Wat Sherlock Holmes betreft, ben ik een purist. Vergeet alle tv- en filmversies van de laatste twintig jaar en keer terug naar het origineel. Dr. Watson, een nauwgezet observator die zelf zelden tot de juiste conclusies komt, treedt op als ik-verteller. Hij legt uit hoe hij als legerarts gewond raakte in de Tweede Brits-Afghaanse oorlog en teruggestuurd werd naar Londen. Om kosten uit te sparen besluit hij in 1881 een appartement te delen op het adres Baker Street 221B.
Z’n medebewoner Sherlock Holmes beschrijft hij als een grote, slanke man met een haviksneus en een vierkante kin waar vastberadenheid uit spreekt. De moeilijk te doorgronden consultant detective speelt repetitieve viooldeuntjes terwijl hij nadenkt. Opmerkelijk genoeg kent hij niks van astronomie en filosofie, omdat hij op die manier meer ruimte in z’n hersenen overhoudt voor nuttige zaken - een achterhaalde opvatting. Hij doet chemische experimenten, kent veel van vergif en kan veel afleiden uit slijksporen. Uit iemands voorkomen kan hij afleiden waar die vandaan komt en wat z’n beroep en z’n levensloop is. Z’n methode, gebaseerd op nauwkeurig observeren en logisch redeneren, noemt hij the science of deduction.
De titel slaat op de kleur van bloed en op de “scharlakenrode draad van moord die door de kleurloze streng van het leven loopt.” Twee lijken en een bloedig opschrift op de muur bieden Sherlock de gelegenheid om de effectiviteit van z’n methode bij het oplossen van misdaden te demonstreren. In het mistige Londen probeert iemand te ontkomen met een hansom cab, een snelle koets met twee wielen. Vermomming en misleiding spelen een rol. Op het einde van het eerste deel slaat Holmes de dader in de boeien, maar Watson en inspecteur Lestrade begrijpen er niks van.
In het tweede deel is er een bruuske sprong in tijd en ruimte, naar Utah in 1847. Het is het verhaal van de arrestant en van de slachtoffers die hij wilde wreken, opgetekend door Watson. Mormonen worden zeer negatief voorgesteld - nu zou het niet meer politiek correct zijn. Het is een spannend verhaal over ontbering dat uiteindelijk de verklaring biedt voor de recente gebeurtenissen in Londen. De bevlogen vertelstijl, het mooie Engels en de beperkte lengte maken het vlot leesbaar. In de Holmescanon is dit het boek Genesis.