Eten met Emma - Herman Koch (2000)

Ik sluit me aan bij de meeste overige lezers dat het boek niet brengt wat het zelf belooft. Zoals al vaker aangehaald, wordt er in het eerste hoofdstuk een zekere spanning opgebouwd die verder nergens naar voren komt.

Uiteindelijk draait het enkel om een nogal vervelend mannetje dat ruzie maakt met iedereen die hij tegenkomt.

Martin komt als personage nog niet eens zo slecht uit de verf, maar omdat het boek als een nachtkaars uitgaat, krijgen we niet te zien wat hem maakte zoals hij is. Emma en de vader van Martin zijn 'flat characters' die weinig tot niets toevoegen.

Koch zet zijn gevoel voor taal echter opnieuw (redelijk) sterk in en weet met een aantal interessante passages toch nog voor een enigszins bevredigende leeservaring te zorgen.

Ik heb ook wat gemist, maar dat hele deel met de raamvertelling en de rol in dat boek waar dit verhaal in het eerste deel mee begint snap ik ook niet goed. Ik zie ergens wel wat Koch wil maar de relatie tussen Emma en de hoofdpersoon is te zwak om daaruit de jaloezie te kunnen halen. Ik vond de stukken buiten Barcelona ook weinig interessant. De delen erin waren nog wel geinig, zeker als je je ook waant in dat restaurantje en zin krijgt in rode wijn (wel natural dan, niet koud) en lekkere tapas. En enkele personages waren wel oké beschreven, maar als geheel wel vederlicht met meer negatieve dan positieve punten. 2,5*.