menu

The Voyage of the Dawn Treader - C.S. Lewis (1952)

Alternatieve titels: De Wonderreis van het Drakeschip | The Chronicles of Narnia: The Voyage of the Dawn Trader | De Zeereis van de Dageraad | De Reis van het Drakenschip

mijn stem
3,60 (29)
29 stemmen

Engels
Fantasy

223 pagina's
Eerste druk: Geoffrey Bles, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Edmund en Lucy vinden het maar niets dat ze in de zomervakantie bij hun akelige neef Eustaas moeten logeren, maar het kan niet anders. Op een dag zitten ze verveeld naar het schilderij van een drakenschip te kijken, als het schilderij plotseling tot leven komt. De boeg begint te bewegen, de golven gaan schuimen en de wind steekt op. In een flits verdwijnt de lijst van het schilderij en de drie kinderen liggen in de golven. Ze grijpen de touwen die hen worden toegeworpen, en klimmen aan boord. Daar ontmoeten ze hun oude vriend Caspian - ze zijn weer terug in Narnia! Lucy weet het zeker, dit wordt weer een groot avontuur. Ze krijgt gelijk, want ze moeten koning Caspian gaan helpen om zeven vrienden van zijn vader te vinden. Vrienden die lang geleden een verre reis maakten naar de Verlaten Eilanden en van wie nooit meer iets is gehoord.

zoeken in:
avatar van J.Ch.
4,0
The Voyage of the Dawn Treader heb ik nu voor de zoveelste keer gelezen nu ik alle Chronicles of Narnia herlees om ze eindelijk eens te beoordelen. The Voyage is voor mij altijd het deel geweest dat ik het minst graag wilde lezen, hoewel dat in het geheel niet wil zeggen dat ik het vervelend vond. Integendeel.

Wat ik bij vorige delen uit de Chronicles of Narnia ook al schreef, geldt hier ook. C.S. Lewis heeft een manier van schrijven die ik heel prettig vind; zijn woordkeus en de manier waarop hij zich tot de lezer richt geeft me altijd het gevoel dat ik een klein kind ben dat met open mond naar een verhaal zit te luisteren dat opa vertelt. Op z’n tijd is dat een heel prettig gevoel. Deze fijne sfeer van kinderlijke opwinding ondervind ik bij alle delen weer. Echt een prestatie om zo te kunnen schrijven dat kinderen smullen van je boeken en ze als volwassenen net zo goed blijven lezen.

De reden dat The Voyage niet mijn favoriet is, is denk ik het ontbreken van een duidelijke antagonist – of, omdat het een kinderboek is, een schurk. Dit boek is net zo avontuurlijk als de andere delen en is net zo goed spannend, maar ondanks dat er wel een doel is, een heuse queeste zelfs, mist het boek iets. Ik denk dat dat de tegenstander is. De reisgenoten leggen aan op verschillende eilanden en beleven daar allerlei spannende dingen, komen daar zeker ook wel slechteriken tegen, maar de verhalen hangen niet zo sterk samen door het ontbreken van de schurk. Dat vind ik een beetje jammer. Aan de andere kant heb ik ook wel gelezen dat de tegenstanders in dit boek de personages zelf zijn. Daar zit ook wel wat in; alle belangrijke personages komen zichzelf een keer tegen op reis en moeten verleidingen weerstaan.

Dat gezegd hebbende vind ik The Voyage of the Dawn Treader een fantastisch kinderboek. De meest fantasierijke wezens spelen een rol, van draken tot zeeslangen en andere vijandige zeebewoners. Ik moet altijd weer lachen om die gekke Duffelpoeters. Zij zijn in hun onbenullige stompzinnigheid zo aandoenlijk en grappig, maar zoals gewoonlijk in een boek van Lewis is hun verstandhouding met de Tovenaar ook symbolisch. Daar hoef je je niets van aan te trekken als je daar geen zin in hebt, maar ik zelf houd wel van diepere lagen. Aslans uitleg in het laatste hoofdstuk maakt het negeren van de symboliek aldaar vrijwel onmogelijk, denk ik. Wellicht dat mensen zich daaraan ergeren, maar ik gelukkig niet.

Hè, fijn, Lucy en Edmund mogen nog een keertje opdraven. Edmund krijgt niet zo heel veel te doen, maar we krijgen nog wel te zien dat zijn verandering ten goede (uit The Lion, the Witch and the Wardrobe) blijvend is, getuige de mooie scène waarin Eustaas zijn verhaal doet aan Edmund als de rest nog slaapt. Sowieso vind ik Eustaas’ metamorfose één van de leukste delen van het boek – zowel zijn fysieke als zijn persoonlijke metamorfose wordt heel goed beschreven zonder dat het onnodig ingewikkeld wordt. Het blijft immers een kinderboek. Eustaas is aan het begin fantastisch onuitstaanbaar en zoiets verdwijnt natuurlijk niet met een vingerknip. Fijn ook dat we in dit deel ook van Lucy een minder mooie kant te zien krijgen, dat maakt haar personage wat meer afgerond. Caspian zelf gaat ook even de mist in, maar zijn inkeer is plotseling en daarna krijgen we jammer genoeg niets meer van hem te horen.

Al met al moet ik zeggen dat hoewel The Voyage of the Dawn Treader niet mijn favoriet is van de reeks, het boek nog net zo goed één van de beste kinderboeken ooit is, naar mijn heel bescheiden mening.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:57 uur

geplaatst: vandaag om 09:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.