar onderschrijven. Ik kreeg het gevoel een boek te lezen van iemand die een stoer verhaal over het Amerikaanse criminele leven wilde vertellen, maar daar alleen maar mee laat zien hoe ver hij daar vanaf staat.

Het verhaal draait om het uitbrengen van een boek waar niet iedereen even blij mee is. Dat kan toch niet alles zijn? Jawel. Er gebeurt verder vrij weinig en het verhaal is op een paar bladzijdes dan ook wel verteld. Wat rest is heel veel opvulling met de meest absurde (niet in goede zin van het woord) bijfiguren.

Voor mij was dit mijn eerste kennismaking met het werk van Dhooge, maar ik vrees dat ik hier toch ook echt bij zal laten.

* denotes required fields.

<1 >