menu

The Stand - Stephen King (1978)

Alternatieve titel: De Beproeving

mijn stem
4,27 (326)
326 stemmen

Engels
Thriller / Toekomst

1168 pagina's
Eerste druk: Doubleday, New York (Verenigde Staten)

Captain Tripps, een door Amerikaanse wetenschappers ontwikkeld dodelijk virus, roeit de mensheid uit. Slechts enkele mensen weten de epidemie te overleven. In hun slaap krijgen ze visioenen van de oude lieve Mother Abigail Freemantle en de gluiperige Randall Flagg. De overlevenden moeten een keuze maken: goed of kwaad.

zoeken in:
4,5
Mijn favoriete King. Geweldige beschrijvingen van een apocalyptische wereld. Heerlijke details van overlevenden en leuk om te zien hoe de wereld zich vervolgens weer opbouwt. Alleen de ontknoping was niet echt fantastisch.

4,5*

avatar van DMF
4,5
DMF
King benut zijn kwaliteiten optimaal in dit heldenepos: hij laat een gewone situatie veranderen in een nachtmerrie en kruipt vervolgens in de geest van de personages. Wat ontstaat is een prachtig verhaal over goed en kwaad met interessante karakters en een geweldige badguy.

Het vlotte begin wist me meteen mee te sleuren. Eén moment van onoplettendheid in een bunker laat het verhaal losbarsten en zuigt je meteen mee. Het verloop van Captain Trips is geweldig beschreven.

De tocht van de overlevenden gepaard met de dromen over Moeder Abagail is eveneens geweldig. Alleen het idee al: (vrijwel) alleen op de wereld, een vreselijk kwaad op je hielen en maar vluchten, zoeken en hopen. Prachtig.

Bij vlagen vond ik het wel iets langdradig. maar de vaart ging nooit echt uit het boek. Er gebeurde altijd wel iets.
Het einde, wanneer de echte beproeving plaatsvindt, is wel een beetje een afknapper. Dat was echt een te ver van mijn bed show. Een atoombom en de hand van God.. dat vind ik iets te veel over de top. De tocht van Stu en Tom Cullen (M-A-A-N, dat spel je Tom, tjeminee, ja!) op het einde vond ik dan wel weer erg mooi.

Net niet de beste van King in mijn ogen, maar zeker een aanrader voor iedereen.

4.5*

avatar van Demoniac
4,5
Een behoorlijk dik boek vind ik en heb er ook een aardig poosje over gedaan. Niet omdat het niet leuk was, maar ik lees nou eenmaal niet zo heel erg veel per keer.

Een heel sterk punt vind ik dat er een heleboel personages in voorkomen met een grote rol, terwijl ik geen probleem had om ze uit elkaar te houden; ook al zijn ze honderd bladzijdes niet besproken, toch wist ik vrijwel direct weer over wie het ging. Omdat je in je hoofd dan een beeld vormt van de situaties en mensen kon ik me steeds gemakkelijk inleven in de personages. De schrijfstijl (gedachtes e.d.) is ook aangepast per persoon.

Heel mooi verhaal, dat zich in een vrij korte periode afspeelt en een rustige opbouw kent. Daardoor is er veel tijd om je goed in ieder personage in te leven. Net als veel anderen vond ik de climax een klein beetje tegenvallen. Binnenkort de mini-serie eens gaan kijken.

3,0
Het begin van het verhaal is intens en sterk, met geloofwaardige beschrijvingen van een epidemie die langzaam het menselijk ras op het randje van uitsterven brengt.

Zodra de goeien aankomen in Boulder komt het verhaal echter piepend tot stilstand, begint het plot ongelooflijk te zwalken, en lijkt er niets zinnigs meer te gebeuren, tot aan de anticlimax die het einde is, die nauwelijks een waardige ontknoping of eindstrijd genoemd kan worden.

Alsof King vantevoren niet goed heeft uitgedacht waar hij precies heen wilde, of op het laatst geen zin meer had. Jammer.

avatar van HankMoody
4,0
The Stand

Ik ben een liefhebber van apocalyptische en post-apocalyptische verhalen dus is het alleen een kwestie van tijd geweest voordat ik de beproeving zou gaan lezen van Stephen King.
Dankzij de top 250 van boekmeter ben ik hier op gestuit want zou nooit uit mezelf naar boeken van King gaan zoeken. King leek mij altijd meer een schrijver van goedkope griezel verhalen.
Dat is bij deze, door dit boek ook voor altijd veranderd.

Dit boek (al twijfel ik nog heel hard aan de hoge notering) is een erg goed boek die op een heerlijke manier beschrijft hoe de mensheid grotendeels ten onder gaat een een virus.
Daarna gaat het verhaal verder en krijgen de overledenen collectief dromen en moeten ze een keuze maken tussen goed en kwaad. Natuurlijk een geweldig concept en het wordt erg goed uitgewerkt. Dat terzijde zijn de personages geweldig en is het leuk om te lezen hoe ze met de epidemie omgaan en wie ze vroeger waren en dat ze daar in de nieuwe wereld telkens weer mee geconfronteerd worden. De vriendschappen die ontstaan en moeilijkheden die ze moeten weerstaan. Dit word allemaal op een vlotte manier beschreven met genoeg gebeurtenissen waardoor je in spanning blijft lezen.

Toch is het niet perfect. Het einde waarvan je iets groots verwacht is erg minimaal en lijkt wel afgeraffeld. King neemt de tijd voor alles en dan dat einde, dat teleurstellende niet logische einde. Gewoon erg jammer.
Daarnaast vind ik dat er teveel in herhaald wordt. Meerdere keren dat ik me toch wel irriteerde aan de herhaalde onderwerpen en gebeurtenissen.
In mijn ogen had er toch wel een bladzijde of 300 geschrapt mogen worden.

Al bij al een geweldig boek.

4

avatar van Maikel
5,0
Voor mensen die King als schrijver niet zo serieus nemen, is The Stand verplichte kost. Na door mijn vrouw te zijn overgehaald om de onverkorte versie in het Engels te lezen, volgde een leesperiode waarin ik het boek amper even opzij legde. Dat is voor mij uniek, omdat ik ieder boek dat ik lees (hoe goed het ook is) wel eens een paar dagen links laat liggen.

King creëert geloofwaardige, memorabele personages, vol van karakter, en neemt ruim de tijd om ze uit te diepen. Het relatief eenvoudige verhaal wordt verteld met vermakelijke passages (de verspreiding van het virus, de bijeenkomsten van The Free Zone Committee) en razend spannende passages. Bovendien vond ik het verrassend hoe veel aandacht er werd besteedt aan theorieën en filosofieën over de mens en de maatschappij, voornamelijk via de socioloog Bateman (voor wie ik veel respect kreeg, evenals voor de scherpe Nick). The Stand biedt spanning, emotie, intelligentie en stof tot nadenken.

King schrijft bij vlagen wat traag (ik heb altijd wat moeite met passages waarin een reis beschreven wordt, hoewel ik de laatste grote reis wel kon waarderen), en sommige belangrijke zaken eindigen wel wat abrupt, maar dat zie ik graag door de vingers. Een meesterlijk boek.

Overigens beviel het Engels me bijzonder goed. Sterker nog, ik wil niks anders meer. Ik bedoel... "Tjeeminee, ja!" klinkt toch echt niet zo goed als "Laws, yes!"

avatar van mjk87
4,0
Albert Einstein „Ich bin [mir] nicht sicher, mit welchen Waffen der dritte Weltkrieg ausgetragen wird, aber im vierten Weltkrieg werden sie mit Stöcken und Steinen kämpfen.”

Hoe moet men The Stand van Stephen King lezen? Als een spannend avonturenboek, een ontwikkelingsroman, een verhandeling over goed en kwaad, als een ode aan de fantasy van Tolkien of als geloofsbelijdenis van King zelf? Ik denk dat je het op al deze manieren kan lezen, en dat het grotendeels zeer vermakelijk is en goed geschreven helpt je wel eenvoudig door deze ruim 1225 dike bedrukte pagina’s heen.

De –overigens schitterende- voorkant beloofd een heldenstrijd in een desolate wereld in een tijd en op een plaats die niet de onze is. Het boek zelf ligt iets dichter bij ons dan we denken, maar King weet wel een heerlijke wereld te creëren. In zijn eigen heldenepos toont King ons enkele overlevenden van de dodelijke supergriep Captain Trips (hoe verzin je zo’n naam?) en hun strijd voor een nieuwe wereld. Vol verwijzingen naar The Lord of the Rings, soms subtiel, soms heel expliciet, maakt dit Kings eigen fantasyverhaal, met niet oud Europa maar modern Amerika als decor. Deze goeden die overleven komen al snel samen om uiteindelijk het kwaad te bestrijden. Een kwaad getuigde de epiloog, dat altijd terug komt. Hoewel wij nooit mensen met zwaarden zien vechten is deze voorkant wel een soort universele vorm van de strijd..

En dan komen we direct bij de sterke punten. Veel personages worden uitgebreid behandeld en doorheen het boek worden ze echt doorleefde mensen, goed uitgewerkt in gedrag en hun gedachtewereld en je leeft echt met ze mee. Elk heeft zo zijn onhebbelijkheden waardoor ze zeer reëel worden, nergens een karikatuur en altijd geloofwaardig. Ook de verlaten wereld is een geweldig idee. Vooral omdat enkel de mens dood is, maar alle gebouwen, de afdruk van de wereld voor Captain Trips is levensecht. Dat is eens wat anders dan een apocalyptische wereld vernielt door draken, kometen of de bom.

Ook de reisstukken door het uitgestorven land, met voedsel genoeg voor de overlevenden, met auto’s die er zo maar staan, met supermarkten et cetera. Ook de filosofische beschouwingen over de mens, die soms ook heel subtiel vanuit het verhaal zelf komen zijn uitermate boeiend om te lezen. En het allerbeste speelt zich wel af in Boulder, hoe men een nieuwe samenleving opbouwt, met regels en recht, met banale zaken als stromend water of elektriciteit, hoe men probeert niet te zijn zoals de regering daarvoor. Of King wil zeggen, wat er ook gebeurt, het blijft altijd hetzelfde: kwaad, goed, het gedrag van de mens. Ik denk ook dat Einstein geen gelijk heeft, men zal altijd weer vooruitgaan en meer wapens hebben dan die stokken en stenen. Wat dat betreft is het ook een heel vrolijk hoopgevend verhaal.King laat de nieuw geboren baby’s niet direct sterven, maar de mens heeft weer een kans. Daarnaast zit er ook een mooie religieuze kant aan. King beschrijft hier zijn eigen versie van het verhaal van Noach, maar ook het laatste Bijbelboek Openbaringen. Ergens is dit dus een magnum opus, met alle thema’s die King toen belangrijk vond om over te vertellen, gemengd in een uitermate leuk en bij vlagen spannend boek.

Neemt niet weg dat niet alles even geslaagd is. Sommige personages als Lloyd en Trash vind ik in het geheel niet interessant, maar nemen snel 250 pagina’s in beslag. Ook de soms nogal omslachtige vertelmanier van King wordt iets te veel in zo een dik boek. Hij schrijft rustig dat iemand eieren breekt, ze bakt in boter, op het bord doet en smakelijk opeet in plaats dat hij simpelweg ontbijt. Zo zijn er ook sommige passages die wat langdradig overkomen, niet altijd verhaal of personages echt ondersteunen en nogal wat leestempo eruit halen, laat staan dat ze ook vervelen. Ook het stuk inzake Abby Freemantle of R.F. vond ik niet altijd even goed, vooral omdat het een bepaalde sfeer wegnam of spanning. Ik had het mooier gevonden als King deze hele geloofszaak iets anders had aangepakt.

Al met al is het wel een geweldig werk, dat helaas soms iets te veel te lijden heeft onder zijn dikte. Dus wel 4*, maar geen absolute topscore.

avatar van CorvisChristi
4,5
Ik leerde Stephen King kennen toen ik een jaar of 13 was via de Nederlandse vertaling van zijn boek The Tommyknockers - Stephen King (1987). Het was meteen de overtuigende kennismaking met deze (voornamelijk) horror-schrijver, gezien ik dat boek letterlijk verslonden heb.
Niet lang daarna probeerde ik andere boeken van hem; sommigen spraken me aan en anderen niet.

The Stand was één van die boeken. De onverkorte editie kreeg ik volgens mij voor mijn 15de verjaardag. Ik had er specifiek om gevraagd, omdat het boek omstreeks mijn verjaardag in een uitgebreidere versie was uitgebracht en ik er hele positieve dingen over had gehoord.
Helaas....ik kwam er, ondanks dat ik het begin en de opbouw erg sterk vond, om de één of andere reden niet doorheen. Blijkbaar was het toch allemaal net wat teveel van het goede, zo'n extreem dikke pil.

Uiteindelijk is het er dan toch van gekomen om dit boek alsnog te lezen en ik kan alleen maar zeggen dat het een zwaar imponerend verhaal is.
Dit is King's pure en definitieve antwoord op het aloude verhaal over de strijd tussen goed en kwaad, gezet in een post-apocalyptische wereld, uiteengevallen door een supergriep waar 99,9% van de mensheid aan ten onder gegaan is.

De manier hoe het verhaal opbouwt, is meeslepend en spannend. De hoofdpersonages worden uitgebreid geïntroduceerd en ja, met de één had ik natuurlijk meer dan met de ander...dat hou je altijd.
Na de eerste helft, als iedereen zich gesetteld heeft (de goeden in Boulder en de kwaden in Las Vegas), gooit King het over een andere boeg en veranderd het verhaal in een soort van psychologisch drama, waarin erg veel tijd en ruimte wordt besteedt aan hoe de personages zich gedragen t.o.v. elkaar en zich in hun nieuwe positie langzamerhand weer proberen te ontwikkelen. Op dat moment stagneert het verhaal en staat King erg lang stil bij zaken die niet altijd even boeiend zijn, maar wel nodig is voor het verhaal. En ondanks dat ik het gevoel had dat het verhaal er een beetje onder begon te lijden, las het wel als een trein (het gehele boek eigenlijk), omdat je uiteindelijk toch wil weten waar het allemaal naar toe gaat.
De uiteindelijke eindstrijd blijkt dan toch héél anders te verlopen dan de bedoeling, en is zelfs een beetje te verwachten. En ondanks dat dit gedeelte misschien wel het zwakste is uit het boek, stoorde ik me er niet aan.
De terugreis van Stu en Tom naar Boulder is, ondanks dat de climax dan al is geweest, gek genoeg wel weer meeslepend te noemen.

Volgens velen is The Stand de beste van King. Dat weet ik niet, gezien er scheepsladingen aan andere boeken zijn van King, waarvan er velen ongetwijfeld ook héél goed zijn. Maar dat dit een klassieker is, een boek die je absoluut aan het denken zet, dat moge duidelijk zijn. Na afloop denk je als mens weer eens goed over het leven na, wat deze te bieden heeft, de keuzes die je kan maken, de kansen die je hebt.....en niet alleen in dat opzicht is The Stand geslaagd. Nee, het is gewoon een prachtig verhaal vol meeslepende gebeurtenissen, geweldige personages, bij vlagen een lekkere, cynische vorm van humor (iets wat ik zo heerlijk vind aan King) en bovenal een fikse portie spanning.

The Stand is misschien vanwege z'n lengte een ware beproeving, maar deze is het dan dubbel en dwars waard. De onverkorte, volledige editie welteverstaan!!

avatar van metalfist
4,5
Weet je, soms moet je het onaangename aan het aangename koppelen. Ik zit nu een periode wegens een breuk in de voet thuis en dan kun je eigenlijk niet veel meer doen dan met je voet omhoog liggen en wat televisie kijken of lezen. Dan kun je pech hebben dat het regent tot en met, maar het is eens zo'n zonderlinge periode in België dat het goed weer blijft voor een tijd. Vandaar The Stand, één van King's meer dikkere boeken, naar beneden gehaald en me lekker in de tuin gezet.

En die tuin heb ik eigenlijk de afgelopen drie dagen amper verlaten. Het boek zelf is in drie boeken opgedeeld en ik heb gewoon elke dag zo'n volledig boek gelezen en zelfs dan nog kriebelde het om verder te gaan. Nodeloos om te zeggen dus dat dit één van de beste werken van King is. Een interessant gedachte-experiment waarin we de opbouw van de mensheid volgen nadat een apocalyptische ramp (uiteraard is de mensheid daar zelf verantwoordelijk voor, King is nooit vies geweest van maatschappijkritiek) zowat 99% van de mensen heeft uitgeroeid en is dit vooral het boek met de intrede van de geweldige Randall Flagg. Lijkt in de eerste plaats ietwat een simplistisch verhaal rond de strijd van goed en kwaad, maar de manier waarop King alles neerschrijft is wat het boeiend maakt. Misschien net iets teveel personages waardoor het hier en daar is even terugbladeren is naar wie er nu wordt gerefereerd, maar dat lost de schrijver handig op door gewoon een groot deel om zeep te helpen. Ik vind het bij dit soort verhalen toch altijd net iets leuker als niet alle good-guys de eindstreep halen.

Er is blijkbaar in 1990 ook nog een The Complete & Uncut Edition die ongeveer 30% (!) van het originele manuscript restaureert. Kan me voorstellen dat dat voor een net iets vloeiender geheel zorgt, maar zelfs in de herwerkte (en zoals ze origineel is uitgebrachte) versie zit dit nog vol met aimabele personages, bloedstollende hoofdstukken en gewoon erg veel leesplezier. Trouwens, wat is die originele cover toch fabelachtig mooi.

4.5*

4,5
Hoewel ik de naam Stephen King als kind al tegenkwam bij de bestsellers in de supermarkt, is het er nooit van gekomen om een boek van hem te gaan lezen. Omdat ik niet van half werk houd, begon ik meteen maar aan zijn magnum opus: The Stand. In het Nederlands bekend onder De beproeving.

Dat is uitermate goed bevallen. Alle elementen van een sterke thriller zijn aanwezig: een goed verhaal, boeiende karakters en een interessante ontwikkeling van het plot. Vooral de sfeer die King neerzet is briljant. Een soort wereld van na de Apocalyps, maar toch ook weer niet. Knap dat hij zich als relatief jong schrijver waagde aan dergelijke grote thema’s.

Hoewel voor sommigen de omvang van De beproeving een probleem is, herinner ik mij het boek als een pageturner van de hoogste orde. Omdat je echt in de karakters en het verhaal wordt meegezogen, hadden er wat mij betreft zelfs nog moeiteloos 400 pagina’s bij gekund. Niet toevallig precies het aantal dat King zelf van zijn uitgever diende te schrappen…

Natuurlijk zijn sommige stukken wat lang maar omdat de thema’s van het boek niet bepaald alledaags zijn (99% van de wereldbevolking is gestorven, hoe kies je nu tussen goed en kwaad?) is Kings meesterwerk bij uitstek geschikt om meer dan 1200 pagina’s te beslaan. Eigenlijk kan ik het boek iedereen aanraden: aan de éne kant bombastisch, maar toch ook weer uiterst toegankelijk.

4,5*

avatar van H€yoka
3,0
11/22/63 blijft mijn favoriete King boek en The Stand komt wellicht niet in de top-5. Zo, nu we met de deur in huis gevallen zijn, tijd voor wat nuance.

Uiteraard is dit een degelijk verhaal en zijn alle elementen die Stephen King mijn favoriete schrijver maken, aanwezig. Tegelijkertijd vind ik dit werk een gemiste kans en lees ik de positieve commentaren met een bevreemdend gevoel. Ik blijf achter met volgende bedenkingen:

1. Antipathie voor de hoofdpersonages: elke King protagonist heeft wel een duister kantje, een character flaw die hij moet overwinnen. Maar in deze roman wemelt het van de 'goeden', die me maar niet aan hun kant krijgen. Top of the bill is in deze context Frannie Goldsmith... Man man man, wat een vervelend, klagende figuur is me dat. Stuart Redman is een goede tweede, ik was oprecht tevreden toen hij voor dood in de greppel belandde en teleurgesteld toen King er hem nog liet uitkomen ook.

2. Opbouw van het verhaal: hier komt de gemiste kans duidelijk naar voor. Het is een prachtig idee, een superziekte doodt 99.9% van de mensheid.
En dan gaan mensen dromen over een oude dame en een donkere man.
Verhalen waar je al snel een en dan moet gebruiken, zijn mijn insziens al te zeer plot driven. Ik zag liever een daardoor/maar structuur maar kan deze in dit verhaal niet plaatsen. Ter vergelijking met 11/22/63: er is een portaal naar het verleden daardoor kan je de moord op Kennedy vermijden maar je weet niet wat de gevolgen zijn. Daardoor gaat Jake de vader van de conciërge als testcase nemen en dat lukt. Daardoor gaat het Kennedy redden plan door, maar dan moet hij vijf jaar extra in het verleden leven. Daardoor zoekt hij iets om zich bezig te houden en wordt hij leraar, maar hij wordt verliefd en daardoor... Je snapt het intussen wel

3. Gebruik van het bovennatuurlijke: een rare opmerking voor een King-fan, maar in dit boek snap ik eenvoudig de noodzaak niet. Je kan perfect de overblijvers een nieuwe samenleving laten maken en daar spanningen opbouwen, met dezelfde hoofdpersonages (minus Abigail) en een tirannieke antagonist (cfr Under the Dome). Het hele God v. Satan gebeuren lijkt me hoogst onnodig en bovendien een makkelijke truc om - alweer - de plot te laten voortgaan.

Naast deze drie hoofdpunten zijn er nog wel wat dingetjes die me storen, maar dat zijn eerder details. Ik zal één voorbeeld geven.
Een hond die een konijn vangt, dat aan een mens brengt en de buit deelt - geloofwaardigheid: oké dan, als het echt moet.
Een hond die op commando "haal", begrijpt dat hij hout voor een kampvuur moet brengen - eerder niet
Een hond die een mens ziet, begrijpt dat hij kou heeft, in een greppel een deken haalt en dit aan de mens geeft - echt niet
Een hond die alle bovenstaande dingen doet met een mens die niet zijn baasje is - *zucht*

Slotsom: ik heb The Stand lang links laten liggen en had beter mijn gevoel gevolgd. Voor mijn een middelmatig boek, die 14 dagen leestijd kostte, waarin ik drie andere boeken had kunnen lezen. 3*

avatar van AOVV
4,5
Geweldige epische apocalyptische roman, met het eeuwenoude thema "Goed Vs. Kwaad" in het centrum van de aandacht. Het werk (ik heb het dan over de lange versie van ruim 1200 bladzijden) wordt in drie boeken opgedeeld, en daarvan weet vooral het eerste deel (over het uitbreken van Captain Trips en de verstrekkende gevolgen ervan) me ontzettend te begeesteren. Als het hele verhaal van dit niveau was geweest, had deze roman nu zonder twijfels een dikke 5 gescoord, en ergens bovenaan mijn top 10 gestaan.

Het tweede (over het settelen van een maatschappij in Boulder) en derde (de ontknoping) gedeelte vind ik echter minder sterk. Het verhaal zakt - voor mij, althans - dan wat in, ook omdat er alsmaar meer personages bijkomen, en die zijn heus niet allemaal even interessant.

Toch zijn de personages en de uitwerking ervan net één van de sterke punten van dit huzarenstukje (want dat is het wel!). Net als in het echte leven hebben deze personages, figuren van vlees en bloed, kleine kantjes, wat hen erg herkenbaar maakt. Zo'n Larry Underwood, bijvoorbeeld, in de kern een goeie jongen, weet van zichzelf heel goed dat hij verre van volmaakt is, en blijkbaar was er een vreselijke epidemie nodig om zijn catharsis te verzorgen.

Tegenover de zogenaamde good guys staat natuurlijk ook een opperschurk, in de persoon van Randall Flagg. Ik heb de mini-serie niet gezien, en denk dat ik dat ook maar zo ga laten, want ik heb aan mijn eigen fantasie ruimschoots genoeg om dit kwaadaardige karakter op mijn netvlies te branden. Aan het eind blijkt hij ook nog eens alles te hebben overleefd, zodat het spel overnieuw kan beginnen. De kwestie is echter dat Flagg volgens mij helemaal geen levend organisme is zoals wij het kennen, maar een metafoor voor het kwaad, dat onmogelijk uit te roeien valt, aldus de dystopische visie van Stephen King. Een visie waar ik het - helaas - steeds meer mee eens moet zijn.

4,5 sterren

5,0
Zelf heb ik het 5 sterren gegeven. Het is het eerste boek in lange tijd dat me zelfs na een paar maanden nog altijd is bijgebleven en ik de spanning gewoon instant weer voel! Echt een meesterwerk en m.i. een must read.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:19 uur

geplaatst: vandaag om 01:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.