Sefer Hadikdoek Hapnimi - David Grossman (1991)

Alternatieve titels: De Uitvinder van Geheimen | ספר הדקדוק הפנימי | De Grammatica van het Gevoel

mijn stem

3,90 (5)

5 stemmen

Hebreeuws (Ivriet)
Psychologisch

343 pagina's
Eerste druk: Ha-Kibbutz Ha-Meuhad, Tel Aviv (Israël)

Aharon wil niet volwassen worden, omdat de wereld van de volwassenen een wereld is van bruutheid en onbetrouwbare gevoelens. Hoe meer Aharons vertrouwde wereld uit haar voegen raakt, des te meer heeft hij om handen: tegenmaatregelen bedenken, undercoveracties beramen, geheimschriften ontcijferen, gedachten lezen, keihard trainen à la Houdini. Want één ding is zonneklaar: volwassen worden is één grote valkuil. Kijk maar naar de volwassenen in de nieuwbouwwijk in Jeruzalem waar Aharon woont: daar zijn al heel wat mensen het spoor behoorlijk bijster. De heer Kaminer bijvoorbeeld verft na de dood van zijn vrouw plotseling zijn haar; Aharons vader breekt in de woning van bankbediende Edna Bloem alle tussenmuren uit omdat zij hem graag zwetend aan het werk ziet; zijn gekke grootmoeder zit altijd te mompelen en gaat soms op het hek van het balkon zitten om naar beneden te springen; en zijn moeder stopt Aharon vol met eten omdat hij warempel niet altijd zo klein kan blijven. Maar Aharon vindt dat er een professionele voorbereiding nodig is om volwassen te kunnen worden, ook als zijn beste vriendjes, Gidon en Tsachi, zijn ideeën daarover intussen merkwaardig vinden en Tsachi liever yeah-yeah-muziek hoort en naar meisjes fluit. Aharon gaat op zijn verbazingwekkend inventieve manier aan het werk.

Links

film (MovieMeter)zoek naar dit boek op bol.com

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

<1 >

3,0

Donkerwoud

geplaatst: 13 maart 2009, 13:39 uur

Ik heb diverse malen op het punt gestaan om de roman naast me neer te leggen en ermee te kappen, maar vooralsnog ben ik blij dat nog niet gedaan te hebben. Het probleem zit hem in de eindeloze observaties van hoofdpersoon Aharon, een jongen in zijn tienerjaren, naar de mensen in zijn omgeving. Wij moeten, via zijn perspectief, zien hoe een opgroeiende jongen kijkt naar de veranderende wereld om hem heen. Vriendjes die de puberteit in gaan, relaties van volwassenen die bekoelen of juist groeien, en andere interesses van leeftijdsgenootjes die (nog) niet de zijne zijn. Op zich is het een intrigerend uitgangspunt, maar het maakt dat de roman zich tergend traag voortstuwt. Er zitten hele passages tussen die ik, bijna zonder me erop te kunnen concentreren, aan me voorbij heb laten gaan. Inmiddels, ergens over de helft, zit er weer een rode draad in die mij aanspreekt, dus misschien dat mijn eindoordeel hoger uit komt te vallen.

3,0

Donkerwoud

geplaatst: 21 maart 2009, 17:20 uur

Nee, dit is toch niet helemaal mijn soort roman. Het overdreven taalgebruik van Aharon, volgestouwd met literaire bespiegelingen die nooit de gedachten van een 11-jarige kunnen zijn, blijft storend. Er zitten enkele passages bij die me aangrepen, maar als geheel heb ik het te vaak gelezen om er maar zo snel mogelijk door te komen. Vreemd genoeg vond ik de volwassen karakters vele malen interessanter dan de kinderen, omdat ik nog enigszins iets voelde bij hun leed.

* denotes required fields.