J'avais Douze Ans, J'ai Pris Mon Vélo et Je Suis Partie à l'École... - Sabine Dardenne (2004)

schokkend en boeiend boek, dat je in een ruk kan uitlezen. ik kon niet geloven dat zoiets gebeurt is, en dat iemand de moed heeft om er een boek over te schrijven. ik heb dan ook groot respect voor sabine. 4 sterren.

Een erg aangrijpend boek.
Je wilt het in 1 keer uitlezen, wat ik dus ook gedaan heb.
Knap van Sabine dat ze er een boek over durft te schrijven.
4,5 sterren.

Als ik me niet vergis heeft ze dit boek niet echt zelf geschreven, maar haar verhaal een beetje verteld aan een man die het vervolgens op aantrekkelijke wijze op papier heeft gezet. Het zou ook wel een bijzonder toeval zijn als deze meid eerst ontvoerd en systematisch aangerand wordt, en vervolgens ook nog eens over uitzonderlijke literaire vaardigheden blijkt te beschikken.

Maar correct me if I'm wrong.

(En ook als ik juist zit maakt dat de hele geschiedenis natuurlijk niet minder schokkend en verschrikkelijk.)

Zou best kunnen kloppen. Maar zo heel literair vaardgi was het allemaal ook niet imo...

Het is uiteraard een schokkend verhaal. Zéér schokkend.

Maar technisch zat het mijns inziens niet zo sterk in mekaar. Eerlijk gezegd vond ik het gewoon ronduit slecht geschreven.Het stoorde me ook uitermate dat er constant in herhaling gevallen werd.

Het blijft een waardevol boek natuurlijk, al is het maar alleen opdat men dit nooit zou vergeten.

Inderdaad een zeer schokkend boek, knap dat ze het met de rest van de wereld wilde delen.

Gelezen in september 2008.

Het boek is niet erg goed geschreven, maar het verhaal is erg aangrijpend. Je voelt je zo aangetrokken tot het boek dat je het in één keer uit wilt lezen.

Op zich een schokkend verhaal, maar toch net iets te braaf weergegeven. Goed dat ze haar gevoelens via deze weg kan neerpennen, maar op sommige momenten bleef het misschien te oppervlakkig.

Wel een mooie opsomming van de feiten en enkele weetjes erbij die ik nog niet wist.

Een degelijk boek.

echt de moeite waard om dit boek te lezen!
schokkend...

Ik zag het in de bib liggen en ik had hem daar in 1 uur uitgelezen!

gewoon ronduit ziek dat zulke mensen bestaan, bah

Het boek is inderdaad niet zo heel goed geschreven, maar het feit dat ze deze gruwel toch heeft willen delen vind ik enorm moedig. Ook de waardigheid die ze tijdens het proces bleef behouden was heel indrukwekkend. Eigenlijk toch wel de moeite om het te lezen vind ik....jammer genoeg

Een zeer schokkend verhaal, maar ik vond het echt totaal niet goed geschreven. Het boek had zoveel beter kunnen zijn als er iets aan die schrijfstijl veranderd zou worden.

In eerste instantie wist ik niet zeker of ik wel het recht had om dit boek te lezen. Enigsinds twijfelend heb ik me er toch aan gewaagd. Aan de ene kant breekt je hart als je leest wat dat beest zo'n mooi, onschuldig meisje aan heeft gedaan. Maar aan de andere kant schemert ook duidelijk door hoe sterk Sabine is en dat liefde uiteindelijk het kwaad overwint. De schrijfstijl is zo natuurlijk dat je al vrij snel van Sabine gaat houden. Ik hoop dat ze de rest van haar leven liefde mag vinden...onvoorwaardelijke liefde!

Heel goed verhaal maar ze zegt te vaak dat ze ergens niet dieper op in wil gaan en dat is toch volgens mij waarom mensen dit boek zijn gaan lezen.

Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Ik ben het boek gaan lezen (en vermoed de meeste mensen) om "een kijkje" te nemen in de gedachten van Sabine Dardenne. Hoe zij het heeft ervaren etc. Alle details van de gruwelijkste en vermoedelijk meest vernederende gebeurtenissen hoef ik niet te weten. En ik vind dat ze er al behoorlijk wat los laat.

Heb het boek na een aantal jaar nog een keer gelezen nadat ik in Charleroi ben geweest en ook de locatie heb bezocht. Dit was een bizarre ervaring. Echter is mijn mening over het boek wel wat veranderd sinds vier a vijf jaar.

De schrijfstijl is van een laag niveau maar wel zodanig dat het boek makkelijk leest. Het boek is eerlijk, oprecht en voornamelijk schokkend. Een bijzonder verhaal uit het hart van één van de overlevenden. Het is waar dat je in het boek meteen van Sabine gaat houden. Echter werd dit later in het boek lichtelijk aangetast. Naarmate het verhaal verstrijkt krijgt Sabine steeds meer woede. Dit is duidelijk in de schrijfstijl te merken. Verschillende mensen krijgen een sneer van frustratie mee. Vooral haar moeder wordt op het eind onverwacht flink afgesnauwd. Naar mijn idee niet helemaal passend en netjes.

Moedig, heftig en voor een 20-jarige die nooit iets eerder schreef nog best aardig neergepend. Knappe jongedame ook.. Een uniek document, omdat het verteld wordt door een slachtoffer die een van de wreedste seriemoordenaars van de afgelopen decennia heeft overleefd. De brieven die ze aan haar ouders schreef toen ze in Charleroi daar in de kelder zat, die Dutroux haar beloofde te versturen maar nooit heeft verstuurd (natuurlijk niet), maar waar later enkele van zijn teruggevonden, onder de deurmat, zijn hartverscheurend. Omdat daar, in tegenstelling tot de rest van het boek, nog zo'n kinderlijke onschuld in doorklinkt. Ze snapt niet waarom ze in die afschuwelijke kelder zit en zoekt de schuld bij zichzelf: ik ben thuis niet lief genoeg geweest en daarom zit ik hier... zo zielig. Dat ze haar moeder afsnauwt, wat ik hierboven lees, vond ik echt reuze meevallen. Eigenlijk zegt ze alleen dat ze zich niet gezien voelde door haar moeder. Naar de politie toe vond ik haar dan weer net iets te complimenteus.