Los Ríos Profundos - José María Arguedas (1958)

Arguedas was naast schrijver ook antropoloog, en dat is in De diepe rivieren wel te merken. Het boek is vooral een poging om de indianencultuur uit Peru te verbeelden. Het boek staat vol beschrijvingen van planten en dieren van de Andesgebieden, maar meer nog van culturele uitingen zoals muziek en spel en religieuze opvattingen. Door het Spaans worden woorden gemengd uit het Quechua, de taal die door veel inheemse volken gesproken wordt. Dit levert soms sfeervolle passages op. Een goed voorbeeld hiervan zijn de beschrijvingen van wat het jongetje Ernesto ervaart wanneer hij door Cuzco loopt en de restanten van de Inca-architectuur op zich in laat werken. Het narratief vind ik echter minder interessant. Een dwingende verhaallijn is er niet echt en ook kon ik de logische samenhang tussen verschillende ontwikkelingen op de katholieke kostschool, waar een groot deel van het plot zich afspeelt, niet altijd ontwaren. Eigenlijk vind ik De diepe rivieren als roman dus niet zo geslaagd, maar voor wie geïnteresseerd is in de antropologie van Latijns-Amerika is dit boek wel de moeite.