Puriteinen en Piraten - Simon Vestdijk (1947)

Puriteinen en piraten van Vestdijk bleek een niemendalletje, een pastiche op een piratenroman, inclusief happy end, die je eigenlijk op bladzijde 2 al zag aankomen. Hij schreef het in de herfst van 1945, ik vermoed als een soort van escapisme. Het staat bol van de cliché's, tot en met de papegaaien die de vreselijkste zeemanvloeken debiteerden. Er komt nog een dweepziek en wraakzuchtig vrouwspersoon voorbij, haar aan lager wal geraakte edelman van een echtgenoot is het boeiendste personage in het hele boek. De enige passage die me naar de keel greep was de beschrijving van de storm waarin het schip de Merrimac verzeild raakt, ik twijfel er niet aan of Vestdijk had zich hierover degelijk laten voorlichten.