The Atrocity Exhibition - J.G. Ballard (1969)

Heb eerst het boek, op aanraden van de auteur, at random gelezen, i.e. af en toe willekeruig opengeslagen en een stukje gelezen tot het 'genoeg' was, later nog eens willekeurig opengeslagen en hetzelfde gedaan, etc. Maar daarna toch nog een keer helemaal snel van begin tot einde doorgelezen en toen begon het tot me door te dringen waar dit boek over ging. Of beter: wat Ballard hier wou uitdrukken. Maar ik moet zeggen dat mijn achtergrondkennis van de auteur daar toch wel veel bij geholpen heeft. Voor zover ik het begrijp is dit boek de expressie van de gevoelens die bij hem naar boven kwamen toen zijn echtgenote stierf en die pijn en verdriet een katalysator werden die de trauma's en schokkende beelden uit zijn kindertijd naar boven brachten. Op zijn 13e had hij in China al meer schokkende en vreselijke dingen gezien dan veel mensen in hun hele leven, beweert hij, en dat zie ik toch terug in de gewelddadige visioenen in dit boek.
Als je dat weet, voel je beter aan waar dit allemaal vandaan komt en waarom Ballard dit 'moest' schrijven. Voor de lezer is het echter een bevreemdende en shockerende ervaring.