De Bondreeks, ik draag ze nog geen warm hart toe. In een ver verleden de volledige reeks aangeschaft en sinds een dikke 2 jaar bezig met mondjesmaat de boeken in de juiste volgorde te lezen. Dat heeft dus voor een aantal wisselende ervaringen gezorgd en ik heb een tijd tegenover deze From Russia with Love aangehinkt omdat het het dikste Bond boek tot nu toe was en ik de indruk had dat ik iets meer kon met de compactere Fleming. De verfilming van Russia vond ik echter wel de moeite, geen garantie op een goed boek heb ik al gemerkt, dus hopelijk kon dat ook van het bronmateriaal gezegd worden.
Het antwoord is kort en bondig: ja. Omdat ik echter altijd wel graag uitweidt over een boek, volgt hier de lange(re) versie. Het interessante aan deze From Russia is ongetwijfeld het feit dat Fleming het heeft aangedurfd om zijn charismatische spion pas ergens halverwege het boek laat opduiken. In het eerste deel ligt veel meer de focus op het plan van de Russen hoe ze Bond (en de rest van de geheime dienst) ten val gaan laten brengen en het zorgt voor een goede spanningsboog wanneer Bond denkt dat hij vrij is maar dat je als lezer toch nog weet dat hij nog veel problemen gaat krijgen. Daar komt dan nog eens bij dat Fleming hier een aantal erg sterke bijrollen introduceert (Kerim Bey!) en dat het plot rond SMERSH gewoon enorm boeiend blijft. Hier en daar niet altijd even sterk, Fleming zal nooit mijn favoriete schrijver worden qua taal en stijl, maar hier levert hij wel zijn beste Bond-boek tot nu toe af. Het had ook niet veel gescheeld of het was ook effectief het laatste avontuur voor Bond geweest, want Fleming was van plan om te stoppen en in het midden te laten of zijn hoofdfiguur stierf of niet.
Als je dat niet weet en je weet wel dat er nog talloze andere verhalen komen, dan voelt dat wel aan als een onaf einde en een anti-climax van jewelste maar ik vergeef het Fleming nu al meer dan gisteravond toen ik de laatste bladzijde las. Benieuwd hoe Fleming dit dan weer gaat oppakken in Dr. No. Alweer een verhoging van pagina's trouwens. Het lijkt wel alsof Fleming elke keer zijn voorgaande boek wou overtreffen.
4*