Blenheim Orchard - Tim Pears (2007)

mijn stem

3,50 (1)

1 stem

Engels
Sociaal / Streek/Familie

403 pagina's
Eerste druk: Bloomsbury, Londen (Verenigd Koninkrijk)

De schrijver volgt het fictieve gezin van Ezra en Sheena Pepin uit de Engelse hogere middenklasse, die in eerste instantie vast lijkt te zijn geroest in vaste patronen en maatschappelijk bepaalde verhoudingen. Vader Ezra heeft zijn toekomst als antropoloog laten varen voor een ondankbare baan bij een fabrikant van gebottled mineraalwater. Zijn ervaringen in de antropologie zijn verworden tot verhaaltjes voor het slapen gaan voor de kinderen. Moeder Sheena is een bevlogen activiste met gepeperde meningen, wiens bedrijfje in '' vakanties in eigen stad '' groter lijkt te worden dan ze ooit had gedacht. Dan zijn er nog de 14-jarige dochter Blaise, in de woelige periode van puberteit en ontluikende seksuele gevoelens, de 11-jarige Hector, vroegwijs en hoogbegaafd, en, tot slot, de 3-jarige huistiran Louie. Hun leven wordt drastisch overhoop gehaald als ze geconfronteerd worden met enkele ludieke veranderingen in de gezinssituatie. Met deze roman mixt de schrijver kleinmenselijk drama met een bredere observatie over wat gezin in ons tijdperk inhoudt.

Links

zoek naar dit boek op bol.com

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

<1 >

3,5

Donkerwoud

geplaatst: 3 maart 2009, 15:14 uur

In korte tijd heb ik maar liefst vier van de boeken van deze schrijver tot mij genomen. Je zou mij dus best een fan kunnen noemen van zijn schrijfstijl en gekozen onderwerpen. Zijn grootste kracht zit hem, wat mij betreft, in hoe hij een enorme liefde voor zijn karakters lijkt te hebben en ze zodoende tot in de puntjes uitwerkt. Zonder afhankelijk te zijn van plotwendingen of veel gebeurtenissen, beschrijft hij ''slechts'' hun innerlijke strubbelingen en hun kijk op de wereld. Het levert hele mooie mijmerende romans op, en ook Blenheim Orchard is daar een mooi voorbeeld van. Toch is deze roman mij iets te gekunsteld om echt tot zijn beste werk gerekend te mogen worden. Het mist de sfeer van streekroman In the place of fallen leaves of de felle maatschappijkritiek uit Wake Up. Ik had te vaak het gevoel dat sommige karakters erin geschreven werden ''for the sake of it'' i.p.v. dat ze daadwerkelijk iets toevoegden. Zo is de achtergrond van antropoloog bij vader Ezra Pepin wel heel erg gemaakt en wordt het zelfs wat irritant als er, natuurlijk, een moslimfamilie in het verhaal moet worden geschreven die hij kan analyseren. De eerste hoofdstukken rond vader Ezra en dochter Blaise zijn dan wel weer geniaal in hoe hij ogenschijnlijk simpel hun verhoudingen weet bloot te leggen.

* denotes required fields.