L'Envers et l'Endroit - Albert Camus (1937)
Alternatieve titel: Keer en Tegenkeer
mijn stem
7 stemmen
Frans
Verhalenbundel
Sociaal / Psychologisch
119 pagina's
Eerste druk: Edmond Charlot,
Algiers (Algerije)
Vijf schetsen, impressies en ervaringen uit de jaren 1935 en '36, toen de schrijver als 22-jarige eenzaam in Praag woonde en van daaruit een reis naar Italië maakte. Hij beschrijft een oude vrouw die door haar jongere familie in de steek wordt gelaten en in haar ziekte dan maar troost zoekt in de godsdienst. Daarnaast een eenzame oude man die desperaat verhalen vertelt om de jongeren bij zich te houden.
0
geplaatst: 10 augustus 2010, 15:02 uur
Essays en korte verhalen van Camus. Niet altijd even interessant en zeker niet zo sterk als zijn romans. Toch leuk voor degene die net iets meer wilt lezen van Camus dan alleen zijn standaardwerken. Sommige verhalen komen terug in zijn romans.
0
geplaatst: 1 augustus 2011, 21:28 uur
Een aardige voorstudie op Camus' latere werk: het filosofiseren, de thematiek, de omgevingen, de sfeertjes, ze zijn hier al aanwezig, maar nog niet helemaal uitgewerkt. De verhalen zitten qua stijl ongeveer tussen essay en verhalend proza in. Het is allemaal nog vrij schetsmatig, maar voor geïnteresseerden en Camus-liefhebbers zeker wel de moeite waard.
0
geplaatst: 13 december 2012, 14:28 uur
slowgaze schreef:
De verhalen zitten qua stijl ongeveer tussen essay en verhalend proza in.
De verhalen zitten qua stijl ongeveer tussen essay en verhalend proza in.
inderdaad, hoewel er soms zo van die stukjes inzaten waarvan ik dacht; hier lijkt hij het iets te hard te willen proberen. de sfeer blijft wel grandioos, om 22 jaar te zijn en dit uit je pen te laten vloeien, zeer sterk. De stijl is kenmerkend voor Camus, de elementen die hij beschrijft, bvb. de geur van komkommers in Praag, de zon, zijn zo eigen aan de man en het is een genot om te lezen. Waar ik nog het meest door ben geraakt is de inleiding die hij er later aan heeft toegevoegd. Je kunt eventjes in de geest van Camus kijken, eventjes piepen in de waarlijk grote kunstenaar die hij is.
Is het niet juist de herinnering aan de waarheden, even vluchtig aanschouwd in Keer en tegenkeer, die mij altijd belet heeft, mij op mijn gemak te voelen in de openbare uitoefening van mijn beroep en die mij tot zoveel weigeringen heeft gebracht, hetgeen mij niet altijd vrienden bezorgd heeft? Door complimenten of eerbewijzen te negeren, wekt men inderdaad bij de vleier de indruk, dat men op hem neerkijkt, terwijl men zich in werkelijkheid alleen maar niet zeker van zichzelf voelt. Zo zou ik zeker veel meer sympathie hebben ondervonden, wanneer ik die mengeling van bitterheid en welwillendheid ten toon had gespreid, die je overal in de literaire kringen tegenkomt, of als ik mijn optreden daar meer aan had aangepast, zoals zovele anderen wel doen, want dan zou ik het spel volgens de regels hebben meegespeeld. Maar wat kan ik er aan doen, dat spel boeit mij nu eenmaal niet.
* denotes required fields.
* denotes required fields.