menu

De Droom van de Leeuw - Arthur Japin (2002)

mijn stem
2,97 (17)
17 stemmen

Nederlands
Psychologisch

400 pagina's
Eerste druk: De Arbeiderspers, Amsterdam (Nederland)

De beroemde Italiaanse filmregisseur Snaporaz, bedenker van 'La dolce vita', maakt van zijn laatste filmpje, een commercial voor de Banca di Roma, een ode aan zijn laatste grote liefde, de jonge Nederlandse actrice Gala Vandemberg. Aan zijn ziekbed gekluisterd door een hersenbloeding reconstrueert de oude meester het verloop van hun verhouding. Gaandeweg komt hij erachter dat zijn liefde de jonge vrouw niet vrijer heeft gemaakt, maar juist afhankelijk, niet sterker, maar zwakker. Kortom: zij is door zijn liefde niet gegroeid, maar juist kleiner geworden. Als de stalmeester in het circus van zijn dromen probeert hij erachter te komen hoe zoiets heeft kunnen gebeuren.

zoeken in:
4,0
Erg mooi boek. Soms dwaal je een beetje te ver weg in een dialoog, een beschrijving van een prachtig stukje Rome of een te moeilijk geformuleerde zin, maar al met al is het gewoon genieten.

4 sterren.

avatar van -JB-
3,5
Arthur Japin wil duidelijk teveel in dit boek. Prachtig is de vergelijking tussen Snaporaz-Gelsomnia en Maxim-Gala, maar hij wil daar teveel bijhalen. Zoals het volledige 1e deel van het boek (van de 5), dit is voor het hele boek overbodig.
Ik zou zelf willen zeggen onduidelijk. Gala is in dit hoofdstuk een meisje die alleen maar bezig is met de reacties van omstanders. In de rest van het boek wordt Gala neergezet als iemand die niet doorheeft dat er op haar gereageerd wordt. Als Japin consequent was, zou hij in ieder geval uitleggen waarom Gala hierin zo is veranderd.
Door de keuze om Gala vanuit anderen te beschrijven, zal je nooit echt met haar meevoelen. Japin haalt in dit boek vanalles bij het verhaal zonder dat het iets toevoegt aan het verhaal of de veranderingen die de hoofdpersoon ondergaan.

Toch blijft het een prachtige lofzang op de stad Rome en toont het boek de afhankelijkheid van liefde, maar door de constante perspectief wisselingen die niks toevoegen aan het verhaal, bereikt het verhaal nooit het verdiende hoogtepunt. Maxim is deel 2/3 hoofdpersoon, je weet precies wat hij voelt en denkt. In deel4/5 lijkt hij opeens vergeten. Zonde! Ook de bedoelingen van Pontorax, de Siciliaanse arts, lijken iedere pagina anders.

avatar van Donkerwoud
3,0
Ik had ook te vaak het gevoel dat de roman niet helemaal duidelijk had wat het nou eigenlijk wilde: het verhaal vertellen van Maxim of dat van Gala. Nu blijven beide verhaallijnen een tikkeltje onbevredigend aan het einde.

3,5
Hoewel ik De Zwarte met het Witte hart en De Overgave vooral vlotter vindt, is De Droom van de Leeuw toch een intrigerend boek. Het heeft echter minder vaart en spanning die die andere twee boeken wel hadden. Een schitterend gebrek heb ik nog niet gelezen.

Regelmatig onderbreken overpeinzingen en beschouwingen het verhaal. Tegen het eind wisselt het perspectief en de plaat van het verhaal voortdurend.
Maar al met al toch met veel plezier gelezen. Maxim en Gala zijn een wonderlijk stel, heel invoelend beschreven. Hun contact en avonturen lees ik ademloos en ik voel met ze mee. Snaporaz blijft daar toch een beetje bij achter. Ik kan me nauwelijks in de man inleven. Wat minder gefilosofeer en wat meer uitgewerkte beschrijvingen waarin hij optreedt als personage zou hem reeëler hebben gemaakt.

1,0
Echt een schraal boek van een overgewaardeerde schrijver.

avatar van Muuske
2,5
Beetje te veel verwacht en te weinig gekregen.

avatar van Radha
3,0
Het verhaal zelf is een beetje simpel. De dialogen daarentegen zijn prachtig. Veel rake zinnen waavan ik er een paar heb overgenomen om later terug te lezen.

0,5
Het gaat er steeds meer op lijken dat Arthur Japin met het prachtige ‘De zwarte met het witte hart’ al zijn kruit verschoten heeft, om met ‘Een schitterend gebrek’ voor een daverende slot explosie te zorgen. Zijn overige boeken die uit zijn pen of computer stroomde weten dit niveau helaas niet meer te halen. Dat geld zeker voor ‘De droom van de leeuw’. Uit de inhoudsopgave begreep ik dat de Italiaanse filmregisseur Snaporaz herstellende is van een hersenbloeding. Uit het boek wordt dat niet duidelijk. Dat Federico Fellini hiervoor model heeft gestaan laat zich duidelijk blijken. Gelsomina, Snaporaz’ vrouw, is genaamd naar het personage dat gespeeld werd door Fellini’s vrouw Giulietta Masina in ‘La strada’ (1954) een goedkoop en kinderachtig trucje dat meer hoort bij het inlevingsvermogen van een middelbare scholier VWO dan bij een gerenommeerd literator, waarvoor Japin getuige dit boek, zich graag voor uitgeeft. Wat verder de beweegredenen van de belangrijkste personages zijn, daar blijf je als lezer het hele boek lang naar gissen. Verder haalt Japin te veel overhoop, waardoor het volgen van de hoofdlijn te ingewikkeld wordt. Maar zo kan je je ook afvragen wat de beweegredenen van de uitgeverij was, om dit boek op de markt te brengen (Behalve het verdienen van geld aan de naam van wat ooit eens een gevestigde auteur was).

Gast
geplaatst: vandaag om 10:05 uur

geplaatst: vandaag om 10:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.