JPod - Douglas Coupland (2006)
mijn stem
26 stemmen
Engels
Sociaal
448 pagina's
Eerste druk: Bloomsbury,
New York (Verenigde Staten)
Het verhaalt speelt zich af in het begin van de 21ste eeuw. Een aantal computerprogrammeurs, wiens achternaam allen begint met een 'J', leven en werken samen in een ontwikkel 'pod'. Het verhaal wordt gepresenteerd in de vorm van een dagboek. JPod kan gezien worden als de officieuze opvolger van Microserfs, maar dan geplaatst in de huidige maatschappij.
0
geplaatst: 4 maart 2008, 21:14 uur
"Het is alsof Coupland bedoelt: nu is alles al eens gezegd. Alsof het einde van de literatuur is aangebroken, of ten minste van Couplands literatuur.", staat er op de achterflap van de Nederlandse vertaling.
Ik dacht voordat ik begon te lezen dat dit geen al te goede slogan is om voor een boek reclame te maken. Maar spijtig genoeg was het precies raak.
Enerszijds impliceert het wel dat Coupland fans weeral eens mogen zwelgen in zijn heerlijk universum met mensen die we allemaal wel zouden willen zijn. Ja, een geek of nerd genoemd worden is zelden zo cool als in een Coupland roman.
Maar wacht even, was een van de kenmerken van Coupland niet ook dat hij, hoe cool de karakters ook zijn , ze toch steeds een zweem van melancholgie meegaf en ze op hun wanhopige en klungelige manier laat zoeken naar de betekenis van het leven of ten minste wat zin daarin?
Jpod laat zich alvast daarop niet betrappen, sterker nog, twee-dimensionaler dan een karakter dat tussen twee pagina's platgedrukt wordt kunnen Ethan, Greg, Kaitlin en consoorten moeilijk zijn. Ergens moet Coupland met zijn 2.0 aanpak gedacht hebben: "Vanaf nu schrijf ik auto-gegenereerde karakters die in een gerecycleerd verhaal mogen opdraven.". 2.0 opdracht geslaagd. Dat hij daardoor de door mij altijd al zielig gevonden truuk moet gebruiken zichzelf als karakter op te voeren in de roman onderstreept dit nog maar eens.
Waarom toch nog 3,5 sterren? Liever een slap afkooksel echte gemalen koffiebonen dat toch een zweempje heimwee doet opwekken naar de koffie die ooit zo lekker smaakte dan Chicorei namaak. Ook de gimmicks die in het boek verwerkt zijn zijn gelukkig verfrissend origineel en onderhoudend, maar 50 pagina's vol met cijfers? Wat zegt het milieu daarvan?
Ik dacht voordat ik begon te lezen dat dit geen al te goede slogan is om voor een boek reclame te maken. Maar spijtig genoeg was het precies raak.
Enerszijds impliceert het wel dat Coupland fans weeral eens mogen zwelgen in zijn heerlijk universum met mensen die we allemaal wel zouden willen zijn. Ja, een geek of nerd genoemd worden is zelden zo cool als in een Coupland roman.
Maar wacht even, was een van de kenmerken van Coupland niet ook dat hij, hoe cool de karakters ook zijn , ze toch steeds een zweem van melancholgie meegaf en ze op hun wanhopige en klungelige manier laat zoeken naar de betekenis van het leven of ten minste wat zin daarin?
Jpod laat zich alvast daarop niet betrappen, sterker nog, twee-dimensionaler dan een karakter dat tussen twee pagina's platgedrukt wordt kunnen Ethan, Greg, Kaitlin en consoorten moeilijk zijn. Ergens moet Coupland met zijn 2.0 aanpak gedacht hebben: "Vanaf nu schrijf ik auto-gegenereerde karakters die in een gerecycleerd verhaal mogen opdraven.". 2.0 opdracht geslaagd. Dat hij daardoor de door mij altijd al zielig gevonden truuk moet gebruiken zichzelf als karakter op te voeren in de roman onderstreept dit nog maar eens.
Waarom toch nog 3,5 sterren? Liever een slap afkooksel echte gemalen koffiebonen dat toch een zweempje heimwee doet opwekken naar de koffie die ooit zo lekker smaakte dan Chicorei namaak. Ook de gimmicks die in het boek verwerkt zijn zijn gelukkig verfrissend origineel en onderhoudend, maar 50 pagina's vol met cijfers? Wat zegt het milieu daarvan?
1
geplaatst: 3 juli 2020, 16:55 uur
"Iedereen, dit is mijn moeder, freedom" Zonder te vragen wisten we allemaal dat het freedom zonder hoofdletter was.
Voordat ik aan dit boek begon wist ik al dat het zou gaan over een zooitje ongeregeld, Couplands handelsmerk. Een hippiecultuur gemixt met veel nerdiness.
Zoals hierboven aangegeven zitten er veel trucjes, gimmicks in het boek. Zeker 50 bladzijden worden opgeofferd aan het getal Pi. Maar ook zeker zoveel bladzijden met vetgedrukte teksten/reclame.
Zo vlieg je wel door het boek heen.
Ook terugkomend sinds Generatie X, is een bepaald gezelschap dat elkaar vermaakt door uitdagingen voor elkaar te bedenken. Coupland creëert wederom een soort zachtaardige wereld, waar grappige sarcasme/doelloosheid overheerst.
De humor en trucjes zijn goed. Over de hele linie een leuk boek, maar niet zo sterk als Gen X.
Voordat ik aan dit boek begon wist ik al dat het zou gaan over een zooitje ongeregeld, Couplands handelsmerk. Een hippiecultuur gemixt met veel nerdiness.
Zoals hierboven aangegeven zitten er veel trucjes, gimmicks in het boek. Zeker 50 bladzijden worden opgeofferd aan het getal Pi. Maar ook zeker zoveel bladzijden met vetgedrukte teksten/reclame.
Zo vlieg je wel door het boek heen.
Ook terugkomend sinds Generatie X, is een bepaald gezelschap dat elkaar vermaakt door uitdagingen voor elkaar te bedenken. Coupland creëert wederom een soort zachtaardige wereld, waar grappige sarcasme/doelloosheid overheerst.
De humor en trucjes zijn goed. Over de hele linie een leuk boek, maar niet zo sterk als Gen X.
* denotes required fields.
* denotes required fields.