menu

Nattfåk - Johan Theorin (2008)

Alternatieve titel: Nachtstorm

mijn stem
3,89 (9)
9 stemmen

Zweeds
Thriller

Eerste druk: Wahlström & Widstrand, Stockholm (Zweden)

Joakim is drieëndertig wanneer zijn vrouw dood aangetroffen wordt. Katrine is verdronken en de politie gaat ervan uit dat het een ongeluk was. Het jonge gezin was pas naar het eiland Öland in de Baltische Zee verhuisd om er een honderdvijftig jaar oud vuurtorenlandgoed in ere te herstellen. Joakim blijft achter met zijn verdriet, zijn twee kleine kinderen en het te renoveren huis. Het wordt hem te veel, hij verliest zijn greep op de werkelijkheid en begint de rondwarende geest van zijn vrouw te voelen, in en rond het huis. Hij zou het pand best willen verkopen en vertrekken, maar kan het niet. Een jonge politieman uit het noorden begint intussen te vermoeden dat de dood van de jonge moeder allesbehalve een ongeluk was.

zoeken in:
avatar van DMF
4,0
DMF
Mijn tweede boek van Johan Theorin al in dit jaar. Dat zegt wel iets natuurlijk. Na Echoes from the Dead, volgde al snel The Darkest Room; het tweede deel in een kwartet verhalen die zich afspelen op het Zweedse eiland Öland en die afzonderlijk van elkaar prima te lezen zijn. Het eerste deel was duidelijk een thriller die zich richtte op een zoektocht naar de waarheid achter een verdwenen kind. Dit tweede deel is meer een mix van een crime thriller met wat bovennatuurlijke invloeden. Dat uit zich in een goed geschreven en eng geloofwaardig verhaal.

Het begint iets minder sfeervol dan het eerste deel, al is de mystiek wel direct aanwezig en het mysterieuze sfeertje zal ook niet meer verdwijnen. Opnieuw hanteert Theorin een erg prettig verteltempo: er is voldoende ruimte voor spanning en mysterie, maar even zoveel aandacht voor de personages. Een klein aantal personages uit het eerste deel duiken op, maar eigenlijk heeft maar één van hen echt een wezenlijk aandeel in de plot. Daarnaast zijn er een rits nieuwe karakters die net zo sympathiek en vrijwel net zo geloofwaardig zijn als hun voorgangers.
In The Darkest Room staat het gezin Westin centraal. Joakim en Kristine hebben twee kinderen, Livia en Gabriel en zijn onlangs verhuisd naar Eel Point; een groot huis aan de kust. Het is echter ook een huis met een geschiedenis en langzaam maar zeker doet Theorin die geschiedenis ook uit de doeken. Net zoals in Echoes from the Dead zijn er flashbacks die erg sfeervol uiteenzetten wat er jaren terug in en rondom dat huis gebeurd is.
Dat is zeker niet het enige waar het verhaal zich op richt: al vlot in het boek sterft een gezinslid op niet al te prettige wijze. Een jonge politieagente, Tilda Davidsson, sluit een moord al gauw uit, maar uiteraard komt daar gedurende het verhaal verandering in. Dit deel van de plot focust zich dus veel meer op de gebeurtenissen rondom het overlijden en het onderzoek dat langzaam maar zeker toch ontstaat.

Klinkt het nieuw en origineel? Nee, in het geheel niet. Maakt het uit? Het antwoord op die vraag is hetzelfde. Theorin weet namelijk opnieuw een meeslepend verhaal op poten te zetten, voortgetrokken door realistische karakters die voor de nodige meeslependheid zorgen. De spanning blijft aanwezig, mede doordat het boek een beetje tussen twee genres in blijft hangen. Het staat niet bol van bovennatuurlijke zaken, al speelt dat wel een prominente rol, maar het verhaal staart zich ook niet blind op de ontwikkelingen rondom het gestorven familielid. Een aantal subplots ontspannend zich die op een bekwame manier aan elkaar geschreven worden. De flashbacks blijven een mooie rol spelen en voegen echt wat toe.
Ook dit keer zat er in het middenstuk weer een gedeelte waar ik echt kippenvel van kreeg. Het eiland Öland is sowieso al een mooie setting, maar enkele locaties vormen de kers op de taart en de auteur speelt daar handig op in. Wel is het in het midden misschien net iets te lang. De twee plots krijgen de nodige aandacht en ook de personages blijven zeker niet onderbelicht. Martin vond ik als personage nogal overbodig en op den duur zelfs wat ergerlijk.

Dat zijn wat minpunten die voor mij geen al te grote rol spelen. De laatste 240 bladzijden heb ik in één ruk uitgelezen, wat aantoont dat de vraag naar antwoorden wel heel sterk aanwezig was. Antwoorden komen er ook en het einde steekt beter in elkaar dan in het eerste boek. Het is minder van de hak op de tak en iets ingenieuzer aan elkaar geschreven, met her en der wel wat toevalligheden, maar dat hoort er een beetje bij. Spannend was het in ieder geval wel, vermakelijk ook en dat zijn toch dingen die ik in een verhaal verwacht en die dit boek ook absoluut weet te bieden.

Uiteindelijk wil ik dus ook The Darkest Room aanbevelen aan mensen die een goed geschreven en spannend verhaal, leunend op sterke personages en een mystiek sfeertje met wat bovennatuurlijks, kunnen waarderen. Het boek is minstens net zo sterk als zijn voorganger en het voelt absoluut niet aan als formulewerk. De personages zijn weer net zo sterk als in deel één en een paar nieuwe elementen aan de verhaallijn hebben weer voor de nodige uren aan leesplezier gezorgd. Op naar deel drie!

* * * *

Gast
geplaatst: vandaag om 12:52 uur

geplaatst: vandaag om 12:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.