J. Kessels: The Novel - P.F. Thomése (2009)

Hilarisch boek voor muziekliefhebbers, Brabanders (of andere mensen die zich verwant voelen met zuidelijke humor), road novel diggers. Heel strak opgeschreven met mooie observaties en mijmeringen over de jeugd, hoe het leven had kúnnen lopen en de realiteit. De niets ontziende gevolgen van een leven in een patatzaak.

P.F. Thomese is een aparte schrijver. In het boek steekt hij een dikke middelvinger op naar het literaire establishment door zijn schitterende taalgebruik in te zetten om de meest platte situaties voort te brengen. Maar zijn bloemrijke zinnen over druipende negerlullen, vrouwelijke rondingen en hoeren spreken mij niet aan. Het boek wist mij nergens ook maar enigszins te raken. Het is niet eens zo slecht in elkaar gezet hoor. Zeker in de laatste passages wordt weer duidelijk dat Thomese een schrijver van formaat is. Maar laat hem nou eens een vorm kiezen die niet zo plat en ranzig is. Hij kan het wel, getuige zijn Het Zesde Bedrijf.

Te nerveus geschreven, te 'hilarisch', te weinig verhaal, echt niets voor mij en na 100 blz voorgoed weggelegd.....

Hier kan ik toch heel weinig mee. Het kan best zijn dat Thomèse hiermee het gewone literaire taalgebruik wil bespotten, en dat hij de meest banale situaties wil koppelen aan iets wat hij zelf als heel hoog beschouwt, maar helaas: mij bekoort het geen moment. Het is niet alleen niet goed, maar ook niet grappig, vlot, beklijvend, intrigerend - het is eigenlijk helemaal niets. 2*

Mijn mening sluit naadloos aan op die van Thomzi.

Kan ik me helemaal in vinden, bij mij was het alleen na een bladzijde of 50 al Schluss.

Apart boekje. Het idee dat de verteller/auteur op reis gaat met zijn favoriete personage vind ik wel grappig, en dat leidt tot speelse literatuur ("'P.F. Thomése,' zei ik. 'Ich bin der Autor dieser Scheisse,' wilde ik er kordaat aan toevoegen, maar ik had niet het idee dat zij in literatuur geïnteresseerd was."). Het probleem is echter de grote nadruk die steeds weer wordt gelegd op B.B. en het snackbarverleden. In het begin heeft dat nog wel iets hilarisch, maar gaandeweg wordt het steeds hinderlijker en gaat ook de 'hilarische schrijfstijl' een beetje irriteren.
Het einde is wel weer mooi, vooral omdat de verlepte B.B. nu wel interesse in Thomése heeft, en de mooie dochter vooral interesse heeft in J. Kessels.
Ik beschouw dit boek vooral als een leuk experimentje, dat ook de auteur wel aardig wat plezier verschaft zal hebben. Het moet heerlijk zijn om de absurde ontwikkelingen te verzinnen, en af en toe even als 'schrijver' een opmerking over de personages te maken ("Dat was mijn tekst, wat moest zij er ineens mee?").
Misschien had het boek wat korter moeten zijn: honderd pagina's van dit soort geintjes is eigenlijk wel genoeg, de serieuze ondertoon van de onbereikbaarheid die aan het verleden kleeft ten spijt.

Ik vond dit boek best amusant leesvoer, maar anderzijds toch geen geslaagde roman. De humor is vaak niet scherp genoeg (maar eerder übermelig en voorspelbaar) om van een geslaagde parodie op een 'hardboiled novel' te kunnen spreken. Een langere recensie:
Recensie - J. Kessels: The Novel - P.F. Thomése | Recensies…: Kunst en cultuur - recensies.infonu.nl

Ik ben op zijn tijd wel een liefhebber van dit soort plat, ruig & goor, heb me dan ook prima vermaakt met dit boek.
Heb het vervolg ook gelezen, maar dat bleek toch wat teveel van het goede/meer van hetzelfde.

Precies dit vind ik van dit boek.

Nou, reuzeleuk hoor.

J. Kessels (2015) - IMDb - m.imdb.com

Dit boek komt op mij over als een Nederlands amalgaam tussen Charles Bukowski zijn boeken en Hunter S. Thompson's "Angst en walging in Las Vegas". De film J.Kessels was cinematografisch gezien volwassen maar het verhaal zelf is behoorlijk anemisch. Een lijk in een kofferbak a la Quentin Tarantino..en zelfs die haalde de mosterd bij vele pulp novelles uit de jaren 50/60. Ik heb Frank Lammers wel grappiger gezien, maar toch is de rol op zijn lijf geschreven - het zit hem dus in de tekst die hem toebedeeld wordt die maar niet grappig wil worden. Ik kan niet wennen aan het schrijven van de heer Thomese, terwijl bijna alle boeken van hem op het schizofrene af onderling verschillen. "De Onderwaterzwemmer" is namelijk totaal niet te vergelijken met dit soort flauweful, maar ook dit boek kan in niet velen om de een of andere reden. Deed me teveel denken aan "De Aanslag" denk ik.
Volgens mij is P.F. Thomese iemand die heel subliem jat van andere schrijvers om zijn boeken te kunnen schrijven. Over het algemeen genomen is-ie weinig origineel. Wordt ook vaak, naar eigen zeggen, vaak aangezien voor Simon Garfunkel.....nou, ik zou eerder zeggen: Henk Spaan. Vermoeiend en overgewaardeerd. Als je daar aan voorbij wilt gaan dan valt er nog wel het een en ander te vinden, maar het is waarlijk geen aanrader. Deed me zelfs denken aan hoe "supergrappig" Bill Bryson ooit probeerde te schrijven - dat had ie snel afgeleerd. Amerikaanse humor kan je niet vertalen naar het Nederlands en vice versa. "De Vierde Man" van Reve staat vol gortdroge humor die zelfs Spielberg niet zou kunnen verfilmen, omdat de komedie in het woord zelf ligt, en dat is niet makkelijk te verfilmen. In het geval van Thomese is dat zowel het boek als de film mij niet echt konden boeien. Te gemaakt absurdistisch. Daarbij heb ik een hekel aan Nederlanders die zoveel mogelijk uitdrukkingen naar het Amerikaans-engels vertalen en hierbij niet schromen film-quotes te verkrachten tot het god een gruwel is. Dit had moeten zijn een Alex van Warmerdam Road Movie maar...toch totaal mislukt. Akkerdjie

Terwijl P.F. Thomese zelf verwijst naar Proust (http://www.vu.nl/nl/nieuws-agenda/public-science/vrije-schrijver/eerdere-vrije-schrijvers/p-f-thomese/geengageerde-literatuurtips/index.aspx)
om niet te vervallen in de valkuilen van schrijvers.

Zit je nou een filmrecensie of een boekrecensie te schrijven? Dat je die film niet leuk vond kan Thomese ook niets aan doen denk ik.