Harry Potter and the Chamber of Secrets - J.K. Rowling (1998)

je kan het ook zo interpreteren. Maar aangezien Marten Villijn bijna " menselijk " was zou ik toch zeggen dat hij tegen hem gevochten.
alhoewel hij eigenlijk tegen de basilisk vecht en een tand in een boek steekt. een echt duel kun je dat niet noemen

vind het een mooi boek, maar zeker niet het beste, ik vond dat het allemaal veel te snel ging, moest Rowling het boek even dik gemaakt hebben als de vuurbeker zou ik het boek zeker hoger waarderen.

(Zie mijnbericht bij de steen der wijzen).

Zelde tendens: ik weet nog dat ik als 10/11 jarig knul deze boek op een klein weekendje uitgelezen heb (dag in, dag uit). Ik was toen net op logé bij mijn tante (en het was net goed weer en het zwembad stond).

Na enkele keren te lezen vindt ik deze toch minder dan de eerste. Een klein stapje achterwaars.

Het is best een goed boek, en er zit spanning in, maar ik vind deel een toch beter. Nouja, elke serie heeft zo zijn mindere 'episodes' dus dan moet HP er toch ook een hebben. Ik moet ze dringend alle 7 nog eens gaan lezen aangezien Eclips(vervolg op Twilight) pas in september uitkomt.)

Wat is je waardering dan Dan?

Oeps, had niet door dat ik niet gestemd had...

Goed boek, film is beter

Deel 2 is ook spannend, deel 1 biedt net wat meer maar ik weet nog dat ik me hier erg mee vermaakt heb, ik zat helemaal in het boek weg te dromen als ik het aan het lezen was, gewoon jeugdsentiment .

4,5*

Leuk boek, maar naar mijn bescheiden mening absoluut niet geweldig. Het is allemaal nogal overdreven vrolijk en kinderachtig. Dit blijkt alleen al uit het feit dat in héél de roman geen enkel personage komt te overlijden. Tijdelijke verstening is voor de meeste kinderen namelijk al meer dan akelig genoeg...

De verhaallijn zit daarentegen uitstekend in elkaar en na afloop zul je steeds weer merken dat haast alles een achterliggende bedoeling heeft. Denk maar aan Hagrid's voorliefde voor monsterlijke wezens en de sorteerhoed die twijfelt of hij Harry bij Zwadderich of Griffoendor moet indelen.

Ondanks mijn milde scepticisme omtrent dit tweede boek ben ik dus toch van plan om de reeks volledig uit te lezen...

@GeGo

het is een kinderboek, dus je kunt niet altijd verwachten dat er iemand sterft...

Nee dat is 't 'm net. Maar vanuit mijn beleving als volwassene ervaar ik dan wel enkele tekorten. Alles hoeft nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn te wezen. En altijd een zeemzoet happy-ending is voor mij ook absoluut geen vereiste! Voor de meeste kinderen ligt dat zeer waarschijnlijk anders...

Geweldig boek om te lezen! Vanaf het moment in de kamer stond mijn hart stil. Ik snap eerlijk gezegd niet waarom deze boekenserie lager staat dan Twilight....

De boeken van Rowling zijn allemaal goed, van de films kan ik dit helaas niet zeggen. Maar zowel de film als boek 2 zijn zeer geslaagd!

jammer dat deel 1 en 2 de laagste score van alle potter boeken heeft, ik vind die juist het leukst!

dat geld trouwens ook bij de films, deel 1 en 2 zijn het leukst

De tweede Harry Potter is al duidelijk wat minder onschuldig, grimmiger. Er gebeuren meer duistere dingen in, en wat complexere thema's als racisme worden aangesneden. Waar deel 1 zo'n beetje de ultieme jongensdroom uitbeeldde met zo goed als alles waar je als jongen maar soms ook op latere leeftijd van droomt (kunnen vliegen, populair en beroemd zijn, veel geld hebben, kunnen toveren, uitblinken in sport) gaat het Harry en zijn vrienden in deel 2 allemaal al een stuk minder vlekkeloos af.

Toch viel het boek me wat tegen. Nog altijd zeer vermakelijk, maar deel 1 en 4 (de enige twee die ik heb gelezen tot nu toe) bevielen me duidelijk beter. In dit tweede deel is het verhaal misschien al iets minder voorspelbaar, maar het leuke inleidende stukje is een stuk minder lang en leuk, en de nieuwe leraar is wel heel overdreven en clichématig. Rowling weet maar geen maat te houden.

Bovendien ging het me in dit boek echt opvallen hoe ontzettend vaak Rowling dezelfde woorden gebruikt door het boek heen.
Ook vond ik het plot wat minder solide uitgewerkt. Zo is het wel raar hoe Harry en zijn vrienden al die moeite doen om dat boek met het recept voor een toverdrankje en de ingrediënten hiervoor te pakken te krijgen. In elk geval dat eerste had simpel opgelost kunnen worden door de onzichtbaarheidsmantel te gebruiken die Harry in het eerste schooljaar had.
Ook is het wel extreem ongeloofwaardig dat niemand het in al die maanden dat Hermione versteend was het briefje in haar hand is opgevallen. En vervolgens lost Harry wel heel erg in recordtempo alle raadselen op. Daar bovenop is vooral Harry wel extreem vaak op de juiste plaats op het juiste moment. Al kun je daar misschien nog dingen in zien als voorbestemming en aansturing door hogere machten.

Iets anders wat me ook nog erg opviel is dat het boek wat meer van de hak op de tak lijkt. Losse fragmenten lijken soms wel aan elkaar geplakt zonder goede overgang. Misschien om ruimte over te laten voor de vele gebeurtenissen en wendingen, want er gebeurt heel wat in en rondom Harry's tweede schooljaar op Hogwarts.

Harry Potter and the Chamber of Secrets is weer een leuk boekje geworden en mijn enthousiasme over de boeken en films is nog altijd niet getemperd, maar ik begrijp heel goed dat nog vrij veel mensen dit een van de mindere boeken uit de serie noemen.

Het tweede deel van de reeks maar toch wat minder dan 'The Philosopher's Stone'. Dit deel is wat duisterder dan deel een maar toch nog een écht jeugdboek. Zoals al boven mij is aangegeven vind ik het ook tegenvallend dat de slachtoffers van Voldemort in dit boek alleen worden versteend en niet worden vermoord . Dit is denk ik om het jeugdige publiek niet af te schrikken, maar het had van mij wat duisterder en 'drijgender' gemogen. Maar het boek is niet slecht en er is wat meer spanning dan deel een. Een leuk opstapje naar het derde deel dat wel echt lekker duister is.

Mooi vervolg, spannend! Inderdaad veel duisterder. Geheime dingen die gebeuren en vooral veel spannend opzoekingswerk.

Het valt me wel op: hoe ouder Harry wordt, hoe minder de boeken. Die nieuwsgierigheid vind ik eerder passen als hij in het 1ste of 2de middelbaar zit, zoals hier.

Ik ben bezig de Harry Potter reeks in het Engels te lezen en dit is het tweede boek wat ik in het Engels heb gelezen, ik moet toegeven dat ik de Engelse versie een stuk fijner vind om te lezen dan de Nederlandse vertaling, uitdrukkingen, grappen ect. komen in het Engels een stuk beter uit de verf dan in het Nederlands, en de orginele namen vind ik ook prettiger.

Dan nu over het boek, zoals hierboven al vaak word aangegeven is dit deel nog erg onschuldig, ik vond de zoektocht naar de geheime kamer wel erg spannend, en je ziet hier en daar al veel aanwijzingen naar dingen die in de latere boeken gaan gebeuren, al met al vond ik het een leuk boek, maar de latere delen vind ik toch een stuk beter.

Bete als de eerste, en de eerste vond ik al een erg leuk boek. Heerlijke Fantasy.

Het vervolg van het magische eerste deel.

Harry Potter blijft gewoon mooi en dit tweede deel bewijst weeral eens dat J.K. Rowling een erg goede schrijfster is.
Maar toch vind ik een aantal puntjes jammer, zoals dat dit boek opzich niet zo'n een hele vernieuwing is tegenover deel 1. Er zijn maar een aantal nieuwe dingetjes maar toch leek het iets te hard op deel 1. Maar het einde van dit boek is dan wel weer zeer goed, spannend maar toch vrij voorspelbaar.
Jammer.

Maar toch zeker een 3,5* waard.

Vond dit wel het minste potter boek. 4 sterren.

Dit vond ik een van de betere harry potter boeken, echt spannend en vol verrassingen.
Zeker een aanrader en een goed vervolg op de steen der wijzen.

Het tweede Harry Potter boek is iets minder vrolijk en wat duisterder, maar helaas niet beter dan het eerste deel. Ondanks dat Rowling probeert een iets grimmiger sfeertje te creëren, is de plot veel te lineair, de personages blijven zwart-wit en oppervlakkig en haar schrijfstijl bevalt me ook niet echt.

Het is ten opzichte van het eerste boek ook veelal een herhaling van zetten, waardoor je de verhaallijn eigenlijk wel uit kunt tekenen. Natuurlijk brengt dit een bepaalde mate van herkenbaarheid mee, maar als dit nog vijf boeken zo doorgaat is het gewoon teveel formulewerk en dat vind ik storend. Hopelijk brengt Rowling daar verandering in, want de serie heeft absoluut het potentieel om te blijven boeien, maar vooralsnog komt dat er niet echt uit.
Met Rowlings fantasie is niets mis, maar ze weet het niet echt treffend op papier te zetten. Haar stopwoordje ('pale') lijkt ze niet los te kunnen laten (op de tweede pagina valt het woord voor het eerst) en ze heeft een nieuwe tic: veel personages krijgen nu opeens allerlei kleuren als er iets voorvalt. Ik zie het nut er niet van in en omdat het verhaal me nooit echt helemaal wist te boeien, worden dit soort puntjes nogal ergerlijk.

Deel twee start opnieuw bij de Dursleys, maar dat gedeelte was ik al gauw zat; ook dat is gewoon een herhaling van het eerste deel, waarin al te vaak duidelijk werd gemaakt hoe impopulair Harry bij die mensen was. Gelukkig waren de Weasleys daar om Harry op te pikken. Met een aantal creatieve vondsten eindigen Ron en Harry toch nog op het inmiddels vertrouwde Hogwarts.
Vanaf daar gaat het eigenlijk hetzelfde als in deel één: er gebeuren vreemde dingen en uiteraard raakt Harry met zijn vriendjes daar weer bij betrokken. Rowling hanteert weer een sneltreinvaart, maar hierdoor blijven de personages maar tweedimensionaal. Zelfs een uitgelezen kans om van een bad-guy nog wat te maken, laat Rowling liggen. Wanneer Harry en Ron Malfoy gaan ondervragen, gunt Rowling zichzelf alle tijd om eens in het hoofd van Malfoy te kijken en zijn gedrag te verklaren. Is-ie bijvoorbeeld bang voor zijn vader, onzeker of maakt-ie zich zorgen om andere dingen? Maar nee hoor, niets van dit alles en Malfoy blijft hierdoor een tenenkrommend slecht personage.

Ook de nieuwe leraar Gilderoy Lockhart slaat als een tang op een varken. Zijn narcistische gedrag was zo gigantisch over de top dat ik de passages met hem het liefst zou overslaan, maar hij duikt jammer genoeg veel te vaak op.
Dumbledore, Hagrid en Snape vind ik de drie leukere en vooral betere personages. Die mogen van mij gerust vaker terugkomen. Ook van Voldemort zie ik graag wat meer. Rowling laat wat meer over hem los in dit boek gelukkig en dat gaat best aardig.
Ondertussen raast Rowling in sneltreinvaart door naar een climax. De weg naar het einde komt met een stortvloed aan toevalligheden tot stand, maar wordt op zich nog best aardig aan elkaar geschreven (de anagram was leuk gevonden), wat me dan wel weer verbaasde. Ook dit keer vind ik het uiteindelijk gevecht wel weer een kleine tegenvaller, al was het wel spannender dan in het eerste deel. Rondom Voldemort weet ze mij interesse dus wel te wekken.

Ook het tweede Harry Potter deel is niet bepaald overtuigend en minder dan deel één. Het is vooral meer van hetzelfde, wat de serie wel herkenbaar maakt, maar vooral heel voorspelbaar. Rowling heeft opnieuw een aantal leuke vondsten, maar het talent om dat ook echt leuk te vertellen ontbreekt een beetje. In deel drie hoop ik dat ze eindelijk eens wat tijd neemt om een aantal personages neer te zetten, maar gezien de dikte van het boek (of beter: het gebrek daaraan), kan ik die verwachting misschien maar beter bijstellen. Vanaf deel vier worden de boeken wat dikker zie ik en ik hoop maar dat Rowling haarzelf gaat verbeteren, want op meer dan zeshonderd pagina's meer van hetzelfde zit ik niet echt te wachten. De plot van deel drie klinkt wel weer serieuzer dan het tweede deel, dus ik ga er binnenkort zeker aan beginnen. Harry Potter and the Chamber of Secrets krijgt tot slot van mij nog een heel nipte voldoende.

* * ½

Ook mijn tweede Potter is goed bevallen, al is de verhaallijn inderdaad een exacte kopie van de eerste (zie het commentaar van mijn bovenbuurman). Maar verder was het weer een goed geschreven vrolijke boel, met een paar leuke vondsen en een paar leuke nieuwe karakters, van wie vooral Dobby en Moaning Myrtle me zijn bevallen.

Ik vermoed trouwens dat de grote aantrekkingskracht van Potter minder zit in de kwaliteit van het werk, dan in de alomaanwezige nostalgie. Hoewel het boek zich afspeelt in het hier en nu zien we geen computers, mobieltjes of ander modern spul. Meubels zijn van natuurlijk materiaal, elektriciteit is nauwelijks aanwezig. Het eten is op en top Engels, geen curry of ander exotisch spul. Je zou kunnen zeggen dat alleen al het lezen van zo'n knus kinderboek een vorm van nostalgie is. In een tijd van globalisering en steeds snellere veranderingen, was Potter waarschijnlijk het juiste boek op het juiste moment. En toen de hype eenmaal de hype was...

Zo, nu eerst weer wat ernstiger literatuur tussendoor, dan op naar deel drie.

Wederom een prachtig boek. Dobby is leuk.

JK Rowling is de interessantste schrijver van de laatste pakweg 50 jaar.
Ze is zeer maatschappij-kritisch en ze kaart dingen aan als racisme (Modderbloedjes), de
grote verschillen tussen arm en rijk (Familie Wezel en Familie Malfidus) en onderdrukking
(Huiselfen), dit alles gegoten in een fantasierijke wereld.
Voor kinderen nog wel!

Wat dat betreft vind ik de boekenserie van Stephanie Meyer (Twilight) erg zwak.
Daar zit geen puntje van kritiek in.

Een Boa Constrictor op anabolen die door de afvoerpijpen van Kasteel Zweinstein heenglijdt en
sist dat hij je wil openrijten een leraar in de zwarte magie met dezelfde sterallures als Gerard
Joling, een spin die is opgevoed door een reus, een reus die van school is afgetrapt en nu
in een boswachtershuisje achter diezelfde school woont, een suicidaal meisje dat in een
toilet woont, een dagboek dat echt leeft, een spook dat zijn 611e verjaardagsfeestje viert en
tenslotte een halvegare tuinkabouter die ontsnapt is door het krijgen van een sok...

Het moet niet gekker worden, toch knap dat Rowling van deze onzin nog wat heeft weten te
maken

Hetzelfde tovertrucje waarmee het eerste deel zo populair bleek te zijn wordt netjes terug toegepast in het tweede deel van de franchise. De Geheime Kamer - of The Chamber Of Secrets - lijkt qua opzet en structuur sterk op zijn voorganger. Toch vind ik dit deel sterker. De schrijfstijl van Rowling is beter, wat kleurrijker in verwoordingen en gedetailleerder. Het boek is zonder twijfel ook wat spannender maar verliest het doelpubliek - de jeugd - niet uit het oog. Hoofdstuk met het dagboek vond ik heel goed. 4*

Harry Potter en de Geheime Kamer is gewoon weer hartstikke leuk. Ja, ik moet gewoon toegeven: deze tovenaarswereld trekt aan me. Ook op dit tweede deel uit de reeks heb ik wat aan te merken, maar zo tijdens alle corona-ellende is het lezen van deze boeken toch een heerlijke vorm van escapisme. Het is pas een week geleden dat ik deze uitluisterde, maar ik heb nu alweer zin in het derde deel.

Ik luisterde wederom de Engelse versie, voorgelezen door Stephen Fry en ik heb het gevoel dat dat het plezier wel degelijk verhoogt ten opzichte van het lezen van de boeken. Nieuwigheidje is dat er zelfs allerlei effecten aan de stem van Stephen Fry toegevoegd worden. Vrij hilarisch af en toe, maar het werkt wel.

Lees verder