
O Alquimista - Paulo Coelho (1988)
Alternatieve titel: De Alchemist
Portugees
Ideeƫnliteratuur
192 pagina's
Eerste druk: Rocca,
Rio de Janeiro (Brazilië)
De Andalusische schaapherder Santiago koestert van jongs af aan maar één wens: reizen, alle hoeken van de wereld onderzoeken en dan eindelijk te weten komen hoe die in elkaar zit. Zijn dromen over een verborgen schat zetten hem aan tot een queeste. Na vele omzwervingen ontmoet hij in Egypte de alchemist. Deze beschikt niet alleen over grote spirituele wijsheid, hij kent ook de diepten van het hart waarin de laatste waarheden over onszelf verscholen liggen. Als nomaden dolen wij schijnbaar verloren door een eindeloze woestijn om ten slotte die plek te bereiken waar ook ons hart zich bevindt.
Voor mij een zeer bijzonder boek!
Dit verhaal is in wezen een hele simpele vertelling, waarin allerlei metaforen schuilgaan.
Dat zal allemaal wel, maar het verhaal zelf leest echt gewoon als een simpel verhaaltje en ook al niet enorm boeiend.
Dat de achterliggende gedachten allemaal bijzonder en diepgaand zijn is prima, maar daar koop ik niet zo heel veel voor.

Een lichte sympathieke vertelling zonder al te veel poespas, met een ietwat teleurstellend einde.
Wel mooi geschreven, maar toch uiteindelijk niet waar je (ik althans) op hoopt.
3 sterren

4*
Anders blijft het bij een paar one-liners bij ieder boek

Coelho heeft een mystieke vertelwijze, waardoor het geheel al zweverig naar voren komt. Daarnaast is het een spiritueel onderwerp, de zoektocht naar de innerlijke ziel. In bijna elke passage gebeurt er wel iets mystieks, mysterieus, bovennatuurlijks en lijkt zelfs het meest verdorde grassprietje de jongen nog op het goede pad te helpen.
Verder worden er ook een berg quasi diepzinnige teksten uitgekraamd, (jij noemt ze wijsheden) waar ik lacherig van werd.
Ik kon het kortom niet serieus nemen en stoorde me aan het 'geneuzel'. Omdat het boek wel heel makkelijk leest, niet de laagste score.
Ik vind het sowieso lastig om boeken te beoordelen. Wat laat je het zwaarst wegen: het 'plezier', de 'voldoening' tijdens het lezen, of je gedachten erover na het lezen. Sommige boeken zijn moeilijk door te komen, maar brengen veel stof tot nadenken achteraf. O Alquimista is andersom: plezierig tijdens het lezen, maar achteraf vrij leeg.
Voor nu houd ik het op 3,5*
Leest vlot en geeft je niet de kans om het effe neer te leggen en iets anders te gaan doen..
Met dank aan het liefje om me dit boekje te leren kennen..
Die lovende kritieken vind ik dan weer wat al te overdreven, maar dat het een prachtig boek is, een sprookje wat als een trein wegleest en je een wijze kijk op het leven geeft, dat valt niet te ontkennen wat mij betreft. Ik heb er echt van genoten.
Alles hangt met alles samen. Hoe weet je niet, je weet alleen meer naarmate je dichter bij je droom komt en je eigen legende je bestaansreden wordt of via voorgevoel.
Leef alleen het heden en je zult gelukkig zijn
Het verlies van wat je al gevonden hebt en erg bent gaan waarderen, hoeft nooit in de weg te staan tussen jou en het verder volgen van je legende, het verder zoeken van je eigen schat. Dat wat jou vasthoudt is alleen je angst dat je niet terug zult keren; het nieuwe zal het oude echter mee omvatten.
“Heer ik ben niet waardig dat gij onder mijn dak komt maar spreek slechts één woord en mijn knecht zal genezen.” “Wat hij ook doet, ieder mens speelt altijd de hoofdrol in de wereldgeschiedenis. En meestal weet hij dat niet.”
pfffft.
Dit is naar mijn idee wel genoeg.
Of ik sta hier natuurlijk niet voor open, maar van dit soort oppervlakkig geneuzel waarop iedereen oh ja, inderdaad kan zeggen heb ik een broertje dood.
Of ik sta hier natuurlijk niet voor open, maar van dit soort oppervlakkig geneuzel waarop iedereen oh ja, inderdaad kan zeggen heb ik een broertje dood.
Ik had mijn stem al aangepast en als ik jouw citaten lees denk dat ik er nog maar een halve afdoe.
Het was voor mij jahaa. Niks nieuws onder de zon. Nog niet zo erg new age als de Celestijnse Belofte of deze van Coelho http://www.boekmeter.nl/book/3682. Hoewel mijn waardering (helemaal niet) daar weer overdreven laag was misschien.
Ik zal geen andere boeken van Coelho lezen.
Die zal ik dan maar helemaal niet gaan lezen Psyche. Niet dat ik dat echt nog van plan was. Overigens geef ik niet zo snel 2* aan een boek. Moet je voorstellen.
Nee ik ook niet. Ik probeer er altijd wel iets uit te halen, iets dat voor het verhaal of de schrijver pleit.

Het klopt dat er veel uitspraken in staan die op iedereen van toepassing, die zo algemeen zijn dat het inhoudsloos wordt.
Toch vond ik dat er een aantal mooie denkbeelden in zaten (al moet ik toegeven dat ik ze niet direct voor de geest kan halen, is alweer een tijdje geleden).
Coelho lees ik ook niet om intellectuele uitdaging o.i.d. te krijgen, maar meer ter ontspanning; zijn boeken lezen namelijk snel weg en als je er niet te veel bij nadenkt kan het best vermakelijk zijn.
helemaal niet zo moralistisch
Er zit natuurlijk wel een en de moraal van dit verhaal is in, wat met
ondanks dat er wel wat levensbeschouwelijke boodschappen in zitten.
het gegeven dat er een levensbeschouwelijke boodschap in zit voor mij niet per definitie een lagere waardering tot gevolg heeft. Juist de verpakking van het verhaal was voor mij

Ik ken mensen voor wie Coelho eye-openers of zo je wilt hoop of troost bracht, van op een andere manier naar het leven kijken. Prima, maar in deze vorm aan mij niet besteed.