Blood Meridian - Cormac McCarthy (1985)
Alternatieve titels: Meridiaan van Bloed | Blood Meridian or The Evening Redness in the West
mijn stem
33 stemmen
Engels
Sociaal
337 pagina's
Eerste druk: Random House,
New York (Verenigde Staten)
De hoofdpersoon, aangeduid als 'de jongen', sluit zich aan bij een bende indianenmoordenaars. Inspirator van deze scalpjagers, 'de rechter', is een demonische kale reus die het vergieten van bloed als zijn roeping ziet. Na een climax van geweld komen 'de jongen' en 'de rechter' tegenover elkaar te staan.
4
geplaatst: 8 augustus 2021, 19:01 uur
Een Hobsiaans parabel in een Darwiaanse wereld. Zie hier: de natuurtoestand! De oorlog van allen tegen allen. Bij gebrek aan morele orde staat de legitimiteit van geweld niet (of althans nauwelijks) ter kwestie. De grens tussen Texas en Mexico bevindt zich (begin 19de eeuw) in de bloedrode schemering van de natuurtoestand. De samenleving doet langzaam zijn intreden, de inheemse bevolking wordt verdreven en we volgen een groep scalpjagers die per inheems hoofd wordt betaald.
Wat volgt, is een waas aan verontrustend, amoreel geweld met groteske schoonheid. Het contrast met het lege, serene landschap kan ogenschijnlijk niet groter zijn De natuur kent echter eveneens eenzelfde onverschilligheid. Het is een gevoelloze rechter die bepaalt wat juist is, door al wat het niet is te doden. De belichaming van zulk (sociaal) Darwinisme vormt de leider van onze scalpjagers: Judge Holden. Wellicht is hij het meest wanstaltige personage binnen de literatuur. Hij is immers een reusachtige, pedofiele albino. Gewetenloos pervers en met een religieuze passie voor het onderscheidend vermogen van geweld (zwakkeren en sterkeren). Zijn kakelende lach en cynische dans onderstrepen dat elke pretentie van vooruitgang uiteindelijk op hem zal stuiten. Want -zoals hij in de laatste woorden van dit boek declameert- hij zal nooit sterven…….en met hem zal ook het zinloze geweld waarmee de mensheid zich bedient immer voortwoekeren.
Bepaald geen optimistisch verhaal met andere woorden! Het boek komt door het Bijbelse taalgebruik zelfs bijzonder hallucinant en ontregelend over. Blood Meridian is kortom indringende literatuur van grote klasse! Ik ben dan ook zeker benieuwd naar -doch ook enigszins bevreesd voor- de andere verhalen van Cormac McCartney.
Wat volgt, is een waas aan verontrustend, amoreel geweld met groteske schoonheid. Het contrast met het lege, serene landschap kan ogenschijnlijk niet groter zijn De natuur kent echter eveneens eenzelfde onverschilligheid. Het is een gevoelloze rechter die bepaalt wat juist is, door al wat het niet is te doden. De belichaming van zulk (sociaal) Darwinisme vormt de leider van onze scalpjagers: Judge Holden. Wellicht is hij het meest wanstaltige personage binnen de literatuur. Hij is immers een reusachtige, pedofiele albino. Gewetenloos pervers en met een religieuze passie voor het onderscheidend vermogen van geweld (zwakkeren en sterkeren). Zijn kakelende lach en cynische dans onderstrepen dat elke pretentie van vooruitgang uiteindelijk op hem zal stuiten. Want -zoals hij in de laatste woorden van dit boek declameert- hij zal nooit sterven…….en met hem zal ook het zinloze geweld waarmee de mensheid zich bedient immer voortwoekeren.
Bepaald geen optimistisch verhaal met andere woorden! Het boek komt door het Bijbelse taalgebruik zelfs bijzonder hallucinant en ontregelend over. Blood Meridian is kortom indringende literatuur van grote klasse! Ik ben dan ook zeker benieuwd naar -doch ook enigszins bevreesd voor- de andere verhalen van Cormac McCartney.
* denotes required fields.
* denotes required fields.