menu

Blood Meridian - Cormac McCarthy (1985)

Alternatieve titels: Meridiaan van Bloed | Blood Meridian or The Evening Redness in the West

mijn stem
3,96 (37)
37 stemmen

Engels
Sociaal

337 pagina's
Eerste druk: Random House, New York (Verenigde Staten)

De hoofdpersoon, aangeduid als 'de jongen', sluit zich aan bij een bende indianenmoordenaars. Inspirator van deze scalpjagers, 'de rechter', is een demonische kale reus die het vergieten van bloed als zijn roeping ziet. Na een climax van geweld komen 'de jongen' en 'de rechter' tegenover elkaar te staan.

zoeken in:

5,0
Voor mij het beste werk in dit genre dat er ooit geschreven is. Een epische nachtmerrie.
De uitzinnige apocalyptische tocht die het hoofdpersonage maakt is tegelijk een van wonderbaarlijke schoonheid ( die landschappen ) en van gruwel, van realisme en van surrealisme. Een mythische western waar geweld en sadisme de bouwstenen van de wereld zijn.
Prachtig.

avatar van Abubakari
3,0
Bikkelhard verhaal over scalpenjagers die alles doen voor geld, 'let the blood run free' was ook wel een toepasselijke titel geweest. Mijn Cormac McCarthy probleem speelde weer eens op, ik ben meer van wat vaart in een verhaal en wat minder van het beschrijven en omschrijven. Moet je niet bij Cormac zijn.
Daarnaast soms weer wat onnavolgbaar, dat je denkt van 'hoe kan dat nou opeens'?
Had meer van dit boek met legendarische status gehoopt. Maar wel een mooi beeld van de bikkelharde tijden halverwege de negentiende eeuw.

...stilte...
Pas na zo'n tweehonderd bladzijden begon het boek een beetje dragelijk te worden voor me. De winter treedt in en alles is verloren. Tegelijkertijd de hoop dat er toch iets goeds schuilt in "de jongen".
Er staan prachtige beeldende zinnen in. "Zoals dingen die zo met betekenis geladen zijn dat hun vorm vervaagt"
Het is een geweldig boek. De reis door al die landschappen was fantastisch en ook slopend. Ik ben blij dat ik het uit heb. Ook het einde is zo ingewikkeld en gemystificeerd. Ongetwijfeld erg diepzinnig, maar het laat je in verwarring achter...
Butcher's Crossing van John Williams vind ik een sterkere roman. Het zelfde thema, maar dan wat rustiger gebracht allemaal.

...stilte...
Het is ook wel een typisch "mannenboek"... maar zijn nieuwste roman "The Passenger" heeft een vrouw als hoofdpersonage en zal verschijnen in 2018 volgens de laatste geruchten.

avatar van Jasper
3,5
Ik heb behoorlijk wat strijd geleverd met deze roman, die voor mij de eerste van McCarthy was. Ik las dat dit één van zijn beste was (en de verhalen van 'The Road' en 'No Country...' kende ik al van de film) dus heb me er daarom aan gewaagd.
Behoorlijk anders dan ik verwacht had - en dat zat 'm met name in het taalgebruik. Ik had wellicht iets meer a la Butcher's Crossing (John Williams) verwacht. McCarthy is een enorme stilist, beschrijft de natuur en deze periode uit de Amerikaanse geschiedenis op een haast apocalyptische, Bijbels manier. Het verhaal lijkt ondergeschikt, dat is vooral een reeks aan slachtingen, zuippartijen en ander barbaars vermaak. Waar ik benieuwd naar zou zijn, is in hoeverre alle beschreven slachtingen ook historisch correct zijn. Dat zou dit boek zeker geslaagder maken als historische roman.
Kortom: verwacht geen ontspannen western, maar een doorwrocht stuk literatuur, bloederig en akelig. Maar bij tijd en wijlen schitterend geschreven.

...stilte...
Jasper, ik denk dat All the Pretty Horses en The Crossing je beter zullen bevallen. Deze zijn wat rustiger van toon en meer overeenkomend met Butcher's Crossing naar mijn gevoel (op de slachtingen na dan).
Mijn persoonlijke favoriet van hem is Suttree. Een geweldige autobiografische roman.
...en The Road is als boek veel beter dan die film.

avatar van Vinejo
Jasper schreef:
Ik heb behoorlijk wat strijd geleverd met deze roman. McCarthy is een enorme stilist, beschrijft de natuur en deze periode uit de Amerikaanse geschiedenis op een haast apocalyptische, Bijbels manier. Het verhaal lijkt ondergeschikt, dat is vooral een reeks aan slachtingen, zuippartijen en ander barbaars vermaak.
Kortom: verwacht geen ontspannen western, maar een doorwrocht stuk literatuur, bloederig en akelig. Maar bij tijd en wijlen schitterend geschreven.


Hier dezelfde strijd gestreden. Een boek dat inspanning vraagt, het leest veel minder vlot dan ik had verwacht. Dit boek is ook enorm donker, het laat weinig hoop aangaande de menselijke natuur. En de beschrijvingen van landschappen, van paarden, van schaduwen van paarden, van bergketens, van silhouetten van bergketens, hoe meesterlijk ze ook zijn beschreven, ze komen op den duur wel je strot uit.
Een voorbeeld van deze literaire masturbatie:

"buiten lag de binnenplaats in de stromende regen die in vlagen omlaagranselde, en het licht van het vuur dat uit de deuropening viel wierp een bleke baan op die ondiepe zee waarlangs de paarden stonden als toeschouwers bij een gebeurtenis op straat. Zo nu en dan, als er iemand opstond en naar buiten liep, viel zijn schaduw tussen de dieren, die hun druipende hoofden hieven en bogen en soppend hun hoeven schraapten om dan weer roerloos te wachten in de regen."
" in het Westen stonden de wolkenbanken boven de bergen als de donkere schering van het firmament en de sterrenwolken van de Melkweg hingen de ruiters als een reusachtige aura boven het hoofd
."

Mooi geschreven hoor, maar uiteindelijk volkomen inhoudsloos.

Gelukkig zijn er ook een aantal sublieme passages die het lastige doorlezen dan weer de moeite waard maken, zoals bvb deze:

"De paarden traden traag de vreemde grond en onder hen draaide de ronde aarde en beschreef in stilte zijn cirkels in het grotere niets dat hen omvatte. In de neutrale strengheid van dat terrein verwierven alle verschijnselen een vreemde gelijkheid en niets, geen spin, geen steen, geen sprietje gras, kon voorrang laten gelden boven iets anders. Juist de duidelijkheid der dingen logenstrafte hun bekendheid, want het oogconstrueert het geheel uit een kenmerk of een onderdeel en hier was geen ding lichter of donkerder dan een ander, en in de optische democratie van dergelijke landschappen wordt elke voorkeur willekeurig, en blijken mens en steen op onvermoede wijze aan elkaar verwant."

Alleen al deze passage maakte voor mij het lezen van dit boek de moeite waard.

Wij stellen niet meer voor dan een steen in de woestijn.

avatar van misterfool
4,5
Een Hobsiaans parabel in een Darwiaanse wereld. Zie hier: de natuurtoestand! De oorlog van allen tegen allen. Bij gebrek aan morele orde staat de legitimiteit van geweld niet (of althans nauwelijks) ter kwestie. De grens tussen Texas en Mexico bevindt zich (begin 19de eeuw) in de bloedrode schemering van de natuurtoestand. De samenleving doet langzaam zijn intreden, de inheemse bevolking wordt verdreven en we volgen een groep scalpjagers die per inheems hoofd wordt betaald.

Wat volgt, is een waas aan verontrustend, amoreel geweld met groteske schoonheid. Het contrast met het lege, serene landschap kan ogenschijnlijk niet groter zijn De natuur kent echter eveneens eenzelfde onverschilligheid. Het is een gevoelloze rechter die bepaalt wat juist is, door al wat het niet is te doden. De belichaming van zulk (sociaal) Darwinisme vormt de leider van onze scalpjagers: Judge Holden. Wellicht is hij het meest wanstaltige personage binnen de literatuur. Hij is immers een reusachtige, pedofiele albino. Gewetenloos pervers en met een religieuze passie voor het onderscheidend vermogen van geweld (zwakkeren en sterkeren). Zijn kakelende lach en cynische dans onderstrepen dat elke pretentie van vooruitgang uiteindelijk op hem zal stuiten. Want -zoals hij in de laatste woorden van dit boek declameert- hij zal nooit sterven…….en met hem zal ook het zinloze geweld waarmee de mensheid zich bedient immer voortwoekeren.

Bepaald geen optimistisch verhaal met andere woorden! Het boek komt door het Bijbelse taalgebruik zelfs bijzonder hallucinant en ontregelend over. Blood Meridian is kortom indringende literatuur van grote klasse! Ik ben dan ook zeker benieuwd naar -doch ook enigszins bevreesd voor- de andere verhalen van Cormac McCartney.

3,5
Heel heftig verhaal. Zeer literair. Indrukwekkende landschappen wisselen af met beelden van hallucinante gruwel. Opvallend ook hoe McCarthy alle politieke correctheid negeerde en het geweld en de gruwel van alle partijen en personages onverbloemd tentoonstelt, zowel van de Native Americans als van de cowboys, scalpenjagers, het Amerikaanse leger, de buffeljagers... Een ontnuchterend beeld van een periode waarin Amerika doortrokken was van geweld waar nauwelijks een rem op stond door kerk, staat of cultuur...

Gast
geplaatst: vandaag om 12:38 uur

geplaatst: vandaag om 12:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.