Er zijn eigenlijk maar een handvol kortverhalen van Edgar Allan Poe die ik van naam ken. Murders in the Rue Morgue was er daar één van en het introduceerde me met de detective Auguste Dupin. Een soort van Sherlock Holmes figuur, al zou die tot een veel bekendere detective uitgroeien, maar Poe verloor zich in een te langdradige analyse in een relatief kort verhaal. Ik had geen idee dat Poe het personage Dupin een aantal jaar na Murders terug had laten opdraven in een kortverhaal.
Een terugkeer die ik wel kan smaken, want The Purloined Letter is zelfs een leukere zit dan het vorige kortverhaal. Sowieso korter qua aantal bladzijden en ook compacter in de verwachte analyse. Poe laat het verhaal zich in het geheel afspelen in één of ander donker kamertje en doet daar de ontknoping van de zaak verder uit de doeken. Een simpel gegeven, je moet je in het hoofd van je tegenstander verplaatsen, maar de manier waarop Dupin het verteld is wel erg vermakelijk om te lezen. Interessant is de laatste regel waar Poe een verwijzing maakt naar Atreus en Thyestes. In Griekse mythologie waren dit broers die door hun vader werden verbannen vanwege de moord op hun halfbroer. Hiermee lijkt Poe te willen insinueren dat Dupin en de minister (die enkel met de eerste letter van zijn achernaam wordt genoemd) broers zouden zijn. Geen idee of het effectief de bedoeling van Poe was, maar ik vind het wel een leuk idee.
Samen met The Facts in the Case of M. Valdemar veruit het leukste dat ik tot nu toe van Poe heb gelezen. Het is een leuk wederzien met Dupin en het simpele doch vermakelijke verhaal stijgt boven Poe's andere detective verhalen uit. Hopelijk kom ik nog meer van dit tegen.
4