Erinnerungen an die Zukunft: Ungelöste Rätsel der Vergangenheit - Erich von Däniken (1968)

Zeer interessant werk, waarin één ding duidelijk is: niets heeft slechts één uitleg, en religie is dus inderdaad geloof.
Mijn toenmalig docent aardrijkskunde (iemand die elke zondag braaf in de kerkbankjes plaatsneemt) gaf dit boek als tip. Aangezien mijn achting nogal hoog was (en is) voor hem heb ik het boek maar eens gelezen. Geen literair meesterwerk, maar des te meer een interessante uiteenzetting of religie, aardtekens en E.T.
Von Däniken geeft allereerst een leuk voorbeeld als wij aardbwoners op een andere primitieve planeet zouden komen, hoe men naar ons keek. Dan draait hij het om, die Aliens komen bij ons, wat dan. Hij geeft voorbeelden van onmogelijke bouwwerken, culturele verspreiding over de wereld en verhalen over atlantis. Ook vele verhalen uit de Koran, Bijbel en andere heilige geschriften noemt hij. Sommige lijken op elkaar (elke cultuur kent de zondvloed-->atlantis--> versneld smelten van poolkappen door kanteling aarde etc.) en veel andere verhalen kan hij ook uitleggen als je uitgaat van ruimtereizigers die ons bezocht hebben. Zelfs in het Oude Testament is dat op heel veel plaatsen aan te duiden.
Het is erg boeiend en ook duidelijk en helder. Of de man gelijk heeft is niet te zeggen, maar tot er geen bewijzen zijn heeft hij niet meer ongelijk dan de Bijbel.

Däniken verdient een pluim als patroonheilige van de prietpraters.
Natuurlijk, er liggen waarheden besloten in zijn verhandeling over het oude Atlantis en zeer zeker lijken de Annunaki wat op vrind ET, maar feiten dienen om dergelijke gedurfde theorieën niet opgesomd, maar inductief-coherent gebruikt worden; in plaats van ecclectisch hier-en-daar wat vandaan te plukken had ik liever een kritisch analyticus gezien, die op het wetenschappelijk (antropologische) vlak wat steviger in zijn schoenen stond.

Dit boek hoort niet thuis (op Boekmeter of) in deze lijsten, want het is geen 'literatuur', al dan niet met grote 'L'. Het is natuurlijk wel 'fictie', in de zin dat het een betoog van een fantast is, dat net zo gewiekst is geconstrueerd dat goedgelovige (en wetenschappelijk minder geschoolde) lezers erin trappen. Von Däniken verkoopt nonsens, voert aan zonder te bewijzen (zijn 'bewijzen' zijn vaak van het type 'als a dan b, en als b dan c, en als c dan d ...', waarbij men al snel vergeet dat die eerste a helemaal nog niet het geval is), en past alle tricks en kneepjes toe van de charlatan die 'een sterk verhaal' wil verkopen. En verkopen heeft het gedaan, net als een heel aantal van zijn vervolgboeken, waar hij met telkens nieuwe 'bewijzen' kwam, die al evenmin deugden.
Voor de believers is dit zowat een heilig boek, voor de non-believers belachelijke onzin. Maar als zodanig hoort het hier, zoals gezegd, niet thuis.

Dat is ook helemaal geen criterium op deze site.

Het heet dan ook boekmeter en niet literatuurmeter. Maar ik zie het probleem ook niet. Mein Kampf en The Origin of Species staan er ook gewoon op.

Dat het geen literatuur is, groot gelijk. Zelfs niet waargebeurd. Maar hier worden veel boeken toegevoegd die niet onder de norm literatuur vallen.....Om toch deze werken een huisje te geven hebben we hier op de site een genre 'esoterisch' erbij genomen. En tja, wat houdt dit in? Voor veel mensen veel, voor andere totale bullshit. Moet esoterisch als genre aanzien worden als: 'Datgene dat de zotten willen geloven'? of moeten we het eerder godsdienstig bekijken? Niet de gangbare boeken. Zoveel is zeker. Maar zeker boeken die hier thuishoren, onder hun eigen genre. En ik moet het zeggen, ik voeg tegenwoordig geen enkel boek toe onder dit genre. Volgens mij is een esoterisch boek tegenwoordig 'not done', enfin toch niet de gelezen boeken
Maar ik begrijp volledig wat je wil zeggen.

Misschien moet ik het wat minder absoluut stellen: wie ben ik trouwens om de keuzes van anderen te willen beknotten? Maar de uitzonderingen bevestigen wel de regel. Die 'andere' boeken (al dan niet esoterisch) zijn in meer dan één opzicht marginaal: ze zijn serieus in de minderheid, allerminst representatief en ze krijgen nauwelijks waardering (weinig of geen stemmen, matig gemiddelde). Overzichtje:
Eerst Von Däniken. Zijn "Erinnerungen an die Zukunft" krijgt 12 stemmen, genoeg voor een 53ste plaats in de Flop 100 (en daar hoort het dus wel in thuis, zal ik maar zeggen …). Van zijn meer dan 40 andere (óók goedverkopende) titels: niets!
Andere bestsellende pseudowetenschappelijke of esoterische auteurs die de lijst halen zijn o.m. Robert Bauval & Graham Hancock, en Michael Baigent, Richard Leigh & Henry Lincoln. Bauval en Hancock komen – samen – twee keer voor, met 'The Message of the Sphinx' (1 stem) en 'Talisman: Sacred Cities, Secret Faith' (geen stem). Baigent, Leigh & Lincoln participeren met "The Holy Blood and the Holy Grail" (5 stemmen). Van Lincoln is er ook nog "Key to the Sacred Pattern" (1 stem).
De meerderheid schittert echter door afwezigheid: geen Helena Blavatsky, Edgar Cayce, George Adamski, Immanuel Velikovsky, Zecharia Sitchin, Robert Temple, Adrian Gilbert, Timothy Good, Bert Thurlings, Alan F. Alford en vele anderen.
Best mogelijk dat er hier ook plaats voor Von Däniken mag/moet zijn, maar hij is de facto wel een vreemde eend in de bijt.

Vond het een goed boek dat me leerde kritisch nadenken.... Het was misschien wel mijn kompas richting filosofie...

Heel apart om de naam van deze schrijver na al die jaren weer te zien langskomen.

Ik volg hc64 in zijn mening.

Erich von Däniken ben ik in het verleden net misgelopen. Ik heb in dat verleden veel gereisd en ben een aantal malen in Australië geweest. Tijdens één van die reizen kwam ik in een nationaal park van Australië in contact met een aantal opmerkelijk goedgehumeurde Aboriginals en park rangers.

De rotstekeningen, die Aboriginals hebben achtergelaten, zijn soms (tien)duizenden jaren oud en soms weet niemand hun betekenis meer. Van sommige andere rotstekeningen is de betekenis welbekend en worden dergelijke tekeningen ook nu nog door de huidige Aboriginals gemaakt.

Emoes, de Australische loopvogels, zijn geduchte tegenstanders. Als ze je niet kennen, kan je ze maar beter ontwijken. Eén van hun zwakke momenten is, als ze met hun kop naar beneden gebogen uit een poel water drinken. Als je ze laat schrikken proberen ze je, met één van hun drietenige poten omhoog, van je af te trappen. Van dat 'aftrapmoment' met de poot omhoog bestaan oude en moderne rotstekeningen. Sommige Aboriginals hebben er zelfs dansen op gebaseerd, emoes nemen in hun (dreamtime)verhalen een bijzondere plaats in.

Toen kwam Von Däniken.

Die zag in een rotstekening een drievingerig (...) wezen dat met zijn arm (...) omhoog een groet (...) aan de mensheid bracht. De menselijke niet-aliens op deze planeet hebben vijf vingers, dus ... ... ...

Wat ik in die tijd heb meegekregen van Aboriginals en rangers is dat Von Däniken een absolute charmeur is en een charismatisch verteller. Zij hebben diep geboeid naar zijn (andere) verhalen en interpretaties zitten luisteren, maar waren het totaal met hem oneens. Dat konden ze pas achteraf goed en wel onder woorden brengen.

Dit verhaal lijkt eerst op 'slechts' een anekdote, maar voor wie zich verder in kritieken verdiept blijkt het toch redelijk typerend te zijn voor de werkwijze van Von Däniken.
Zoals hc64 in zijn bericht van 30 december 2014 ook al aangaf.

De boeken van Von Däniken horen naar hun aard wel op deze site thuis.

Ooit gekocht omdat ik wel zin had in een extra stukje science fiction. Ik hoopte duidelijk meer op verhalen, maar kreeg gortdroge opsommingen waanzin voorgeschoteld. Von Däniken presenteert zich in mijn ogen vooral als een oerwappie dat cherrypicking door de geschiedenisboeken is gegaan. Hij weet als geen ander dingen aan te wijzen en de wetenschap te schofferen door lukraak te roepen: dat kon men niet maken, dus aliens.

Wat ik eigenlijk nog wel het ergste vind, is dat hij regelmatig het beeld schetst van de simpele oermens die niks kon. Het continu onderschatten van onze verre voorouders is echt ongelooflijk naar, want niet alleen waren het experts in het gebied van het overleven in de wilde natuur, het waren mensen die ontzettend goed met hun handen konden werken (en nog bekwamer werden, zelfs voor de bloei der grote beschavingen). Von Däniken schetst dan weer het beeld van beschavingen die plots kwamen. Zonder duidelijke opgang. Hij claimt dat de piramiden in Egypte onmogelijk gebouwd konden worden in de tijd die geschiedenisboeken vermelden en noemt de betrokken farao's leugenaars, terwijl hogepriesters wel weer geloofwaardig zijn met betrekking tot hun stamboom. Verder: Sodom en Gomorra zijn door atoombommen verwoest. Het is echt tenenkrommend om dit te moeten lezen. De afbeelding op de kaft hierboven zou een ruimtereiziger moeten voorstellen, maar von Däniken heeft het originele beeld gewoon een kwartslag gedraaid (het figuur hoort op het altaar te liggen). En zo kan ik maar doorgaan. Von Däniken schoffeert iedereen en draait alles zo dat het in zijn fantasierijke plaatje past en slaat vanzelfsprekend de plank hard mis.

Een pagina is grappig, maar een compleet boek (en hij schreef er helaas veel meer) is ronduit pijnlijk.

In mijn tienerjaren gekocht, maar intussen weggedaan. Veel gelezen destijds, maar kan er al een tijdje niets meer mee. Een mens verandert, toch?