Eten met Emma - Herman Koch (2000)

vandaag gekocht inde AKO. Ik vond het Diner in ieder geval een erg fijn en lekker geschreven boek. Ben benieuwd naar dit boek

aardig, maar het einde stelde me ietwat teleur als ik heel eerlijk ben

Ik had idd ook een spectaculairdere ontknoping verwacht. Ik dacht eerst dat er die laatste avond dat Emma in Barcelona was, nog iets gebeurt was tussen haar en Martin. Iets wat Koch had weggelaten en je zelf in moest vullen. Maar dat blijkt, na het lezen van enkele recensies op internet, niet zo te zijn.

Desalniettemin een leuk boekje, dat goed wegleest. Jammer van het uiteindelijk magere verhaal en de wat saaie hoofdpersoon.

Martin komt overigens maar één keer in Emma's roman voor, in een personage dat niet eens een naam heeft. De plot is dus nogal vreemd. Het verhaal gaat meer over Martin's jaloezie jegens Emma's succes.

Dat hij maar een keer in Emma's roman voorkomt vind ik ook nogal vreemd, want het eerste hoofdstuk besluit met: Ook al is misschien meer dan de helft in dat boek gelogen, over jou, of ik moet eigenlijk zeggen over dat personage, dan nog heb je ons heel wat uit te leggen, Martin. Daarop gebaseerd vind ik het verhaal tegenvallen, want het suggereert nogal wat.

Tegenvallend boek. Verwachte een spel met werkelijkheid en verbeelding en werd daarin teleurgesteld. Zoals Bassievrucht en Vlas al aangeven; er worden spanningsvelden gesuggereerd die niet echt lijken te bestaan in het boek.

Wat overblijft is een vrij karig verhaal van een man die de verwachtingen rondom zijn persoon niet kon waarmaken en naar Barcelona is gevlucht. Daar weet hij zonder al te veel moeite mooie vrouwen te versieren, maar tot bevrediging leidt dat niet. Ook zijn (non)relatie met Emma is niet al te interessant, en rechtvaardigt voor mijn gevoel ook nauwelijks de verontwaardiging die Martin voelt als Emma succes blijkt te hebben met haar boek. Misschien heb ik ergens een paar suggesties van Koch gemist of heb ik onvoldoende tussen de regels door gelezen, maar voor mij bevat dit boek weinig speciaals. Het meest intrigerende personage was de vader, die zorgde tenminste nog af en toe voor een glimlach.

Voorlopig heb ik Odessa star, Eten met Emma en Het diner van Herman Koch gelezen. Doe mij dan maar die laatste, die heeft me nog het meest gefascineerd dankzij het onderwerp en de uitwerking daarvan. De humor en schrijfstijl van Koch is niet echt naar mijn smaak.

Ik sluit me aan bij de meeste overige lezers dat het boek niet brengt wat het zelf belooft. Zoals al vaker aangehaald, wordt er in het eerste hoofdstuk een zekere spanning opgebouwd die verder nergens naar voren komt.

Uiteindelijk draait het enkel om een nogal vervelend mannetje dat ruzie maakt met iedereen die hij tegenkomt.

Martin komt als personage nog niet eens zo slecht uit de verf, maar omdat het boek als een nachtkaars uitgaat, krijgen we niet te zien wat hem maakte zoals hij is. Emma en de vader van Martin zijn 'flat characters' die weinig tot niets toevoegen.

Koch zet zijn gevoel voor taal echter opnieuw (redelijk) sterk in en weet met een aantal interessante passages toch nog voor een enigszins bevredigende leeservaring te zorgen.

Ik heb ook wat gemist, maar dat hele deel met de raamvertelling en de rol in dat boek waar dit verhaal in het eerste deel mee begint snap ik ook niet goed. Ik zie ergens wel wat Koch wil maar de relatie tussen Emma en de hoofdpersoon is te zwak om daaruit de jaloezie te kunnen halen. Ik vond de stukken buiten Barcelona ook weinig interessant. De delen erin waren nog wel geinig, zeker als je je ook waant in dat restaurantje en zin krijgt in rode wijn (wel natural dan, niet koud) en lekkere tapas. En enkele personages waren wel oké beschreven, maar als geheel wel vederlicht met meer negatieve dan positieve punten. 2,5*.