menu

The Silver Chair - C.S. Lewis (1953)

Alternatieve titels: De Zilveren Stoel | The Chronicles of Narnia: The Silver Chair

mijn stem
3,68 (28)
28 stemmen

Engels
Fantasy

217 pagina's
Eerste druk: Geoffrey Bles, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Jill voelt zich deze herfst eenzaam een ongelukkig op kostschool. Haar medeleerling Eustaas probeert haar te troosten met verhalen over het geheimzinnige land, waar hij de afgelopen zomer geweest is. Jill zou daar ook wel eens naar toe willen. Dan, opeens, komen ze tot hun verbazing door een deur in de muur rond de school ook echt in Narnia terecht. De Leeuw Aslan geeft Jill en Eustaas de taak Rilian, de geliefde zoon van koning Caspian, te vinden. Hij is verdwenen toen hij op zoek was naar de moordenaar van zijn moeder.

zoeken in:
avatar van J.Ch.
5,0
Nu ik bijna alle Chronicles of Narnia weer eens herlezen en eindelijk beoordeeld heb (alleen The Last Battle moet nog komen) kan ik denk ik wel zeggen dat The Silver Chair mijn favoriet is. Tot mijn grote verbazing heeft nog niemand hier een bericht geplaatst en ook krijgt dit deel minder stemmen dan de wat bekendere delen. Onterecht, vind ik, want dit boek is net als de andere Chronicles één van de hoogtepunten van de kinderliteratuur en ook voor volwassenen een hoogtepunt.

The Silver Chair heeft natuurlijk veel gemeen met vorige delen, maar daar zal ik niet al te veel op in gaan omdat ik dat bij de vorige vijf al genoeg besproken heb. Wat The Silver Chair onderscheid van de eerdere delen is denk ik vooral de wat grimmige toon. Meteen in het begin al krijgen we een heel droefgeestig beeld voorgeschoteld, namelijk een huilend meisje in een kostschool die voor kinderen wel de hel op aarde moet zijn. De arme Jill is zo ongelukkig dat ze zich vastklampt aan de verhalen van de eveneens ongelukkige Eustaas; ze proberen zelfs om naar Narnia geroepen te worden.

Eenmaal door Aslan geroepen gaan de dingen vanaf het begin al fout. Jill en Eustaas worden door hun eigen schuld gescheiden, waardoor Jill als enige de opdracht hoort die Aslan hen opdraagt: Jill en Eustaas moeten de enige zoon van de oude koning zien te vinden. Alweer door hun eigen schuld loopt het eerste deel van de opdracht al mis. Desalniettemin gaan Jill en Eustaas op zoek, maar hun tocht is niet gemakkelijk. Gelukkig worden zij bijgestaan door Puddleglum, een moeraswiebel die, zoals het zijn soort betaamt, de dingen nooit van de goede kant bekijkt en altijd van de ergst mogelijke scenario's uitgaat.

Geleid door Aslans aanwijzingen reist het drietal door een troosteloos landschap tot zij een Jonkvrouw en mysterieuze ridder tegenkomen. Door hun verlangen naar 'aardse' zaken - een bed, een vuur, warm eten - raken de kinderen hun reisdoel weer uit het oog en komen ze in Harfang terecht. Dit hoofdstuk heb ik altijd heerlijk spannend gevonden. Reuzen spreken erg tot de verbeelding, zeker omdat deze niet achterlijk en lomp zijn maar verfijnd en sluw. Voor ze het weten zijn de drie te gast in een enorm kasteel, waar ze er al snel achter komen dat ze ondanks alle verwennerijen eigenlijk gevangenen zijn en dat ze zelfs op het menu staan. Dat is best wel huiveringwekkend voor kinderen, en ik blijf het ook na de zoveelste keer lezen erg spannend vinden.

Vervolgens komen er natuurlijk nog meer moeilijkheden. Er volgt wederom een fantastisch hoofdstuk met de Zilveren Stoel, als de vreemde prins zijn 'aanval' krijgt. Jill, Eustaas en Puddleglum zijn vast van plan de aan de stoel gekluisterde prins niet te bevrijden - hij heeft hen immers verteld wat er dan zal gebeuren. Aan de andere kant lijkt het erop dat de aanvankelijk compleet onbenullige prins juist nu bij zijn positieven komt. In zijn indringende pleidooi wordt de ellende van zijn tienjarige opsluiting ondergronds gruwelijk invoelbaar. Vanzelfsprekend ontstaat er nu een enorm dilemma, wat ik nog elke keer ademloos in hoog tempo doorlees alsof ik niet weet hoe het afloopt. Het is geen duel of veldslag, maar dit dilemma is op zijn eigen manier misschien nog wel spannender. En dan nog is de spanningsboog blijkbaar nog niet volledig opgerekt, want hierna volgt er nog een geestelijke strijd (wat een stuk saaier klinkt dan het is) waar de Jonkvrouw zich zelf inmengt . Je ziet wat er gebeurt, de hoofdpersonen zelf beseffen dat ze steeds meer onder de betovering van de tovenares raken maar je kunt er niets aan doen en de hoofdpersonen al evenmin.

Zelfs als alles op zijn pootjes terecht komt is The Silver Chair een stuk grimmiger dan zijn voorgangers. Rilian wordt herenigd met zijn vader, maar de vreugde is van korte duur, wat toch een wrange nasmaak geeft. Als kind vond ik het vreselijk dat Caspian alsnog stierf. Gelukkig krijgt hij nog wel de kans om ónze wereld eens zelf te bekijken, wat hij al eerder gewenst heeft. Zo maakt hij meteen het leven voor Jill en Eustaas een stuk draaglijker, hoewel dat wel met wat geweld gepaard gaat. Dat zullen we maar wijten aan de tijd dat dit boek geschreven werd...

Zoals gezegd is The Silver Chair wat grimmiger van toon, minder sprookjesachtig dan de andere delen maar wel heel avontuurlijk. Dat is denk ik de belangrijkste reden dat dit deel mijn favoriet is. Ook vind ik de personages zeer geslaagd. Eustaas is een heel ander jongetje dan hij was in het begin van The Voyage of the Dawn Treader, maar perfect is hij niet. Jill is wat wantrouwig (dat krijg je van zo'n school) en niet zo onbevangen als Lucy. Lucy mag ik trouwens ook graag, maar Jill nog iets beter omdat zij zo menselijk is. Ze durft niet alles, ze vertrouwt niet waar ze wel zou moeten vertrouwen en degenen die ze zou moeten vrezen treedt ze argeloos tegemoet. Ze zit vol goede bedoelingen maar maakt menselijke fouten, waardoor de dingen meer dan eens misgaan. Puddleglum vind ik een fantastisch personage, zo'n enorme pessimist kom je denk ik niet vaak tegen in kinderboeken. Gelukkig is hij ondanks zijn pessimisme ook een doorzetter met een standvastigheid die de kinderen meer dan eens redt van ergere ellende. Een onwaarschijnlijke held - of misschien toch niet?

Voor de mensen die ervan houden kunnen in The Silver Chair ook nog wel wat diepere lagen worden gevonden. Als je dat niet wilt, blijft er nog altijd een spannend avonturenverhaal over - één van de beste ooit geschreven.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:23 uur

geplaatst: vandaag om 13:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.