Wat ik nu van Tsjechov vind, kan ik moeilijk zeggen. Ik heb zojuist een aantal van zijn verhalen gelezen, waaronder De dame met het hondje, en ik weet nauwelijks wat ik er van moet vinden.
Tsjechov heeft overduidelijk een enorm talent om personages en situaties in een paar woorden levensecht te beschrijven. Schijnbaar moeiteloos roept hij een bepaalde, vaak melancholische sfeer op die het hele verhaal kleurt. Daarbij wordt het nooit melodramatisch of te zoet.
Waar ik meer moeite mee heb, is het ontbreken van de gangbare plotstructuur, om het zo maar uit te drukken. In korte tijd leren we personages kennen en zien we hoe ze voor een bepaald dilemma komen te staan. Met een beetje geluk, maar lang niet altijd, zien we ook welk besluit de personages nemen, maar hoe dit uitpakt wordt er niet bij verteld. Sowieso heb ik vaak moeite met een open einde, maar in veel van Tsjechovs verhalen komt dat open einde op een voor mij erg onlogische plek.
Aan de andere kant denk ik dat dit voor een groot deel aan het genre ligt en voor een groot deel aan mij. Tsjechov kan ik er niet de schuld voor geven. Ik ben erg benieuwd naar zijn toneelstukken, die vermoedelijk wat vollediger afgerond zijn.
Ondanks mijn niet onverdeelde enthousiasme toch een netjes cijfer voor De dame met het hondje. Tsjechov weet in die weinige pagina's zo ongelooflijk veel te vertellen en uit te drukken!