
Taal Is Zeg Maar Echt Mijn Ding - Paulien Cornelisse (2009)
Nederlands
Ideeƫnliteratuur / Humoristisch
231 pagina's
Eerste druk: Contact,
Amsterdam (Nederland)
Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die 'groter als mij' zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen. ('Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek onder de gordel). Veel mensen vinden dat wij ons vooral door het gebruik van taal onderscheiden van de wilde beesten. Paulien Cornelisse ziet taal niet als een teken van civilisatie, maar meer als een voortzetting van omgangsvormen uit de oertijd. We zijn nog steeds bezig elkaar te vlooien en tegen elkaar te gillen, alleen doen we dat nu op een veel ingewikkelder manier. Je hebt ook mensen die niet willen toegeven dat de discussie inmiddels een ruzie aan het worden is. Die zeggen bijvoorbeeld: 'Grappig dat je dat zegt,' terwijl het helemaal niet grappig is.
Zo zijn er nog wel een aantal stukjes: Misschien kom ik niet uit het juiste milieu ofzo maar, wie heeft er weleens iemand 'een mooie salade' horen zeggen? Ik niet in ieder geval.
Ook opvallend was het stukje waarin ze kritiek uit op mensen die zeggen: "Dat is zo Nederlands" om te laten zien dat ze een wereldburger zijn oid. Is het niet zo dat Paulien zelf precies hetzelfde doet door een heel boek te schrijven over typische Nederlandse dingen om te zeggen?
Gelukkig zijn er ook genoeg stukjes die ik wel kan waarderen. Zoals het fokking gedoe en iGelul. Ook het stukje 'Mensen, dit is toch genieten' is geweldig. Goed, ik maak hem nog even af.
Met zo'n titel kun je natuurlijk twee kanten uit: of iemand met verstand van zaken en een scherpe pen analyseert haarscherp het moderne taalgebruik, of de zoveelste dertien in een dozijn cabaretier (m/v) bundelt loze columpjes vol ongein.
En wat lezen we, als we thuiskomen van de bibliotheek, op de achterflap? Caberetiere, bundelt colums.
Fuck.
Na dertig pagina's banale observaties, flauwe grappen en irritaties waarbij je denkt: ' mens, ga je druk maken over iets belangrijks' ben ikzelf afgehaakt.
Voor op de wc, als je de Donald Duck uit hebt.


Niet een boek om in één keer uit te lezen, maar zo nu en dan een aantal stukjes...

Ook opvallend was het stukje waarin ze kritiek uit op mensen die zeggen: "Dat is zo Nederlands" om te laten zien dat ze een wereldburger zijn oid. Is het niet zo dat Paulien zelf precies hetzelfde doet door een heel boek te schrijven over typische Nederlandse dingen om te zeggen?
Dat doet zij ook. Maar dat ontkent ze toch ook helemaal niet? Ze laat zelfs vrij regelmatig merken zelf veel dingen die ze beschrijft ook te doen. Het aardige van dit boekje vind ik juist dat het er niet zoveel toe doet of je het er mee eens bent. Het is meer een leuke opsomming van herkenbare en minder herkenbare situaties.
Ik ben het lang niet altijd eens met wat er geschreven wordt, maar bij momenten slaat ze de spijker precies op z'n kop.
Zo zijn er nog wel een aantal stukjes: Misschien kom ik niet uit het juiste milieu ofzo maar, wie heeft er weleens iemand 'een mooie salade' horen zeggen? Ik niet in ieder geval.
Kijk eens naar Wie is de chef. Daar wordt dat constant gebezigd.
@ Cucuio, ik keek afgelopen woensdag per spijtig toeval naar Wie is de chef en warempel!

Iets korter was beter geweest...
3*

Geinig, vooral in het begin. Later wel meer van hetzelfde helaas, maar je leest het zo uit. Lekker tussendoortje.
Dat had ik juist niet. Juist doordat het veel van hetzeflde is, legde ik het telkens opzij. Geen boek om in één keer uit te lezen, maar elke dag een stukje.
Ik vind het hilarisch geschreven. Ik las het altijd op de trein, moest soms echt luidop lachen.
Echt iets voor mij, ik houd mij ook graag bezig met onzinnig ver ingaan op ons taalgebruik.

Het grootste deel van de uitspraken wordt niet echt gebruikt in België (toch niet waar ik woon/studeer), maar sommige dingen waren toch wel herkenbaar.
Zet je af en toe wel aan het denken.
Sympathiek en leuk boek dat vlot wegleest. De opvolger heb ik van de week ook maar meegenomen uit de Kringloop.
De gevolgen:
Thuis, onderweg, op mijn werk en zelfs op vakantie speciale aandacht voor de eigenaardigheden in ter plekke aangetroffen teksten.
Leuk om een paar keer per week zo een stukje in je krant te vinden, maar niets om in één keer te lezen.
Alom voelt aangenaam, het raakt de juiste snaar.
Zeg maar.
In perfecte staat bij de kringloop opgevist maar het verdient natuurlijk beter.

Toch enkele scherpe opvattingen aan het begin maakt dat ik dit alsnog 3 sterren geef.
Nog even dit: ik begrijp dat dit boek niet voor elke Vlaming is weggelegd, omdat jullie de Nederlandse taal op een iets andere manier gebruiken, maar persoonlijk ondervond ik hier geen moeilijkheden mee.