My Ántonia - Willa Cather (1918)

Het laatste boek uit de zogenaamde prairietrilogie, de noemer waaronder een drietal voorname werken van auteur Willa Cather zijn komen te vallen omwille van het feit dat deze zich in een soortgelijke setting afspelen. Op dat punt na zijn er weinig andere noemenswaardige raakvlakken te vinden tussen de drie romans, dus om ze zo aan elkaar te koppelen vind ik persoonlijk wat overdreven, maar goed, dat doet natuurlijk weinig af aan de inhoud van de boeken op zich. De drie boeken hebben immers stuk voor stuk hun eigen intrigerende verhaal.

In het geval van My Ántonia wordt dat verhaal opvallenderwijs voor het eerst verteld door de ogen van een mannelijk hoofdpersonage, al moet gezegd dat de personages die het meest tot leven komen de vrouwelijke zijn. Dat komt overigens goed uit want verteller Jim Burden weet zich, met name aan het begin van zijn tienerjaren, vooral omringt door diverse dienstmeisjes, die net als hij recentelijk van het platteland naar het wat levendigere dorpje Black Hawk zijn getrokken. In zijn verslag komt goed naar voren hoe hecht het gemeenschapsleven in plattelandsplaatsjes vaak is en Cather toont bovendien eens te meer aan dat ze een waar kunstenaar is als het aankomt op beeldvorming, onder andere van de indrukwekkende landschappen die haar verhalen zo echt en levendig weten te maken.

Zowel levensvreugde als dramatiek tekenen de levens van zowel het hoofdpersonage als degenen om hem heen. Waar het boek bij momenten bepaalde situaties lijkt te romantiseren, weet het even later weer met een realistische kijk op de zaak de boel te relativeren. Zijsprongen in het verhaal zijn meer dan eens van toegevoegde waarde, maar wijken ook wel eens zo ver van de centrale verhaallijn af dat het voornaamste onderwerp net even wat te ver naar de achtergrond verdwijnt. Al met al is My Ántonia daarmee niet mijn favoriete uit de 'reeks' en zou ik persoonlijk eerder The Song of the Lark aanraden, maar tegelijkertijd blijft het werk van Cather me aanspreken en heeft de auteur me vooralsnog bij lange na niet teleurgesteld.