Nothing to Be Frightened Of - Julian Barnes (2008)
Alternatieve titel: Niets te Vrezen
mijn stem
4 stemmen
Engels
Ideeënliteratuur
255 pagina's
Eerste druk: Jonathan Cape,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
'Niets te vrezen' van Julian Barnes is onder meer een familiegeschiedenis, een ideeënwisseling met zijn broer – die een vooraanstaand filosoof is –, een overdenking van de dood, een viering van de kunst, een discussie over God en een eerbetoon aan de Franse schrijver Jules Renard. Hoewel hij bezweert dat dit geen autobiografie is, leest 'Niets te vrezen' als de intellectuele blauwdruk van een briljante geest, een tocht langs de inspiratiebronnen van Barnes' oeuvre.
0
geplaatst: 5 mei 2009, 17:04 uur
Een (sort of) filosofisch essay van 250 pagina's over dood, God, geheugen, familie, literatuur en alle dwarsverbanden die je tussen de onderwerpen kunt bedenken. Boeiend? Zekers!
Het boeiende zit hem misschien wel meer in het autobiografische gehalte van het boek dan in het filosofische. Barnes laat zich hier kennen als een twijfelend mens die leeft met een constante doodsangst. Hij beschrijft, empatisch maar eerlijk, de dood van zijn ouders en de dood van heeeel veel schrijvers, voornamelijk Franse. Dat laatste levert de anekdotes op die het boek nog enigszins luchtig houden.
Jammer dat Barnes een open kans laat liggen (een frisse duik in het Boeddistisch gedachtegoed, dat hij terzijde wel aanstipt) maar verder is het alleen maar genieten van dit boek. Waarvan de voornaamste kwaliteiten, zoals eigenlijk bij alle boeken van Barnes, de combinatie van humor, eruditie en groot schrijftalent is. Geschikt voor iedereen die niet bang is voor een flinke (maar niet al te zware) verhandeling over wezenlijk menselijke zaken.
Enne, die titel is veel slimmer dan je op het eerste gezicht zou denken.
Het boeiende zit hem misschien wel meer in het autobiografische gehalte van het boek dan in het filosofische. Barnes laat zich hier kennen als een twijfelend mens die leeft met een constante doodsangst. Hij beschrijft, empatisch maar eerlijk, de dood van zijn ouders en de dood van heeeel veel schrijvers, voornamelijk Franse. Dat laatste levert de anekdotes op die het boek nog enigszins luchtig houden.
Jammer dat Barnes een open kans laat liggen (een frisse duik in het Boeddistisch gedachtegoed, dat hij terzijde wel aanstipt) maar verder is het alleen maar genieten van dit boek. Waarvan de voornaamste kwaliteiten, zoals eigenlijk bij alle boeken van Barnes, de combinatie van humor, eruditie en groot schrijftalent is. Geschikt voor iedereen die niet bang is voor een flinke (maar niet al te zware) verhandeling over wezenlijk menselijke zaken.
Enne, die titel is veel slimmer dan je op het eerste gezicht zou denken.
0
geplaatst: 6 juni 2012, 16:50 uur
Verschrikkelijk rommelig bij elkaar geflanste anekdotes, herinneringen, bedenkingen, citaten... "Humor, eruditie en groot schrijftalent" maken die rommel voor mij nog niet goed. Een literaire rommelbak is volgens mij nog geen literatuur...
* denotes required fields.
* denotes required fields.