The Lion, the Witch and the Wardrobe - C.S. Lewis (1950)

Een behoorlijk deel van de serie heb ik wel gelezen, maar ik vind dit toch een pak minder dan bijvoorbeeld Harry Potter. Het is allemaal zo simpel, zo zwart wit. Weinig fantasievol en ook taalkundig kan Lewis niet in de schaduw staan van Rowling. Waar de laatste een heel nieuw universum schept komt de eerste niet verder dan het schrijven van een kinderboek.

Ik vond deze qua schrijfstijl ook iets minder dan "The Magician's Nephew." Daar kon ik me veel beter voorstellingen bij maken. Mijn broer vond de verwijzingen naar het Christendom in dit boek nogal storend, daar hij totaal niet gelovig is; ben ik ook niet, maar ik zat er niet zo mee.

Ook een stuk moralistischer dan "The Magician's Nephew," wat héél af en toe wel eens afbreuk deed aan het verhaal.

Een vier.

Ben ik het absoluut niet mee eens, maar dat kan liggen aan het moment waarop ik het gelezen heb.

De boeken van Lewis heb ik gelezen als braaf 12-jarig jongentje en er ging een wereld voor me open. Eindelijk eens een nieuw sprookje! Ik heb ze al een tijdje niet meer herlezen, maar ik heb ze toen ter tijd zo ongeveer stuk gelezen. Ik ben zeer benieuwd wat een herlezing zal doen.

En Rowling is lief hoor, maar is niets bijzonders. Het is allemaal al wel eens eerder gedaan.

Ben deze boeken gaan lezen na het uitkomen van de film. Vooral nadat ik hoorde dat Lewis en Tolkien vrienden waren. Mischien schreef Lewis net zo goed al Tolkien. Dat doet hij ook zeker maar veel meer op de kinderen gericht, en de 'avonturen' zijn minder duister. Ook de vervolg delen zijn zeker de moeite waard om te lezen. 4*

Na het zien van de film heb ik het boek gelezen. Vind het een stuk kinderlijker en een stuk minder goed. Het verhaal is dan weer wel leuk. Ookal zal ik het boek snel weer moeten gaan lezen (en dan stem ik pas), want nu lopen dit verhaal en zijn (late) voorganger in mijn gedachten door elkaar heen.

Dit boek vind ik een heel stuk minder dan de film, hoewel ik de film 5 sterren heb gegeven, geef ik dit boek 1 ster minder. dus ****4****.

Waarom staat hier géén link naar de film en bij de lord of the rings wel?

even een vraagje, is dit de eerste van de reeks

Dacht van wel.

Ja en nee. Dit wel het eerste boek dat Lewis over Narnia schreef, maar The Magician's Nephew is chronologisch gezien het eerste deel.

de schrijfstijl van Tolien en Lewis is zeer verschillend.
Tolkien legt alles uitgebreid uit, maar Lewis niet en dat stoort mij wel.

ik heb hierjuist het eerste hoofdstukje gelezen en het is ongelooflijk saai. wat er gebeurt boeit mij totaal niet.
de Intro is veel te kort, Tolkien gebruikte een intro van 200 paginas en Lewis doet het in 2. alles wordt veel te rap verteld en dat heb ik niet zo graag. ik lees liever op mijn gemak en dat is hier niet het geval.

Lewis wil zo te lezen direct de kinderen in Narnia, ik ben 9 paginas ver en zit nu aan de ontmoeting met Mr. Tumnus.
Hoe rapper ze in de kast zitten des te beter, alles wordt te bombastisch

ik ga dit boek aflezen maar als Lewis mij niet meer weet te amuseren zal dit ook het laatste boek van hem zijn dat ik lees

Het is dan ook een kinderboek he? In tegenstelling tot The Lord of the Rings.

The Lord of the Rings is een puberboek.

Oppervlakkig gezien (zeker door cultuursnobs, daar bedoel ik jou niet mee) wel. Maar zodra je een ietsiepietsie meer weet van bijvoorbeeld de Oud-Noorse Literatuur, blijkt dat heel erg mee te vallen.

Met puberliteratuur bedoel ik niks negatiefs. Het is bijna verplicht om dit boek juist op die leeftijd te lezen.

En van de Oud-Noorse literatuur weet ik helemaal niks. Kun je iets aanraden?

De mythologische werken Poetic en Prose Edda lijken me dan de meest logische startpunten.

Prima suggesties inderdaad

leuk boek, die de eerste hoofdstukjes doodsaai was maar in het midden van het boek werd het veel leuker en aangenamer om te lezen.
ik ga nu de vervolgdelen maar lezen

Ik meen deze in een vorig leven (lagere school) eens gelezen te hebben.
Sommige dingen komen me toch vaag bekend voor... (was wel goed denk ik)

Een heel mooi kinderboek. Gelezen na de film. Leuk fantasieboek.

Blijft een prachtig fantasie boek vol met legendarische en mythologische creaturen en betoverende personages. Prachtig verhaal en geboeid van pagina 001 tot pagina 172.

The Lion, the Witch and the Wardrobe heb ik zojuist voor de zoveelste keer gelezen, om nu dan toch eindelijk een recensie te schrijven. The Chronicles of Narnia zijn voor mij legendarisch en daarvan dit deel waarschijnlijk nog het meest. De boeken maken mij weer kinderlijk blij, zoals ik ook al schreef bij The Magician's Nephew.

Veel van wat ik te zeggen heb geldt eigenlijk voor alle zeven delen. C.S. Lewis' schrijfstijl blijf ik heel aangenaam vinden en ik kan het erg waarderen dat hij in een boek dat duidelijk voor kinderen is bedoeld het aandurft om volwassen thema's aan te snijden. In dit deel zijn die toch wat zware thema's vooral verraad, opoffering en vergeving. Natuurlijk is dit verhaal zo allegorisch als je het maar krijgen kunt, maar ik denk dat je ook zonder christelijke achtergrond/belangstelling dit verhaal heel goed zou kunnen waarderen.

Het verhaal is één groot avontuur, in best wel een rap tempo. Van mij had het boek drie keer zo lang mogen zijn, maar het blijft natuurlijk een kinderboek en het is bewonderenswaardig hoe C.S. Lewis in betrekkelijk weinig pagina's zo'n complete wereld weet te creëren. Ik vind het dan ook niet altijd eerlijk om Lewis te vergelijken met Tolkien of Rowling. Tolkien schrijft voor een heel andere doelgroep (en heeft soms wel heel veel pagina's nodig om zijn wereld te creëren, maar verder niks tegen Tolkien) en Harry Potter is een compleet ander genre. Maar dat terzijde.

Ik vind het verhaal nog altijd prachtig, ook na de zoveelste herlezing. De personages ken ik al zolang dat ze me heel vertrouwd zijn geworden. De vier Pevensie-kinderen krijgen niet allemaal evenveel diepgang mee, maar wel verbazend veel voor een kinderboek van nog geen 200 pagina's. Edmunds verraad en toetrede tot de dark side en weer terug zijn volkomen geloofwaardig beschreven. Peters eerste heldendaad is heel erg invoelbaar omdat hij zich nauwelijks heldhaftig voelt. Daarnaast is Aslans gang naar de Stenen Tafel een behoorlijk emotionele passage, van korte duur maar mij wel meer rakend dan langere passages in veel andere boeken. De Witte Tovenares is en blijft een fantastische schurk.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. The Lion, the Witch and the Wardrobe is naar mijn bescheiden mening superieur aan bijna alles wat er ooit voor kinderen geschreven is, en ook nog wel aan een groot deel aan wat men voor volwassenen schrijft. 4,5 sterren, dik verdiend.

Jaren geleden hoorde ik regelmatig over Lewis en De Chronicles of Narnia. Op de een of andere manier kwam het er niet van ook maar één deel te lezen. Het eerste boek dat ik van Lewis' hand las was A Grief Observed - N.W. Clerk en C.S. Lewis (1961) (Clerk is een pseudoniem van Lewis). Erna The Great Divorce - C.S. Lewis (1945) en The Screwtape Letters - C.S. Lewis (1942). Lewis schrijft in zijn boeken voor volwassenen wat mij betreft taalkundig goed, pakkend, fantasierijk en tot aan het eind boeiend . Dit met name wat betreft de laatst genoemde twee werken . Het eerste is autobiografisch en weer van een andere orde.
Het was dan ook een teleurstelling dat ik niet door deel één van De Narnia reeks kwam simpelweg omdat het taalgebruik voor mij te eenvoudig was. Te kinderlijk.
'Komt niet verder dan een kinderboek ...' vind ik tegelijkertijd weer wat denigrerend overkomen, zeker gezien de tijd waarin de reeks geschreven werd. Kinderen lezen en verwerken anders waarbij je mag hopen dat boeken hen iets bijbrengen.
Ook al begon de Harry Potter reeks onder de noemer 'kinderboeken', de geschikte leeftijd om bepaalde delen te lezen kon, toen onze kinderen jong waren, gaandeweg wel wat opgeschroefd worden anders ging er geen oog dicht.
Ik vind Tolkien, met wie Lewis bevriend was, geen 'kinderboeken' schrijven. De vergelijking betreft denk ik de fantasie ...
Goede kinderboeken schrijven is een vak apart. Ik denk dat een kinderboek hier en daar zwart/wit mag zijn, dat is m.i. als (een eerste) uitgangspunt wel duidelijk en helpend in deze toch al ingewikkelde wereld. Kinderen zijn onbevangen en stellen vragen. Sterker, veelal blijven ze die stellen. Als volwassene (of andere omgeving) kan je hen volgen en de nuances leren.
Misschien nu er kleinkinderen zijn, dat De Narnia reeks t.z.t. alsnog met plezier (voor) te lezen is

Ik heb de BBC-serie gezien en ook alle films van Narnia. Juist omwille van dat kinderlijke onschuldige van Lucy is "The Lion, The Witch and the Wardrobe" altijd mijn favoriet geweest. Dit is ook de enige die ik heb gelezen, dus vergelijkingen met andere boeken uit de serie kan ik niet maken. Tolkien en Harry Potter heb ik me nooit aan gewaagd en dat zal ook niet gebeuren.