Between a Rock and a Hard Place - Aron Ralston (2004)

Erg beklemmend verhaal over een bergbeklimmer die bij toeval met zijn hand klem komt te zitten onder een grote rots.

Zijn strijd tegen uitdroging, honger, dorst, zijn afstervende hand, het gruis van 5 dagen woestijnzand op zijn lenzen... kortom, je moet er niet aan denken.

Het is waargebeurd en ik las al eerder een reactie van een Amerikaan "This guy has balls as a solid rock"

En zo is het maar net. Goed geschreven, erg interessant en spannend ook al weet je hoe het afloopt. Tevens ook leuk dat zijn uiteindelijke redders Nederlanders waren.

Bizar verhaal over een klimmer die vast komt te zitten. Hij verteld heel gedetailleerd wat hem is overkomen en ik vond dat hij met een goede dosis humor het verhaal verteld. Vond het bijzonder om te lezen en de film 127 hours is bijna een exacte kopie van de gebeurtenissen van die dag.

In een hostel kwam ik dit boek tegen, en na 170 pagina´s zat mijn verblijf erop, dus geen stem van mij. Die 170 pagina´s waren in elk geval genoeg om mijn vooroordeel over dit genre (genre: ik kwam in handen van een verkrachter, ik viel voor een loverboy, ik leidde en bedrijf naar de afgrond, ik vermoorde mijn vrouw en begroef haar in de achtertuin, ik ben en grote boze neger die jarenlang de bank van Chelsea heeft warmgehouden enz. enz.) te bevestigen.
Allereerst is Ralston duidelijk geen schrijver. Z´n zinnen zijn heel behoorlijk, maar hij mist de verbeeldingskracht die nodig is om het verschil te maken tussen een feitenrelaas en een roman. 127 hours is bijvoorbeeld veel te gedetailleerd als het aankomt op de stand van een arm, beschrijvingen van bergsportmateriaal, weersomstandigheden en dat soort zaken.
Wat me echter vooral tegenstond in het boek was dat het hoofdverhaal overmatig gelardeerd werd met andere (klim)avonturen van onze vriend Ralston, die een driedubbelovergehaalde idioot blijkt te zijn. In de inmiddels beruchte 170 pagina´s die ik las is hij denk ik zeker tien keer in een levensgevaarlijke situatie gekomen. Zo maakte hij een foto met flits van een beer op acht meter afstand, sprong hij in een draaikolk, gooide hij zijn rugtas van een berghelling af, lokte hij een lawine uit en zo gaat het maar door. De man heeft in 5 jaar tijd meer dan 40 bergen van boven de 4000 meter beklommen, allen in de winter en alle keren alleen. Totale waanzin. En in plaats van lessen te trekken uit wat hem overkomt gaat hij maar door met het nemen van onverantwoorde risico´s. Er zijn wel enkele korte momenten van zelfreflectie in het boek (voor zover ik het gelezen heb dan, u weet, om en nabij de 170 pagina´s), maar nergens blijkt daaruit dat de auteur zijn levensstijl daarop aanpast. En het klinkt misschien hard, maar mijns inziens heeft Ralston gevraagd om een dergelijk ongeluk.
Dat Ralston er dan alsnog een boek over schrijft onderstreept vrees ik dat hij het stiekem opnieuw wel een stoer avontuur vind. Nou succes ermee, ik besteed mijn tijd weer liever aan een echt boek.

Op de terugweg heb ik het boek alsnog uit kunnen lezen. Bovenstaande blijft wat mij betreft helemaal staan, het enige is dat de uiteindelijke zoektocht wel wat meer binding oplevert, en derhalve komt mijn oordeel een halfje hoger uit dan ik na 170 pagina's dacht.